အခန္း(၁)
“မင္းသမီး အေနနဲ႕ ေပါ့ေနာ္ ေနာက္ဆံုးဘာမ်ား ေျပာခ်င္ပါသလဲရွင္”
“ဟယ္ … ယြန္းႏွင္းဆီ နင့္အေမးကလည္း မေျပာေကာင္းမဆိုေကာင္းႀကီး”
သူမ၏ ေမးခြန္းကို မေျဖပဲ ၀တီႏြယ္က အထြန္႕တတ္သည္။
“ေနပါဦး ငါ့ေမးခြန္းက ဘာ ျဖစ္ေနလို႕တုန္း”
လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားေသာ TV ရီမုဒ္ ကြန္ထရုိးကုိ စားပြဲ ေပၚေဆာင့္ခ်ရင္း သူမ ျပန္၍ ေမး ျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ ၀တီႏြယ္က …..
“နင္ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ … ေနာက္ဆံုး ဘာမ်ား ေျပာခ်င္လဲဆိုေတာ့ ငါက ေသခါနီး ေနၿပီမို႕လို႕ပဲ ေမးသလိုလို၊ ႀကိဳးစင္တက္ခါနီး မို႕လို႕ပဲ ေနာက္ဆံုး ဆႏၵကို ေမးသလိုလိုနဲ႕ ေက်ာခ်မ္းစရာ ႀကီး၊ ဖြဟဲ့ လြဲပါေစ ဖယ္ပါေစေတာ္ ၊ ေယာက်ာ္းကရေသးတာ မဟုတ္ဘူး”
ဟု ရွည္လ်ားစြာ ဆိုသည္။
“ဒါျဖင့္ ငါက ဘယ္လို ေမးရမွာ လဲ”
သူမ ႏွာေခါင္းကို ကုတ္ကာ ဆို ျဖစ္သည္။
“မေရႊေခ်ာရယ္ … အႏုပညာ သတင္းေထာက္ ျဖစ္ခ်င္တာကလည္း တစ္ပိုင္းကို ေသလို႕၊ ဂ်ာနယ္ေတြ ၊ မဂၢဇင္းေတြ က အင္တာဗ်ဴး ေတြ ကလည္း နင့္ေလာက္ဖတ္တာ နင္ပဲ ရွိတယ္၊ အခု ထက္ထိလည္း အၿမီးအေမာက္တည့္ေအာင္ ဘာမွ မေမးတတ္ေသးဘူး”
“ေအးဟယ္”
“ဒါေတာင္ နင္ဗ်ဴးေနတာက ငါမို႕လို႕ေနာ္၊ နင္သာ နာမည္ ေက်ာ္ အႏုပညာရွင္ေတြ နဲ႕ နဖူးေတြ ႕ဒူးေတြ ႕မ်ား ႀကံဳရရင္ ပိုရင္ခုန္ပိုစိတ္လႈပ္ရွားၿပီးေတာ့ ပုိမွာ းဦးမွာ ”
“ဟုတ္ပ”
၀တီႏြယ္၏ စကားအဆံုးမွာ သူမ “ဟုတ္ပ” ဟု ေထာက္ခံ ျဖစ္သည္။ ၿပီး သက္ျပင္းကို ခ် ျဖစ္သည္။
“ေျပာမွာ းဆိုမွာ း ရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ပါဆိုတာက နတ္ေတြ ဆီမွာ ပဲ ေတာင္းပန္လို႕ ရတာ ေနာ္၊ အႏုပညာရွင္ ေတြ ဆီမွာ မရႏုိင္ဘူး”
“မွန္တယ္”
သူမ ေခါင္းညိတ္ကာ “မွန္တယ္”ဟု ေထာက္ခံ ျဖစ္သည္။
“ကဲ … ကဲ အစကေန ျပန္ဗ်ဴးမယ္ဟာ”
ဟု ဆို ျဖစ္သည္။
“ေဟာ့ေတာ္ ့….ဗ်ဴးဦးမလို႕လား၊ နင္ ငါ့ကို ေတာ္ ရံုပဲ ႏွိပ္စက္ပါဟယ္၊ ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္တိုက္ၿပီးေတာ့ မုန္႕မပါ ဘာမပါနဲ႕ ထုိင္ခိုင္းထားတာ တစ္နာရီ ခြဲေလာက္ရွိၿပီ၊ ငါ့ေနရာမွာ တကယ့္ မင္းသမီးဆိုရင္ နင့္ကို ေကာ္ဖီ ပန္းကန္နဲ႕ ေကာက္ေပါက္ေလာက္ၿပီ”
၀တီႏြယ္က မ်က္ႏွာႀကီး ရံႈမဲ့ကာ ဆိုသည္။
“နင္ကလည္း ကိုယ့္ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္းပဲကို တြက္ေနခ်က္လို္က္တာ၊ ပါရမီ ျဖည့္တယ္လို႕ သေဘာထားစမ္းပါ”
“ေအးပါ… ေလာလာ ဆယ္ေတာ့ နင္ေျပာသလိုေပါ့၊ မ ျဖစ္ဘူး မ ျဖစ္ဘူး၊ ျမန္ျမန္ေယာက်ာ္းယူၿပီး ငါလည္း ဒီရပ္ကြက္က ေရႊ႕ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမွ ျဖစ္မယ္၊ မဟုတ္ရင္ မလြယ္ဘူး”
၀တီႏြယ္က ပြစိပြစိ ေရရႊတ္သည္။
“ကဲပါ ….. အခု နင္က ဖိုက္တင္ မင္းသမီး ျဖစ္သြားပီ၊ ရိုးရိုး မင္းသမီး မဟုတ္ဘူး၊ ငါေမးတာကို နင္အလိုက္သင့္ ပဲ ေျဖ”
“ေအးပါဟယ္ …. ၀ဋ္ရွိသမွ် ေျဖပါ့မယ္”
သူ႕စကားကို ၀တီႏြယ္က မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ တံု႕ျပန္သည္။
“မ … ကေပါ့ေနာ္ အခုကားေပါင္း ဘယ္ေလာက္ေလာက္ ရိုက္ကူးၿပီးသြားၿပီလဲဟင္၊ ေတာ္ ေတ္ာ ေတာ့ မ်ား ၿပီးေနာ္”
သူမက TV Remote Control ကို ေကာက္ကိုင္ရင္း ေမး ျဖစ္သည္။ ၀တီႏြယ္က တကယ့္မင္းသမီး အထာျဖင့္ မ်က္ႏွာကို ခ်ီကာ ထားသည္။ ၿပီးမွ ….
“ကားေတြ က အရမ္း ဟမ္းဟမ္း မ်ား ၿပီေပါ့ေနာ္၊ ကားႀကီးေရာ DVD ေရာ၊ ဗီဒီယိုေရာ ဆိုရင္ ကားေပါင္း တစ္ေသာ င္းစြန္းစြန္း ရွိေလာက္ၿပီေပါ့၊ အဟက္ အဟက္”
“ေၾသာ္ …. ေတာ္ ေတာ္ မ်ား ၿပီပဲ၊ ဖိုက္တင္ မင္းသမီး ဆိုေပမယ့္ မ … ဟာ ကာရုိက္တာ အစံုလည္း ရတယ္ေနာ္”
သူမ အေမးကို ၀တီႏြယ္က တကယ့္မင္းသမီးလို ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ဟက္ခနဲ ရယ္လိုက္ရင္း ……
“စံုတာေတာ့ ေတာ္ ေတာ္ ေလး စံုၿပီေပါ့ေနာ္၊ ဒါေပမယ့္ အရူးကြက္ေပါ့ေနာ္၊ ဖုိက္တင္ကို ရူးၿပီး ခ်ရတဲ့ ကာရုိက္တာေေလး မလုပ္ရေသးဘူး၊ အဲဒါမ်ိဳးေလး ႀကံဳရင္ လုပ္ျပခ်င္ပါေသးတယ္၊ ရူးတဲ့ ကာရိုက္တာကို သရုပ္ေဆာင္ရတာ ဟာက အရမ္း အရမ္းလြယ္တယ္ေလ၊ ဒါေပမယ့္ လူက ရူးသြားေပမယ့္ သိုင္းကြက္ေတြ က မသိစိတ္ထဲမွာ က်န္ေနၿပီးေတာ့ အဲဒီ မသိစိတ္နဲ႕ ပဲ အရူးကြက္ေတြ နင္းၿပီးေတာ့ ဖိုက္တင္ခ်တာမ်ိဳးေပါ့၊ ရန္သူအင္အား တစ္ေသာ င္းေလာက္ကို မ တစ္ေယာက္ တည္း ေခ်မႈ န္းပစ္လုိက္တာမ်ိဳးေပါ့ေနာ္၊ တကယ္ လူ႕အစစ္တစ္ေသာ င္းနဲ႕ ခမ္းခမ္းနားနားႀကီးေပါ့ေနာ္၊ ႏုိင္ငံတကာ အဆင့္မီေပါ့ေနာ္၊ ရွယ္ …. ေပါ့ေနာ္ လုူပ္ျပခ်င္ပါေသးတယ္”
“တိုတုိ တုတ္တုတ္ ေျဖစမ္းပါဟယ္၊ အရွည္ႀကီးမ လုပ္စမ္းပါနဲ႕ ”
၀တီႏြယ္၏ စကားအဆံုးမွာ သူမဆို ျဖစ္သည္။ ဆို ျဖစ္ဆို TV Remote Control ကိုင္ထားရသည္က ေညာင္းသည္ကိုး။
“ဟဲ့ … တစ္ခ်ိဳ႕အေျဖက ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျဖရလံုေလာက္တာ၊ ဘာမွလည္းနားမလည္ဘဲနဲ႕ ၊ ကဲ ၿပီးၿပီးလား နင့္ အင္တာဗ်ဴး က”
“ဘယ္ၿပီးဦးမွာ လည္း …. အင္း ဘာဆက္ေမးရင္ဆိုေတာ့၊ ဟိုေပါ့ေနာ္ ဒီေလာကထဲကို စ၀င္လာတုနး္က ဇာတ္ကားေလးရဲ႕ နာမည္ ကိုလည္း သိပါရေစေနာ္”
“လက္မရြံ႕ ခင္ပိန္ပါ”
“ဟင္ … ခင္ပိန္တဲ့လား၊ နာမည္ က တစ္မ်ိဳးႀကီးေနာ္”
သူမ ၀တီႏြယ္ကို ခပ္ေငါ့ေငါ့ ဆို ျဖစ္သည္။
“ဟုတ္တယ္ …. အဲဒီ တုန္းက မက ပိန္ပိန္ေလးေလ အဟက္ ဟက္”
၀တီႏြယ္က သူမထက္ပို၍ ရြတ္ည္။ တဟက္ဟက္ပင္ ရယ္ခ်လုိက္ေသးသည္။
“အခု ဆုိရင္ေပါ့ေနာ္ …. မ်ိဳးဆက္သစ္ ဖို္က္တင္ မင္းသမီးေတြ ကလည္း အၿပိဳင္အဆုိင္ ေပၚလာၾကတယ္ေလ”
“ဘာေပၚလာ တာလည္း ဟင္”
“အုိက္တင္ကို ေျပာတာ၊ လွ်ာ္မရည္နဲ႕ ”
၀တီႏြယ္၏ ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ အေမးကို သူမ ပိတ္၍ ဆို ျဖစ္သည္။
“ဟဲ့ … ဟဲ့ ယြန္းႏွင္းဆီ ငါက မင္းသမီးေလ၊ နင္က အင္တာဗ်ဴး ေနတဲ့ သတင္းေထာက္ေလ၊ လွ်ာမရွည္နဲ႕ လို႕ ေျပာစရာလား”
“Sorry …. Sorry မွာ းလို႕၊ အဲ ေစာေစာက ဘယ္ေရာက္ သြားပါလိမ့္္၊ အဲဟုတ္ၿပီ ဟိုေပါ့ေနာ္ အခု ေနာက္တတ္လာတဲ့ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ဖုိက္တင္ မင္းသမီးေတြ ကို မ အေနနဲ႕ ဘာမ်ား ေျပာခ်င္ပါသလဲရွင္”
သူမ ေမးခြန္းအဆံုးမွာ ၀တီႏြယ္က ေခ်ာင္ကို ဟန္႕သည္။
“အေဟာ္ … ဒါလား”
ဒါလားဟု ဆုိရင္း ဆံပင္ကို သပ္သည္။ အထာက မင္းသမီး အစစ္အထာ။ အေတာ္ ၾကာေအာင္ ဆံပင္သပ္လိုက္ အက်ီၤေလးဆြဲခ်လို္က္ လုပ္ေနၿပီးမွ ႏႈတ္ခမ္းကို အနည္းငယ္ မဲ့လုိက္ရင္း …
“ဖိုက္တင္ မင္းသမီးေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႕ဆိုရင္ နဖူးလည္း ကြဲဖူးရမယ္၊ ဒူးလည္း ၿပဲဖူးရမယ္၊ အဲဒီ လိုပဲ နဖူးကြဲဖူးလို နဖူးလည္း ခြဲဖူးရမယ္၊ Mood ကပ္သြားရင္ေပါ့ေနာ္၊ ဒူးလည္း ၿပဲဖူးသလို ဒူးလည္း ခြဲဖူးရမယ္။ အဲဒါမွ ခံစားခ်က္ အစစ္နဲ႕ ဖိုက္တင္ မင္းသမီး ပီပီ သသ နဲ႕ အနာလည္းခံဖူး၊ အသာလည္း စံဖူးၿပီး ဒီေလာက ထဲမွာ ရွင္သန္ႏုိင္မွာ ပါလို႕”
“ဟုတ္ … ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္”
“ငါ …. ငါ ျပန္လို႕ ရၿပီလားဟင္”
သူမ၏ စကား အဆံုးမွာ ၀တီႏြယ္က မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ဆိုသည္။
“ေအး … ျပန္ေတာ့ မနက္ျဖန္က်ရင္ လာခဲ့ဦးေနာ္”
“စိတ္ခ် … ေယာက်ာ္း မရေသးရင္ေတာ့ လာခဲ့ပါ့မယ္”
သူမ ၏ အမွာ စကားကို ၀တီႏြယ္က ခပ္ေငါ့ေငါ့ ဆိုကာ ထြက္သြားသည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ သူမ ဟက္ခနဲ ရယ္ ျဖစ္သည္။ လက္ထဲမွာ ေတာ့ TV Control ကုိ ကိုင္ထားဆဲ။
***
အခန္း(၂)
If at first you don’t success, try again.
စစလုပ္ခ်င္း မေအာင္ျမင္ရင္
ႀကိဳးစားၿပီးရင္းသာ ထပ္ႀကိဳးစားပါ။
William Edward Hickson
“ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ကို မင္းသားရဲ႕ အခ်စ္ေရး နဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး နည္းနည္း ေလာက္ ေျပာျပ ေပးႏုိင္မလား”
အႏုပညာ သတင္းေထာက္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္သည္မို႕ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္မွ အင္တာဗ်ဴး မွန္သမွ် အကုန္ဖတ္ကာ ေမးခြန္း မွန္သမွ် အကုန္ အလြတ္က်က္ၿပီး အိမ္မွ လူကုန္ တစ္ေယာက္ မက်န္ အလြတ္မေပးဘဲ အင္တာ ဗ်ဴးတတ္ေသာ သူ၏ ဒဏ္ကို ယခု ခံေနရသူ ကေတာ့ အဘိုး ျဖစ္သူပဲ ျဖစ္သည္။
အဘိုးက ….
“ငါ့ ေျမး…. မၾကားဘူး၊ အဘိုးကို က်ယ္က်ယ္ေျပာ”
ဟု တုန္ယင္စြာ ဆိုသည္း တုန္ယင္ဆို အဘိုးက အသက္ ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၿပီကိုး …. ။
“မင္းသားရဲ႕ အခ်စ္ေရး ေလး ေျပာျပေပးပါလို႕ ေမးတာပါ”
သူ႕အသံကိုတင္ကာေအာ္ေမးေမး ျဖစ္သည္။
“ေၾသာ္ … အရွစ္ေယးလား”
ေရွ႕သြားမ်ား မရွိေတာ့ေသာ အဘိုးက တစ္ခါတစ္ေလ စကားမပီေတာ့။
“ဟုတ္ကဲ့ … အရွစ္ေယး၊ အဲေလ …. အခ်စ္ေရး ဟုတ္တယ္ အခ်စ္ေရး ”
“အရွစ္ေယးကို မစဥ္းစားေသးပါဘူး၊ ကိုယ္ကလည္း ငယ္ေသးေတာ့ ငယ္တုန္းရြယ္တုန္း ပရိသတ္ကို အႏုပညာနဲ႕ ေပးဆပ္ခ်င္ေသးတယ္၊ ယင္ထဲမွာ (ရင္ထဲမွာ ) ပါရိတ္သတ္ပဲ (ပရိတ္သတ္ပဲ) ယွိဘာဒယ္ (ရွိပါတယ္) လို႕ ေျပာခ်င္ပါဒယ္ (ေျပာခ်င္ပါတယ္)”
“ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါပဲ အဘိုး၊ အဲေလ … မင္းသား”
အဘိုးႏွင့္ သူႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး လုပ္ေနသည္ကို ၾကည့္ၿပီး ေဘးမွာ ရွိေနေသာ ေဘာ္ဒါ ျဖစ္သူ ခန္႕ပိုင္က ရယ္သည္။
“ဟေကာင္ … ကူညီပါဆိုေတာ့ မကူညီဘဲနဲ႕ လာမရယ္နဲ႕ ကြာ ၊ မင္း ငါ ပိတ္ကန္လုိက္မယ္”
သူ စကားက အေတာ္ ေလး တာသြား၏ ။ မရယ္နဲ႕ ဟုေသာ သူ႕စကားကို ေျပာင္ေျပာင္ႀကီး ဆန္႕က်င္ကာ သေကာင့္ သားက ခြီးခနဲ႕ ရယ္သည္။
“မရယ္ပဲ ေနႏိုင္လားကြာ၊ မင္း အင္တာဗ်ဴး ေနတဲ့ မင္းရဲ႕ မင္းသားက အသက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္တာေတာင္ သူ႕ကိုယ္သူ ငယ္ေသးတယ္ဆိုေတာ့ ဇာတ္ထဲကလို အသက္ တစ္ရာ့ ရွစ္ဆယ္ေနၿပီးေတာ့ အသက္တစ္ရာေက်ာ္မွ ရည္းစားထားၿပီး မိန္းမယူမွာ လားလို႕ ေတြ းမိလုိ႕ပါ၊ အဟီး”
အဆံုးသတ္ကို “ ဟီး” ခနဲ ရယ္ခ်လုိ္က္ရင္း ဆိုသည္။
“ဟေရာင္ ရ ႏုိင္ငံျခားမွာ ဆို ဒီလိုပဲ ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္အဘိုးနဲ႕ ႏွစ္ ဆယ္ သံုးဆယ္ မင္းသမီးေတြ အဆင္ေျပရင္ ေျပသလို တြဲ ေနၾကတာ၊ မင္းမၾကားဖူးဘူးလား၊ အဲဒါေျပာတာေပါ့ မင္းေခတ္မမွီေတာ့ဘူးလို႕၊ အခုေခတ္မွာ ကြာ တခ်ိဳ႕ မင္းသမီးေတြ ေတာင္ ငယ္ခ်င္လြန္းလို႕ စကားေျပာရင္ သူတို႕ကိုယ္ သူတို႕ သမီး သမီးကနဲ႕ ေျပာၾကတယ္ မဟုလား၊ အဲဒါ စတိုင္ကြ …. စတိုင္”
“အဲဂလိုလား ….”
“ ဟုတ္တယ္၊ အဲဒါ စ….. တိုင္”
စ…. ႏွင့္ တိုင္ၾကားကို အသံဆြဲကာ “စတိုင္” ဟု သူ ဆို ျဖစ္သည္။
“ဒါျဖင့္ အဲဒီ မင္းသမီးေတြ သူတို႕ကုိ သူတို႕ ရြယ္တူခ်င္း လည္းမေရွာင္၊ ကိုယ့္ထက္ငယ္တာကိုလည္း မေရွာင္ သမီးကေလ သမီးကေလလုိ႕ ေျပာရင္း အန္တီ ခ်ိဳၿပံဳးတို႕လို အေမေဒၚႏြဲ႕ႏြဲ႕စမ္းတို႕လို အရြယ္အထိ အက်င့္ပါၿပီး သမီးကေလ …. သမီးကေလ ေပါ့ေနာ္ ေတြ လုပ္ေနရင္ ဒုကၡပါပဲကြာ”
ေျပာရင္း ခန္႕ပိုင္က ခြီးခနဲ ရယ္ျပန္သည္။
“အဲ ဒါ မင္းအပူ မပါပါဘူး၊ အသက္ တစ္ရာ့ ရွစ္ဆယ္ထိ ေနရလို႕ အသက္တစ္ရာ့ႏွစ္ ဆယ္ထိ သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ သမီးကေလ သမီးကနဲ႕ ေျပာသြားေတာ့လည္း …..စ တုိင္ေပါ့ကြာ ၊ ဘာ ျဖစ္လဲ ကြ”
မ်က္ လံုးေလးမွိတ္ကာ ဇြတ္ပင္ သူဆုိ ျဖစ္သည္။
“သူ႕ဟာနဲ႕ သူ အဆင္ေျပရင္လည္းၿပီးတာပါပဲကြာ”
ေျပာရင္း သေကာင့္ သားက တခြီးခြီးနဲ႕ ဆက္ရယ္သည္မို႕ ဘာရယ္မဟုတ္ သူပါ ေရာ ရယ္ ျဖစ္သည္။
“အဲဒါငယ္ခ်င္လို႕ ေျပာတာ မဟုတ္ ဘဲ သူတို႕ကို သူတို႕ ႏွိမ္ခ်ခ်င္လို႕ ေျပာတာလည္း ျဖစ္မွာ ေပါ့ကြာ”
ခန္႕ပိုင္က အရယ္တစ္၀က္ႏွင့္ ေကာက္ခ်က္ခ်သည္။ ဒါပဲေလ မင္း အေကာင္းျမင္တတ္လာၿပီ ဟု ျပန္၍ ဆို ျဖစ္သည္။
***
 ခ်စ္သူကုိယ္တိုင္ သြန္းခတ္ခဲ့ေသာ သစ္သီးမ်ား |  ၾကယ္စီးသံနားေထာင္ရင္း လင္းခဲ့ေသာရင္ဘတ္မ်ား |  ၾကားညွပ္သူ |