စီးပြားလြန္ေခတ္

ဗနစ္ၿမိဳ႕မွ ကုန္သည္မ်ား

အီဆူကီး ဆာကာကီဘာရာ Sakakibaraကို မစၥတာယန္းလို႔လည္း ေခၚၾကသည္။ဂ်ပန္ ယန္းေငြကိစၥကို ေခတ္အဆက္ဆက္က ဂ်ပန္အစိုးရတုိ႔၏ ေပၚလစီအေပၚ အလြန္ ၾသဇာေညာင္း စြာ ႀကိဳးကိုင္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ လစ္လပ္ေနေသာ အုိင္အမ္အက္ဖ္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေငြေၾကး ရံပံုေငြအဖြဲ႕၏ အႀကီးအကဲအ ျဖစ္လည္း တစ္ေျပးေနသူ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ ္ေနာက္ပုိင္း သူ႔အား အဆိုျပဳခ်က္ို ႐ုပ္သိမ္းခဲ့သည္။

သူက ကမၻာ့စီးပြားေရး ၏ ဗဟုိခ်က္မ Hub အေၾကာင္းကုိ ရွင္းျပသည္။ အရင္းရွင္စနစ္၏ ျဖစ္ေပၚတုိးတက္မႈ ကို အဆင့္ဆင့္ခဲြ၍ ေလ့လာသံုးသပ္ၾကည့္လွ်င္ တစ္ဆင့္စီတုိင္း၌ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ ၿမိဳ႕ၿမိဳ႕က ကမၻာ့စီးပြားေရး ၏ ဗဟုိခ်က္မအ ျဖစ္ စည္ပင္ ျဖစ္ထြန္းခဲ့သည္ကို ေတြ ႕ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ျပသည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕တည္းကသာ ေတာက္ေလွ်ာက္ဗဟုိခ်က္မအ ျဖစ္ စည္ပင္ ျဖစ္ထြန္းခဲ့သည္ကို ေတြ ႕ရမယ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ျပသည္။ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕တည္းကသာ ေတာက္ ေလွ်ာက္ ဗဟုိခ်က္မ ျဖစ္ေနသည္လည္း မဟုတ္။ တစ္ၿမိဳ႕ၿပီးလွ်င္ အျခားတစ္ၿမိဳ႕က ေနရာဝင္ယူသည္။

ဥပမာ ဗင္းနစ္ၿမိဳ႕သည္ ဥေရာပ စီးပြားေရး တစ္ခြင္ ဗဟုိခ်က္မအ ျဖစ္ စည္ပင္ ျဖစ္ထြန္းခဲ့ သည္။ ျပဇာတ္ဆရာႀကီး ရွိတ္စပီးယားသည္ ဤဗင္းနစ္ၿမိဳ႕မွ ကုန္သည္မ်ား အေၾကာင္းကို ျပဇာတ္ ေရး သားခဲ့သည္။ ဗင္းနစ္ေမွးမိန္သြားေသာ အခါGenoaဂ်ီႏိုုဝါၿမိဳ႕က ဥေရာပ စီးပြားေရး ၏ ဗဟိုခ်က္ မအ ျဖစ္ တန္ခိုးႀကီးထြားလာခဲ့သည္။ စည္ကားခဲ့သည္။ ဗင္းနစ္မွ ဂ်ီႏိုဝါၿမိဳ႕သုိ႔ ဗဟုိခ်က္မ အေျပာင္းေရႊ႕ ျဖစ္သြားသည္။

ထုိ႔ေနာက္ အမ္စတာဒင္က ကမၻာ့စီးပြားေရး ၏ ဗဟုိခ်က္မအ ျဖစ္စည္ကား ျဖစ္ထြန္းလာျပန္ သည္။ ဗင္းနစ္တုိ႔၊ ဗင္းနစ္တို႔၊ ဂ်ီႏိုဝါတို႔ ေမွးမိန္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ အဆင့္၌ ကား အလြန္ လူသိမ်ား သည့္ လန္ဒန္။ လန္ဒန္သည္ ကမၻာ့စီးပြားေရး ကြန္ရက္ အရပ္ရပ္၏ ဗဟုိခ်က္မ ျဖစ္ အၾကာႀကီး ရပ္တည္ခဲ့ဖူးသည္။

သုိ႔ေသာ ္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးၿပီးသည့္ေနာက္ လန္ဒန္သည္ ဗဟုိခ်က္မအ ျဖစ္မွ တန္ခိုး ေလ်ာ့သြားသည္။ လန္ဒန္၏ ေနရာ ေနာက္ပိုင္းဝင္ေရာက္ယူလာသည့္ ဗဟိုခ်က္မၿမိဳ႕ႀကီးသည္ ကား သိေသာ ္မႈ ၾကသည့္အတိုင္း နယူးေယာက္ ။ နယူးေယာက္ သည္ ကမၻာ့စီးပြားေရး ကြန္ရက္ ေပါင္းစံုတို႔၏ ဗဟုိခ်က္မႀကီးအ ျဖစ္ စည္ပင္ ထြန္းကားလ်က္ ရွိေခ်ၿပီ။

ဆိုင္ဘာစေပ့(စ္)

နယူးေယာက္ ေရာ ဘယ္လို ျဖစ္လာဦးမလဲ။ အီဆူကီးဆာကာကီဘာရာက နယူးေယာက္ လည္း ကမၻာ့စီးပြားေရး ၏ ဗဟိုခ်က္မအ ျဖစ္မွတန္ခိုး ေမွးမိန္လာသည္ဟု ေထက္ျပကာ အျခားၿမိဳ႕၏ ဗဟိုခ်က္မအ ျဖစ္မွ တန္ခိုး ေမွးမွိန္လာသည္ဟု ေထာက္ျပကာ အျခားၿမိဳ႕မဟုတ္ေသာ စနစ္တစ္ခု က ကမႅာ့စီးပြားေရး ကြန္ရက္အားလံုး၏ ဗဟိုခ်က္မအ ျဖစ္ အရွိန္အဟုန္ လ်င္ျမန္စြာ ျဖင့္ ျဖစ္ထြန္း ေပၚေပါက္စ ျပဳလာၿပီဟု မီးေမာင္းထုိးလိုက္သည္။ နယူးေယာက္ လည္း မဟုတ္။အျခားၿမိဳ႕လည္း မဟုတ္။ ဗဟုိခ်က္မ အသစ္ေပၚၿပီ။

အရင္းရွင္စနစ္၏ ေနာက္ေနာက္ဗဟုိစင္တာသည္ တကယ့္ၿမိဳ႕ႀကီးမဟုတ္ေပ။ ေဒသတစ္ခု လည္း မဟုတ္။ ပထဝီ မရွိ။ ေစ်းကြက္သည္ ႐ုပ္ဝတၱဳ (Physical) ျဖစ္ရန္မလိုေတာ့။ အီလထရြန္း နစ္ ဆက္သြယ္ေရး စနစ္ ေတာ္ လွန္ ေျပာင္းလဲမႈ တုို႔ေၾကာင့္ ကြန္ပ်ဴတာတို႔သည္ အလြန္ေခတ္မီ ျမန္ဆန္လာၿပီး ယခုအခါ ကုိယ္ေရး ကြန္ပ်ဴတာမွ အင္တာနက္သုိ႔ ကူးေျပာင္းကာ ကြန္ပ်ဴတာခ်င္း အင္တာနက္ျဖင့္ ခ်ိတ္ဆက္၍ အလုပ္လုပ္ေနၾကၿပီ။ ေစ်းကြက္သည္ ကြန္ပ်ဴတာ ကြန္ရက္ထဲသုိ႔ ေရာက္သြားၿပီ၊ ေငြေရး ၊ ေၾကးေရး ၊ ဘ႑ာေရး ပစၥည္းတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ဘ႑ာေရး ဆိုင္ရာ စီးပြားေရး အေရာင္ အဝယ္လုပ္ငန္းတုိ႔ကို လည္းေကာင္း အလြန္လ်င္ျမန္စြာ ကြန္ပ်ဴတာတို႔ျဖင့္ ေလလႈိင္းထဲတြင္ ဒီဂ်စ္တဲလ္တြင္ သံုးၿပီးေဆာင္ရြက္ေနၾကၿပီ။ ေရာင္ းဝယ္ ေဖာက္ကားေနၾကၿပီ။ ဤသည္ကို Cyberspace ဆိုင္ဘာစေပ့စ္ဟု ေခၚသတတ္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ အရင္းရွင္စနစ္၏ ဗဟိုခ်က္မအသစ္သည္ နယူးေယာက္ မွ ဆိုင္ဘာစေပ့စ္ဆီသုိ႔ အလြန္ လ်င္ျမန္ေသာ ႏႈန္းျဖင့္ ေျပာင္းေရႊ႕ေနေခ်ၿပီ။ ဤလကၡဏာေၾကာင့္ အရင္းရွစ္စနစ္လည္း ဆိုင္ဘား အရင္းရွင္စနစ္ Cybercapitalism ျဖစ္သြားၿပီ။

႐ူပေဗဒနိယာမ

ဆုိင္ဘာစေပ့ျဖင့္ ကမၻာအရပ္ရပ္မွ ေငြတို႔သည္ ထုုႏွင့္ ထည္ႏွင့္ လႈပ္ရွား ေရႊ႕ေျပာင္းေနၾက ၿပီ။ ႏုိင္ငံျခား ေငြမ်ိဳးစံု ဟိုမွဒီ တစ္မုဟုတ္ခ်င္းပတ္လည္ လႈပ္ရွားေနၾကၿပီ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျမန္ၿပီး၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား သဲဆိုရင္ အီဆူကီးဆာကီးဘာရာ၏ တြက္ခ်က္မႈ အရ ေန႔စဥ္ေန႔ တုိင္း ေဒၚလာ ၁.၅ ထရီလီယံဖဖိုးမွ် ႏုိင္ငံျခားေငြ အေရာင္ းအဝယ္ Foreign Exchange ျဖစ္ေနၾက သည္။ ပို၍ ရွင္းေအာင္း ဥပမာျပရလွ်င္ ဂ်ပန္၏ ဂ်ီဒီပီတန္ဖိုးေလာက္ ညီမွ်သည့္ ႏုိင္ငံျခားေငြ ပမာဏကို ၂ ရက္ခြဲအတြင္ း လႈပ္ရွား ေရာင္ းဝယ္ ေဖာက္ကားေနၾကျခင္းကို ျပႏိုင္သည္။ အားလံုး သည္ နယူေယာက္ တြင္ ျဖစ္ပြားသည္ မဟုတ္။ ဆိုင္ဘာစေပ့စ္တြင္ ျဖစ္ပြားျခင္း ျဖစ္သည္။

ႏုိင္ငံျခားေငြ အေရာင္ းအဝယ္ ဆုိသည္မွာ သတင္းအင္ေဖာ္ေမးရွင္း၏ အင္းအား Strengeth of Information ေပၚမူတည္ေလရာ ဆက္သြယ္ေရး စနစ္ ေခတ္မီလြန္းသျဖင့္ သတင္း အင္ေဖာ္ေမးရွင္းတို႔ကို အေခ်ာကိုင္ေပးျခင္း Processing ကလည္း အလြန္ ျမန္လာသည္။ ဤသို႔ အေခ်ာကိုင္ၿပီး သတင္းတို႔ကို ခ်က္ခ်င္း ပုိ႔၍ တစ္ဘက္မွ ျပန္လည္၍ တံု႔ျပန္မႈ Feedbackတို႔ ကလည္း အလြန္ျမန္လွသည္။ နည္းပညာ သေဘာအရ Interaction Between the Processing and Feedbackသတင္း အေခ်ာကိုင္ျခင္းႏွင့္ ျပန္လည္ တံု႔ျပန္မႈ တုိ႔ၾကား အျပန္အလွန္ အက်ိဳး သက္ေဆာင္ရြက္မႈ တို႔သည္ သိပ္ျမန္လွသည္။ အလြန္႔အလြန္ျမန္လွသည္။ ထုထည္ကလည္း အလြန္ႀကီးသည္။ Massive and Extremely Fastဟုဆုိသည္။

ဒီေတာ့ ဘာ ျဖစ္လာႏုိင္လာသနည္းဆုိေသာ ္ အီဆူကီးဆာကာကီဘာရာက ႐ူပေဓဒ၏ အေျခခံသေဘာတရားတစ္ခုကို ေထာက္ျပသည္။ စနစ္တစ္ခုမွ သတင္းတံု႔ျပန္မႈ ၊ သြင္းအား ျပန္လည္ ျဖစ္မႈ ၊ Information Feedback သည္ အလြန္ ျမန္ဆန္လာေသာ ၊ စနစ္သည္ ပို၍ မတည္ မၿငိမ္ ျဖစ္လာေလဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အလားတူပင္၊ ပံုစံေပၚလာစ ျဖစ္ေသာ ဆုိင္ဘာ အရင္းရွစ္စနစ္ သည္လည္း အလြန္မတည္ၿငိမ္ေသာ စနစ္၊အလြန္ အႏၱရာယ္မ်ား ေသာ စနစ္ Extrimely Unstable and Risky System ျဖစ္လာဖြယ္ရွိသည္ဟု အီဆူကီးဆာကာကီးဘာရာက သတိေပးလိုက္ သည္။

ႏႈတ္ခမ္းေဝ

သူသည္ သီအိုရီသေဘာႏွင့္ အသားလြတ္ ေျပာလိုက္သည္မဟုတ္။ သမိုင္း အေထာက္ အထားတို႔ႏွင့္ လည္း ယွဥ္ေျပာျပသည္။ အထူးသျဖင့္ အလြန္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေသာ ျပင္သစ္သမိုင္းပါရဂူ ဖာနန္ဘေရာဒဲလ္၏ အျမင္ကို ကိုးကားသည္။

ျပင္သစ္သမိုင္းဆရာႀကီးက သမိုင္းကို အဆစ္အပိုင္းမ်ား ဆစ္ပိုင္း၍ သံုးသပ္ေလရာ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတုိင္း အဆစ္အပိုင္းတစ္ခုစီတြင္ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ၿမိဳ႕က ကမၻာ့စီးပြား ေရး ၊ ကုန္သြယ္ေရး တုိ႔၏ ဗဟုိခ်က္မ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္းကို ေရး သားခဲ့သည္။ ဤဗဟိုခ်က္မမ်ား အ ေရႊ႕အေျပာင္းကိုလည္း အထူးအာ႐ုံစိုက္ ေလ့လာခဲ့သည္။ ဘာသြားေတြ ႕သနည္းဆိုေသာ ္ ကမၻာ့စီးပြားေရး ၏ ဗဟိုခ်က္မသည္ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕မွ အျခားၿမိဳ႕သုိ႔ အေရႊ႕အေျပာင္း ျဖစ္တုိင္း၊ စီးပြား ေရး အက်ပ္အတည္းမ်ား ဆိုက္ကပ္ေလ့ရွိသည္ ဆုိေသာ အခ်က္ကို သြားေတြ ႕သည္။ လြယ္လြယ္ ကူကူ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရႊ႕ ေျပာင္းသြား သည္ မဟုတ္ေပ။

ယခုလည္း အီဆူကီးဆာကာကီဘာရာက ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလလယ္ေလာက္တုန္း က ကမၻာ့စီးပြား ပ်က္ကပ္ႀကီး ဆုိက္လုဆိုက္ခင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ အေတြ ႕အၾကံဳကို သူကိုယ္တိုင္ ဂ်ပန္အစိုးရ ကိုယ္စားလွယ္အ ျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရပံုကို ျပန္လည္ ေျပာျပသည္။ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ စက္ တင္ဘာလတုန္းက ႐ု႐ွ၏ စီးပြားေရး သည္ တလိန္႔ေခါက္ေကြးက်ဆင္းၿပီး ေငြတန္ဖိုး ခ်လိုက္ရာမွ စ၍ ႏုိင္ငံျခားေၾကြးၿမီေတြ ျပန္မဆပ္ႏိုင္ခဲ့။ ထုိမွ ဆက္ၿပီး ဘရားဇီးႏုိင္ငံကိုလည္း အက်ပ္အတည္း ကူးစက္သြားပံု။ ႐ု႐ွႏွင့္ ဘရားဇီးတို႔တြင္ အေမရိကန္ ရင္းႏွီးၿမွဳပ္ႏွံမႈ ကုမၸဏီႀကီး Hedge Fund မ်ား မရႈမလွ အ႐ႈံးႀကီး ႐ႈံးခဲ့ရာမွ နုယူးေယာက္ စေတာ့ အိပ္ခ်ိန္း၊ စေတာ့ရွယ္ယာေစ်းကြက္ေတြ ၿပိဳက် ပံု၊ မဟာစီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီး Great Depression ေတာ့ ျဖစ္ေတာ့မွာ ပဲဟု စိုးရိမ္ ပူပန္ၿပီး အေမရိကန္ႏွင့္ ဂ်ပန္အစိုးရ၊ ဥေရာပႏုိင္ငံအစိုးရတုိ႔ အသည္းအသန္ေျဖရွင္း ခဲ့ရပံုတုိ႔ကို ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပၿပီး မဟာစီးပြားပ်က္ကပ္ေဘးႀကီး၏ ႏႈတ္ခမ္းဝမွ ျပန္လွည့္ခဲ့သည္ဟု ေထာက္ျပသည္။

နိမိတ္လား

အီဆူကီးဆာကာကီးဘာရာ ဤေနရာ၌ ဆိုလိုရင္းမွာ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ က ဆုိလွ်င္ အရင္းရွင္စ နစ္သည္ ဆုိင္ဘာအရင္းရွင္စနစ္ ျဖစ္ေစျပဳေနပါၿပီ။ ကမၻာ့စီးပြားေရး ၏ ဗဟုိခ်က္မသည္ နယူးေယာက္ မွ ဆိုင္ဘာစေပ့စ္ဆီသုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ တာစူခါစ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဤအေရႊ႕အေျပာင္း ကာလ၌ ကမၻာ့စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီး၏ ႏႈတ္ခမ္းဝ At the Brink of Global Depression အထိ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ျခင္းသည္ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပေသာ ျပင္သစ္သမိုင္းဆရာႀကီး ဖာနန္ဘေရာဒဲလ္၏ ေကာက္ခ်က္ကို ေထာက္ခံဘိသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္သြားသည္ဟု ဆာကာကီးဘာရာက မွတ္ခ်က္ျပဳသည္။

၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ္ အက်ပ္အတည္းတုိ႔သည္ ဗဟုိခ်က္မ အေရႊ႕အေျပာင္းကို ထင္ဟပ္ နိမိတ္ျပ ျခင္း ျဖစ္တန္ရာသည္။ ဤတြင္ ကစၥၿပီးၿပီဟု မဆုိအပ္။ အေၾကာင္းမူ ႐ူပေဗဒနိယာမက ၫႊန္းသကဲ့သုိ႔ သတင္းအင္ေဖာ္ေမးရွင္းႏွင့္ တုံ႕ျပန္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ တို႔ၾကား အျပန္အလွန္ သက္ေရာက္မႈ တို႕က အလြန္႔အလြန္ ျမန္ဆန္ေနျခင္း Extremely Fast Interaction Between Infotmation and Feedback ႏွင့္ ဤမွ်ျမန္ဆန္မႈ ကို အေျခခံထားရေသာ ဆိုင္ဘာအရင္းရွင္စနစ္ သည္ တည္ၿငိမ္စရာအေၾကာင္းမရွိဟု ယူဆႏုိင္ေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လည္တြန္မႊတ္လြန္းလွ်င္ မၿငိမ္၊ ျပဳတ္ထြက္ႏိုင္သည္ဆုိေသာ အရပ္စကားႏွင့္ ေျပာလွ်င့္ ျဖစ္မလားမသိပါ။

အၫႊန္း - ယိုမီယူရီရွင္ဘြန္း

ဒီဂ်စ္အကြဲႏွင့္ ေဒၚလာျပဳမႈ

ကမၻာႏွင့္ အမ်ိဳးသား

The Law of Economic Perversity စီးပြားေရး အမွာ းတရား ဆိုၿပီးရွိသည္။ အမ်ား တကာ စီးပြားေရး ျဖစ္စဥ္တစ္ရပ္သည္ အၿမဲတမ္းတည္တည္တံ့တံ့ ျဖစ္ေနေတာ့မွာ ပဲဟု ေမွ်ာ္လင့္ေနကာမွ ျဗဳန္းစားႀကီးဆိုသလုိ ေျပာင္းသြား သည့္ပံုစံမ်ိဳး၊ မွာ းသြားသည့္ ပံုစံမ်ိဳး။

ဥပမာ ယခုအခါ အေမရိကန္ စီးပြားေရး သည္ စန္းပြင့္ေနသည္။ Boom ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ႏြား႐ုိင္း Bull ဟူ၍ လည္းေကာင္း VirtuousCycle မဂၤလာစက္ဝိုင္းဟူ၍ လည္းေကာင္း ေခၚဆိုေနၾက သည္။ ဤသို႔ ေခၚဆို႐ုံမွ်မက ရာသက္ပန္မဂၤလာ၊ ရာသက္ပန္ ေရႊ ျဖစ္ေနေတာ့မည္ ဟု ထင္ေနၾက သည္။ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပေသာ စီးပြားေရး အမွာ းတရားႏွင့္ အညီ ဤအထင္တို႔သည္ မွာ းေတာ့ ေလမလားဟု စတင္ တြက္လာၾကေလၿပီ၊ ေထာင္တက္ေနေသာ စေတာ့ရွယ္ယာေစ်းႏႈန္းတို႔သည္ ယိုင္ယိုင္ထိုးထိုး ျဖစ္လာသည္ကို ၾကည့္၍ မွာ းေတာ့မလားဟု ပူပန္လာၾကသည္။

အျခားလကၡဏာတစ္ရပ္ကိုၾကည့္၍ လည္းဆုိခဲ့ပါ အမွာ းတရား Perversityကိုု ျမင္ေနၾက သည္။ ကုမၸႀကီးတို႔သည္ တစ္ကမၻာလံုး ျဖန္႔က်က္ အလုပ္လုပ္ရေသာ အတုိင္းအတာပမာဏသည္ အလြန္က်ယ္ျပန္႔ႀကီးက်ယ္ေနၿပီ။ Global Dimensionကမၻာ့အတုိင္းအတာျဖင့္ ေကာ္ပိုေရး ရွင္းႀကီး မ်ား အလုပ္လုပ္လာၾကသည္။ သုိ႔ေသာ ္ တစ္ဘက္၌ အစုိးရတို႔သည္ အမ်ိဳးသား အစိုးရ၊ အမ်ိဳးသား အတိုင္းအတာ National Dimension အတြင္ း၌ သာ ရွိေသးသည္။

ဤသည္မွာ အေရး ႀကီးေသာ ျပႆနာတုိ႔ကို ေျပာလာၾကသည္။ ေမးခြန္းေတြ ေမးလာၾက သည္။ ကမၻာ့အတိုင္းအတာရွိေသာ ေကာ္ပိုေရး ရွင္းႀကီးတို႔က အမိ်ဳးသား အတုိင္းအတာရွိေသာ အစုိးရတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ စာသံုးသူတို႔ကိုလည္းေကာင္း လႊမ္းလႊမ္းမိုးမိုး ပုိင္စုိးပိုင္နင္း ျပဳက်င့္ ေလမလား။ အမ်ိဳးသား အတုိင္းအတာရွိေသာ အစိုးရတို႔က ကမၻာ့အတုိင္းအတာႏွင့္ လႈပ္ရွားေန ေသာ ေကာ္ပိုေရး ရွင္းႀကီးတို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ အဆင္ေျပေစရန္ အလို႔ငွာ ဘယ္လုိနည္းလမ္းတို႔ ကုိ ႀကံဆရွာေဖြ၍ ဆက္ဆံႏုိင္ပါမည္ နည္း စသည္ စသည္ ျဖင့္ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္လာၾကသည္။

ဒီဂ်စ္ ကြဲျပားမႈ

ႏိုင္ငံတုိင္းလို၍ အထူးသျဖင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံတို႔၌ အျခားႏိုင္ငံ တုိ႔မွအစိုးရေခါင္းေဆာင္တစ္ ဦးလာေရာက္လည္ပတ္သည္ထက္ ႏိုင္ငံစံုေကာ္ပိုေရး ရွင္းႀကီးမွ ေဘာ့စ္Boss အႀကီးအကဲတစ္ဦး လာေရာက္လည္ပတ္ျခင္းကို ပို၍ တန္ဖိုးထားလာၾကသည္။ ပို၍ လုိလားၾကသည္။ သည့္ျပင္ မေျပာႏွင့္ ၊ မၾကာေသးမိီက ဆြစ္ဇာလန္ႏုိင္ငံ၊ ဒီဗုိ႔စ္ၿမိဳ႕၌ က်င္းပျပဳလုပ္သြားခဲ့သည့္ ကမၻာလံုးဆုိင္ ရာ စီးပြားေရး ဖုိရမ္တြင္ ပါလက္စတုိင္းေခါင္းေဆာင္ အာရာဖတ္သည္ အေမရိကန္သမၼတ ကလင္တန္ကိုေတြ ႕ဆံုသည့္နည္းတူ၊ မိုက္က႐ုိေဆာ့ဖ္ ေကာ္ပိုေရး ရွင္းႀကီး၏ အႀကီးအကဲ Boss ဘီးလ္ဂိတ္ကိုလည္း သြားေရာက္ ေတြ ႔ဆံု ေဆြးေႏြးရသည္ကိုသာၾကည့္ပါ။ ဤသုိ႔ ၾကည့္၍ ယေန႔ ကမၻာတြင္ မည္ သူက ပို၍ အေရး ႀကီးလာသလဲဆုိေသာ အခ်က္က်ု အကဲျဖတ္ႏုိင္သည္။

ဤကမၻာ့ဖိုရမ္တြင္ ႏုိင္ငံ အသီးသီးမွ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘာေျပာသနည္းဆုိေသာ အခ်က္ထက္ ဘီလ္းဂိတ္တုိ႔လို ႏုိင္ငံစံု ေကာ္ပုိေရး ရွင္းႀကီးတို႔မွ အႀကီးအကဲ ေဘာ့စ္တုိ႔က ဘာေျပာ သနည္း ဆုိေသာ အခ်က္က ပို၍ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိေနသည္ကို ေတြ ႕ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ႔မလိုင္ခဲ့ Eliteအေၾကာင္းကို ႏိုင္ငံတစ္ခုစီလိုက္ ကြက္ၿပီး မေျပာေတာ့။ ကမၻာ့အတုိင္းအတာႏွင့္ ခ်ီေနေသာ အီလိုက္ Global Elite တို႔ ဆိုၿပီးေျပာေလၾကသည္။

ကမၻာ့အီလိုက္တစ္ဦးက ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ကဲြျပားမႈ ၊ ဝင္ေငြကြာျခားမႈ ၊ လူတန္းစား ကြဲျပားမႈ ၊ လူမိ်ဳးေရး ကြဲျပားမႈ ၊ ဘာသာေရး အယူဝါဒ ကြဲျပားမႈ တုိ႔ၿပီး ရွိေနေသးသည့္ ေခတ္တြင္ ယခုေနာက္ ဆံုးဒီဂ်စ္တဲလ္ကြဲျပားမႈ Digital Divide ဆုိၿပီး ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚေနၿပီဟုေထာက္ျပသည္။ မက္ေဆ့ခ်္ေခၚ အမွာ စကား အားလံုး၊ အသံအားလံုး ဓာတ္ပံုအားလံုးတုိ႔ကို ကိန္းဂဏန္း Digital ပံုစံတို႔ျဖင့္ အင္တာနက္ကိုၾကားခံအ ျဖစ္ အသံုးျပဳၿပီး ေပးပို႔ႏိုင္သည့္အတြက္ အလြန္ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေနၿပီ။

အကဲျဖတ္ပံု ေျပာင္း

ဤတြင္ ကိန္းဂဏန္း ဒီဂ်စ္တုိ႔ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ လုပ္ကိုင္ေသာ ဆက္သြယ္ေရး (အထူး သျဖင့္ အင္တာနက္) တို႔ကို သံုးစြဲႏုိင္သူ၊ သံုးစြဲတတ္ သူတို႔ဟူ၍ လည္းေကာင္း မသံုးစြဲႏုိင္တတ္သူ ဟူ၍ လည္းေကာင္းအႀကီးအက်ယ္ ကြဲျပားျခားနားလာၿပီ။ ဤသုိ႔ျခားနားမႈ ကို ဒီဂ်စ္တဲလ္ကြဲျပား ျခားနားမႈ ဟုေခၚ၍ လူမူေရး ၊ ႏုိင္ငံေရး အရ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ တို႔သည္ အျခားကြဲျပား ကြာဟမႈ တုိ႔ ထက္ပို၍ ျပင္းထန္လာလိမ့္မည္ ဟု ခန္႔မွန္းၾကသည္။ ေဖာ္ျပပါ အီလိုက္၏ တြက္ခ်က္မႈ အရ အင္တာနက္ျဖင့္ ဆက္သြယ္မႈ စရိတ္သည္ ေဒၚလာ ၅၀မွ်သာ ကုန္က်ေတာ့မည္ ။ သည့္ထက္ ေလ်ာ့ဦးမည္ ။ စရိတ္စက,က အလြန္ခ်ိဳသာ သက္သာလာပါလ်က္ ဒီဂ်စ္တဲလ္ကြဲျပားျခားနားမႈ ျဖစ္ ထြန္းရသည္မွာ ဝမ္းနည္းစရာ အလြန္ေကာင္းလွသည္ဟု ထုိပုဂၢိဳလ္က ညည္းတြားသည္။

ယခုအခါ ႏိုင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ၏ အဆင့္အတန္းကို အကဲျဖတ္ပံုမွာ လည္း အေျခခံအရ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး။ ဂ်ီဒီပီတုိ႔၊ လူတစ္ဦးက် ဝင္ေငြတုိ႔၊ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ တုိ႔၊ စုေဆာင္းမႈ တုိ႔၊ ဘာတုိ႔ ညာတုိ႔ျဖင့္ အကဲျဖတ္ျခင္းသည္ ေရွးဆန္သြားၿပီ။ ယခု Internet Connectivity အင္တာနက္ႏွင့္ အခ်ိတ္အဆက္ ဘယ္ေလာက္ ရွိသလဲဆုိေသာ အခ်က္ျဖင့္ အကဲျဖတ္လာၾကကုန္သည္။

ဤသုိ႔ အကဲျဖတ္ရာ၌ လည္း တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ ပညာေရး အဖြဲ႕အစည္း အသီးသီးတုိ႔က အင္တာနက္ အခ်ိတ္အဆက္ ဘယ္ေလာက္ရွိသည္ဆုိေသာ အခ်က္ျဖင့္ ႏိုင္ငံတစ္ခုႏုိင္ငံ၏ အလားအလာ စြမ္းမကား Potential တို႔ကို အကဲခတ္ၾကည့္ၾကသည္။

ေနာက္တစ္ႀကိမ္

ေနာင္လာမည္ ့ ဘ႑ာအက်ပ္အတည္းကို ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းမလဲ၊ Next crisis how?ဆုိၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ေနၾကျပန္ၿပီ။ ေမးခြန္းထုတ္သူက ေဘာဂေဗဒ အေက်ာ္အေမာ္ Paul Krugman ျဖစ္ သည္။ အေရွ႕အာရွသည္ လာမည္ ့ ၁၀ ႏွစ္ အတြင္ း၌ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဘ႑ာေရး အက်ပ္အတည္း တစ္ရပ္ကို ေတြ ႕ၾကံဳရဦးမည္ ဟု သူက ေဟာကိန္း ထုတ္ထားသည္။

သူ၏ ေဟာကိန္းကို ေျပာင္းလို႔ မရေပ။ ယခုပင္ အေမရိကန္ စီးပြားေရး သည္ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပသည့္အတုိင္း “အမွာ းတရား”ႏွင့္ အညီ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ရွိလာသည္ကို ေထာက္ခ်င့္၍ လည္း ေကာင္း၊ ဂ်ပန္၏ စီးပြားေရး သည္ ဆက္တုိက္ မက်န္းမမာ ျဖစ္လ်က္ ရွိေသးသည့္ အခ်က္ကို ေထာက္ထား၍ လည္းေကာင္း၊ အာ႐ွစီးပြားေရး သည္ နာလန္ထူခါစ ရွိေသး၍ လည္းေကာင္း၊ ေနာက္တစ္ခ်ီ အက်ပ္အတည္းႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရဦးမည္ ဆိုသည္ကို ဟုတ္တန္ရာေကာင္းရဲ႕ ဟု ပညာရွင္မ်ား က ျမင္ေနၾကပါၿပီ။

ေပါလ္ကရပ္မင္၏ ေဟာကိန္းကို ေထာက္ခံသူက ယခင္အေမရိကန္ ဗဟုိဘဏ္၏ ဥကၠ႒ ေဟာင္း ျဖစ္သူ ေပါလ္ေဗာလ္ကာ Paul Volcker ျဖစ္သည္။ ေပါႏွစ္ ေပါ၏ အျမင္တုိ႔သည္ ျပင္းထန္ ေလသလားမသိ၊။ သူတို႔၏ အျမင္ကို ၾကည့္ပါေလ။ ႏုိင္ငံအမ်ား အျပားတုို႔သည္ မိမိတို႔၏ သီးျခား ေငြေၾကး Independent Currencies တို႔ကို စြန္႔လႊတ္ၾကလိမ့္မည္ ။ အင္အားႀကီးေသာ ႏုိင္ငံတကာ သံုးေငြေၾကးမ်ား အ ျဖစ္ ျပ႒ာန္းၾကလိမ့္မည္ ဟူသတည္း။ တစ္နည္းအားျဖင့္ တစ္ခုတည္းေသာ ကမၻာ့ေငြ Single World Currency ျဖစ္ထြန္းလာစရာရွိသည္ဟု ေဟာထားၾကသည္။

ဗဟိုေသာ ့ခ်က္

စီးပြားေရး သမားတြင္ အဓိက အႏၱရာယ္ ၂ပါး ရွိ၏ ။ ပထမအႏၱရာယ္၊ Interest Rate Risk ျဖစ္သည္။ ခုေခတ္တြင္ ကိုယ့္အရင္းအႏွီးႏွင့္ ကိုယ္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ လုပ္ႏုိ္င္သူက ခပ္ရွားရွား ျဖစ္သည္ကို လူတုိင္း သိၾကပါသည္။ အနည္းႏွင့္ အမ်ား ဆိုသလို အျပင္မွ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေခ်း ငွား ၿပီး လုပ္ကိုင္ၾကရစၿမဲ ျဖစ္သည္။ ထိုအတြက္ အတုိးေပးရေတာ့သည္။

သို႔ ျဖစ္ရာ အတိုးႏႈန္းျပႆနာသည္ လူတုိင္း၏ စီးပြားေရး ကိစၥတြက္္ခ်က္မႈ တုိ႔တြင္ ဗဟုိေသာ ့ခ်က္ေနရာသုိ႔ ေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။ထုိမွ်သာမက တုိင္းျပည္ စီးပြားေရး တစ္ခုလံုးအတြက္ တြက္ခ်က္မႈ အရပ္ရပ္ႏွင့္ အေျပာင္းအလဲတုိ႔တြင္ လည္း အတိုးႏႈနး္သည္ သာမန္ ပံုမွန္ေသးသည္။ အတိုးႏႈန္းသည္ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရး ၏ သာမန္ ပံုမွန္အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။

အတိုးႏႈန္းအေျပာင္းအလဲတုိ႔ေၾကာင့္ စီးပြားေရး သမားတုိ႔သည္ အက်ိဳးရွိသည္လည္း ရွိ၏ ။ ဆံုး႐ႈံးသည္လည္း ရွိသည္။ ထုိေၾကာင့္ အတုိးႏႈန္း အႏၱရာယ္ကို အၿမဲတမ္း တြက္ခ်က္ ခန္႔မွန္းေန ၾကရသည္။

ယခုေခတ္၌ စီးပြားေရး ဟူသည္ ႏုိင္ငံျခားႏွင့္ ဆက္သြယ္လုပ္ကိုင္လာရသည့္အေလ်ာက္ တန္ဖိုးတြက္ခ်က္မႈ ၊ ေငြေပးေခ်မႈ ၊ အ႐ႈံုးအျမတ္ ခန္႔မွန္းမႈ မွန္သမွ်တုိ႔ကို ႏိုင္ငံျခား ေငြတုိ႔ႏွင့္ မလြဲမေသြ ျပဳလုပ္လဲလွယ္ႏႈန္း အေျပာင္းအလဲသည္ အတုိးႏႈန္း အေျပာင္းအလဲကဲ့သို႔ ပင္ လြန္စြာ အေရး ႀကီးလာသည္။

သို႔ ျဖစ္၍ အတိုးႏႈန္း အႏၱရာယ္ Interest Rate Risk ႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားေငြလဲလွယ္ေရး ႏႈန္း အႏၱရာယ္ Exchange Rate Risk ႏွစ္ ပါးတုိ႔ကို ေဘာဂေဗဒပညာရွင္တုိ႔က အျမြာညီေနာင္အ ျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကကုန္သည္။ ယခုေဆာင္းပါးတြင္ အတုိးႏႈန္းကိစၥကို ေရွးဦးပထမ တင္ျပလုိသည္။

အေပ်ာ့အတင္း

အတိုးႏႈန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ စီးပြားေရး ကို ႏွစ္ မ်ိဳးႏွစ္ စား ပံုစံခြဲၾကည့္ၾကသည္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးေသာ ႏုိင္ငံတို႔တြင္ အတိုးႏႈန္းကို မဆုိသေလာက္ေျပာင္းလဲလိုက္႐ုံျဖင့္ စီးပြားေရး ယႏၱရား တစ္ခုလံုး သည္။ တုန္ခါသြားေတာ့သည္။ ဤလို အေျခအေနမ်ိဳးကို အတုိးႏႈန္း စိတ္ဆက္သည္ သုိ႔မဟုတ္ အတုိးႏႈန္း သားေရကြင္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည္ Interest Rate Elastic ဟုေခၚၾကသည္။

မဖြံ႔ၿဖိဳးေသးေသာ ႏုိင္ငံတို႔တြင္ မူ အတိုးႏႈန္းသည္ ဘယ္လုိေျပာင္းေျပာင္း စီးပြားေရး ယႏၱရားတြင္ း ဘာမွမ ျဖစ္။ တုံဏိွဘာေဝ ျဖစ္ေနတတ္ၾကသည္။ ဤလို အေျခအေနမ်ိဳးကို အတုိးႏႈန္းစိတ္မဆတ္ Insenitive လို႔လည္းေခၚသည္။ အတုိးႏႈန္းသားေရကြင္း မာတင္းသည္ Interest Rate Inelastic လုိ႔လည္းေခၚသည္။

ဤသုိ႔ ေယဘူယ်ႏွစ္ မိ်ဳး ခဲြျခား ေျပာဆုိၿပီးေနာက္ အတိုးႏႈန္းကို အသျပာအတိုးႏႈန္း Money Interest Rateဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ တကယ္အစစ္အမွန္ အတုိးႏႈန္းReal Rate of Interestဟူ၍ လည္းေကာင္းႏွစ္ မ်ိဳးခြဲျခားၾကည့္ၾကျပန္သည္။

ဤေနရာ၌ ေခ်းငွားႏုိင္ေသာ ေငြ Lonable Fund ဆုိေသာ အယူအဆ တစ္ခုကို အသံုးျပဳသည္။ ေငြေခ်းငွားမႈ ေစ်းကြက္တြင္ ေခ်းငွားႏိုင္ေသာ ေငြသည္ အလွ်ံအပယ္ရွိတတ္သည္။ မဟုတ္ေပ။ အကန္႔အသတ္ႏွင့္ ရွိတတ္သည္။ ဤသုိ႔ ေခ်းငွားႏုိင္ေသာ ေငြပမာဏႏွင့္ ေခ်းငွားလုိေသာ ေငြပမဏလိုက္ၿပီး ေစ်းကြက္အတုိးႏႈန္း ေပါက္ေနမည္ သာ ျဖစ္သည္။ ဤလို အတိုး ႏႈန္းကို အသျပာ အတုိးႏႈန္းဟုလည္း ေခၚသည္။ ေစ်းကြက္ေပါက္ အတိုးႏႈန္းဟုလည္း ေခၚသည္။

ဥပမာ-ေဒၚလာ တစ္ရာေခ်းလွ်င္ တစ္ႏွစ္ အတိုး ၉ ေဒၚလာေပးရသည္ဆုိေသာ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ သည္။

ေဖာင္းပြမႈ ႏႈန္း

ေခ်းငွားႏုိင္ေသာ ေငြပမာဏ (ေရာင္ းလုိအား) ႏွင့္ ေခ်းလုိေသာ ေငြပမာဏ (ဝယ္လုိအား) တုိ႔ကိုသာ ၾကည့္႐ုံျဖင့္ အတိုးႏႈန္းကိစၥသည္ ၿပီးျပည့္စံုစြာ ႐ုပ္လံုးေပၚလာဦးမည္ မဟုတ္ေသးေပ။ အျခား အျခင္းအရာတုိ႔ကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားရန္လိုေသးသည္။

အေရး အႀကီးဆံုး ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမည္ ့ အခ်က္မွာ ကုန္ေစ်းႏႈန္း အတက္အက်ကိစၥ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ကုန္ေစ်းႏႈန္းအဆင့္သည္ တစ္ႏွစ္ အတြင္ း ၆% အထိတက္ေနသည္ဟု ဆုိၾကပါစုိ႔။ ဤဥပမာ၌ ေငြေခ်းငွားသူ Borrowerသည္ ေခ်းေငြ ေဒၚလာ တစ္ရာကို အတုိးႏႈန္း ၉ ေဒၚလာႏွင့္ ေပါင္း၍ ၁၀၉ ေဒၚလာျပန္ဆပ္လုိက္ရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ ္ ေခ်းသူၿမီရွင္ Lender ဘက္မွ ၾကည့္လွ်င္ အတုိးေရာ၊အရင္းပါ ျပန္ရေငြ ၁၀၉ေဒၚလာသည္ ၁၀၃ ေဒၚလာဖိုးသာ တကယ္ဝယ္ျခမ္းႏုိင္သည့္သေဘာ သက္ေရာက္သြားသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေဖာင္းပြမႈ ႏႈန္း (Inflation Rate)ကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားလွ်င္ အသျပာ အတုိးႏႈန္း ၉%သည္ တကယ္ အစစ္အမွန္၌ ၃%သာရွိေခ်သည္။ အသျပာအတိုးႏႈန္း ၉% မွ ေဖာင္းပြမႈ ႏႈန္း ၆%ကို ႏုတ္လွ်င္ တကယ့္အစစ္အမွန္ အတုိးႏႈနး္ကို ရရွိမည္ ။ တစ္နည္းေျပာလွ်င္ အသျပာ အတုိးႏႈန္းႏွင့္ ေဖာင္းပြမႈ ႏႈန္း ျခားနားခ်က္သည္တကယ့္အစစ္အမွန္ အတိုးႏႈန္းပင္ ျဖစ္သည္။

အကယ္၍ ေဖာင္းပြမႈ ႏႈန္း (ကုန္ေစ်းႏႈန္းအဆင့္)က အတုိးႏႈန္းထက္ ျမင့္တက္ေနလွ်င္ အတိုးႏႈန္းသည္ အႏုတ္လကၡဏာ ေဆာင္ေတာ့သည္။ ယင္းကို Negative Rate of Interst ဟု ေခၚသည္။ အသျပာအတိုးႏႈန္းႏွင့္ တကယ့္အစစ္အမွန္ အတုိးႏႈန္းတို႔ကို ေဖာ္ျပပါ ဇယားတြင္ ႏႈိင္းယွဥ္ေဖာျပထားပါသည္။ ပူးတြဲ ပါဇယားသည္ ၁၉၆၀-၇၇ ခုႏွစ္ မ်ား အတြင္ း အေမရိကန္ ႏိုင္ငံ၌ ျဖစ္ထြန္းေသာ ကိန္းဂဏန္းတုိ႔ကို ထင္ဟပ္ေစသည္။

အတိမ္အနက္တိုင္း

ေဖာ္ျပပါ ဇယားကို ၾကည့္လွ်င္ ဤသုိ႔ေတြ ႕ရမည္ ။

(၁) အသျပာအတုိးႏႈန္းမွ ေဖာင္းပြမႈ ႏႈန္းကို ႏုတ္၍ တကယ့္အစစ္အမွန္အတုိးႏႈန္းကို တြက္ယူသည္။

(၂) တကယ့္အစစ္အမွန္ အတိုးႏႈနး္သည္ ၁၉၆၀မွ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ အထိ၌ အေပါင္းလကၡဏာ ျပသည္။ ယင္းကို Positive Rate of Interest ဟု ေခၚသည္။

(၃) ၁၉၇၄ မွစ၍ ၁၉၇၇ခုႏွစ္ အထိ၌ တကယ့္အစစ္အမွန္ အတိုးႏႈန္းသည္ အႏုတ္လကၡ ဏာျပေနသည္။ ယင္းကို Negative Rate of Interst ဟုေခၚသည္။

အတိုးႏႈန္း အႏၱရာယ္အေၾကာင္း ႏွီးေႏွာေဆြးေႏြးၾကေသာ အခါ အထက္ေဖာ္ျပပါအတိုင္း တြက္ခ်က္၍ အႏၱရာယ္၏ အတိမ္အနက္ကုိ ရွာေဖြၾကည့္ၾကကုန္သည္။ တုိင္းထြာၾကကုန္သည္။ အတိုးႏႈန္း အႏၱရာယ္၏ အတိမ္အနက္ကို ၾကည့္၍ စီးပြားေရး ဆံုးျဖတ္ခ်က္တို႔ကို အခါအားေလ်ာ္ စြာ ခ်မွတ္ေလ့ရွိၾကပါေၾကာင္း သိေစအပ္ပါ၏ ။