(ထက္ေခါင္၏ အမွာ )

ငယ္စဥ္က ဖတ္မွတ္သင္ၾကားဖူးေသာ INVINCTUS (အႏုိင္မခံ) ဆုိသည့္ အဂၤလာကဗ်ာမွ စာပုိဒ္အခ်ဳိ႕က ဖတ္မွတ္ဖူးခ်ိန္ကတည္းကစ၍ ကၽြန္ေတာ္ ့ရင္၀ယ္ အေတာ္ ပင္ ႀကီးစုိးေနရာယူခဲ့သည္။ ဤသည္တုိ႔အနက္ ဆရာညိဳျမ ဘာသာျပန္ထားသည့္ `ေလာကဓ့၏ ႐ုိက္ပုတ္ျခင္း ဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတုိ႔ျဖင့္ ခ်င္းခ်င္းနီ၏ ။ သုိ႔ေသာ ္ ၫႊတ္ကားမၫႊတ္´´ ဆုိေသာ စာသားမ်ား ကုိမူ ဘ၀၏ အားမာန္မ်ား အ ျဖစ္ ေျပာင္းလဲခံယူ က်င့္သံုးႏုိင္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ သာ မဟုတ္ပါ။ ထုိစကားကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကလည္း အလြန္ပင္ ႏွစ္ ခ်ဳိက္သေဘာက်ခဲ့သည္ဟု သိရသျဖင့္ ႀကံဖန္ဂုဏ္ယူရပါေသးသည္။

အသက္အရြယ္ႏွင့္ အေတြ ႔အႀကံဳ အထုိက္အေလ်ာက္ ရင့္က်က္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ မူ ထုိကဗ်ာကုိ ျပန္ဖတ္မိသည္အခါ ထုိစာသား၏ အဓိပၸါယ္မွာ အနည္းငယ္ ေပါ့သြားသေယာင္ ခံစားရသည္ ထင္မိသည္။ စာမေကာင္း၍ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ၏ ဇီဇာေၾကာင့္ လွစြာ ေသာ အေတြ းက ဘ၀င္မက်ျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။ ေလာကဓံ၏ ႐ုိက္ပုတ္မႈ ဒဏ္ကုိ ေခါင္းမငံု႔ ဦးမၫႊတ္ဘဲ ေတာင့္ခံထားႏုိင္႐ံုမွ်ျဖင့္ ဂုဏ္ယူဖြယ္ မဟုတ္ေသး။ အားက် အတုယူဖြယ္လည္း မ ျဖစ္ေသး။ ကုိယ့္အေပၚ တုိက္ခုိက္လာသည့္ အႏွီေလာကဓံကုိ စိစိညက္ညက္ ျဖစ္သြားေအာင္ တြန္းထုတ္တုိက္ဖ်က္လ်က္ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ျပန္လည္အႏုိင္ယူႏုိင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္စြမ္းရွိမွ အတုယူ ေလးစားဖြယ္၊ အားက်ဂုဏ္ယူဖြယ္ ျဖစ္မည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာင္းလဲခံစားမိၿပီး ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ေရး ျဖစ္မိပါ၏ ။

တုိက္ဆုိင္လွစြာ ပင္ ေဆာင္းပါးေရး ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔၌ FXB မွ Country Director ေဒါေကသီရွိန္ႏွင့္ ေတြ ႔ဆံုရသည္။ ေတြ ႔သည္ႏွင့္ ေဒၚေကသီရွိန္က ကၽြန္ေတာ့္အား ဆရာမ ႏွင္းေ၀ၿငိမ္း ေရး သားသည့္ ဖီးနစ္ဆုိေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကုိ ေပးရင္း သူတုိ႔အဖြဲ႔က ဧရာ၀တီ ဘက္တြင္ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ စီမံကိန္းမ်ား အေၾကာင္း၊ ေတြ ႔ႀကံဳရေသာ အခက္အခဲမ်ား အေပၚ ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားရပံုမ်ား ၊ လက္ရွိ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ အေျခအေနႏွင့္ ေအာင္ျမင္မႈ ရလာဒ္မ်ား အေၾကာင္း အားရပါးရ ေျပာၾကားပါ၏ ။ အကယ္ပင္ ထုိဖီးနစ္ကဲ့သို႔ ေသာ ျပာပံုမွ လူးလြန္႔ထြက္လာ သည့္ ေလးစားအားက်ဖြယ္ လူသားမ်ား သည္ မ်က္ေမွာ က္ေခတ္ မိမိတုိ႔ ေရေျမ၌ ရွိေနပါသလား။

ဖီးနစ္ဆုိေသာ ငွက္ကား ေရွးအီဂ်စ္တုိ႔၏ ေရွးေဟာင္းဂႏၲ၀င္ ဒ႑ာရီပံုျပင္လာ မီးငွက္တစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေလသည္။ ဒ႑ာရီအရ ထုိငွက္သည္ လင္းယုန္ငွက္အရြယ္မွ် ႀကီးမားၿပီး ေတာက္ပေသာ ၾကက္ေသြးေရာင္ ႏွင့္ ေရႊေရာင္ အေမႊးအေတာင္မ်ား ရွိ၍ အာေရဗ်သဲကႏၲာရထဲတြင္ ႏွစ္ ေပါင္းရာခ်ီ ရွင္သန္ေနထုိင္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ မီးေလာင္၍ ခႏၶာခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီးေနာက္ ႂကြင္းက်န္သည္ျပာပံုထဲမွ အသစ္တဖန္ ခႏၶာအသစ္ အသက္အသစ္ျဖင့္ ျပန္လည္ ရွင္သန္ ေပါက္ဖြားသည္ဟု ဆုိပါ၏ ။ မရဏကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္စြမ္းရွိေသာ အံ့ခ်ီးဖြယ္ ထုိငွက္ငယ္ကဲ့သုိ႔ပင္ ဧရာ၀တီသားတုိ႔၏ အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ကုိ ေသေၾကထိခုိက္ ပ်က္စီးမႈ ေပါင္း မ်ား စြာ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည့္ နာဂစ္မုန္တုိင္းႀကီးအၾကားမွ အလံမလဲဘဲ စိတ္သစ္လူသစ္ဘ၀သစ္ျဖင့္ လူးလဲထလာၾကသည့္ လူသားတစ္စုအေၾကာင္းက ကၽြန္ေတာ္ ့ရင္ကုိ လႈိင္းခတ္ ထိခုိက္ၿပီး စူးစူးနစ္နစ္ ခံစားရမႈ ျဖစ္ေပၚေစသည္။

သူတုိ႔၏ အားမာန္မ်ား ၊ သူတုိ႔၏ ေတာက္ပသည့္ အနာဂတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ၊ သူတုိ႔၏ ေအာင္လံမလဲစိတ္ဓာတ္ ခြန္အားမ်ား ၊ မဆုတ္မနစ္ သႏၷိ႒ာန္စိတ္ျဖင့္ ႀကဳိးပမ္းအားထုတ္ မႈ မ်ား ေၾကာင့္ ၎တုိ႔ဘ၀အား ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းရက္စက္စြာ ေခ်ဖ်က္ခဲ့သည့္ နာဂစ္အတိတ္ တေစၧအား လႈိင္းႀကီးေလွေအာက္ အဆုိအတုိင္း ေအာင္ပြဲျဖင့္ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္း သက္ေသထူခဲ့ၾကပါ၏ ။ ပုိမုိ၍ ထူးျခားသည္မွာ ဤသုိ႔ ၾကမ္းေပ့ရမ္းေ့ ေလာကဓံတရားကုိ အၿပံဳးျဖင့္ တုန္႔ျပန္၍ ေအာင္ပြဲဆင္ကာ ရယ္ပြဲဖြဲ႔ႏုိင္စြမ္းေသာ အႏွီလူသားမ်ား မွာ အားႏြဲ႔သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ ထင္ထားခဲ့ၾကသည့္ မိန္းမသားမ်ား ျဖစ္ေနျခင္းေပးတည္း။

ေဒၚေကသီရွိန္တုိ႔ FXB က ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ စီမံကိန္းတြင္ ေရရွည္ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္အ ျဖစ္ ဒုကၡသည္မ်ား အား ၎တုိ႔ကုိ အကူအညီ ေပးမည္ ့သူမ်ား ၏ ေပးစာကမ္းစာအား အားကုိးမွီခုိလုိစိတ္ျဖင့္ ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ ေစာင့္စားေနၾကသည့္ သူေတာင္းစားစိတ္ဓာတ္မ်ဳိး မ ျဖစ္ ေစရန္ႏွင့္ ၎တုိ႔ကုိ အေထာက္အပံ့အ ျဖစ္ ေပးသည့္ေငြကုိ စနစ္တက် မွန္မွန္ကန္ကန္ တန္ဖုိး ရွိစြာ အသံုးခ်၍ မည္ သည့္အာမခံခ်က္မွ် ေပးမထားရေသာ ္လည္း အခ်ိန္ကန္႔သတ္ခ်က္ တြင္ း သစၥာရွိရွိ ကတိတည္တည္ ျပန္လည္ေပးဆပ္လ်က္ ကုိယ့္ဘ၀ကုိယ္ထူမတ္ေအာင္ ကုိယ့္အား ကုိယ္ကုိး ေဆာင္ရြက္လုိစိတ္၊ ေခ်းေငြကုိ ျပန္ဆပ္ၿပီး က်န္ဘ၀တူမ်ား ကုိပါ ၀ုိင္း၀န္း ကယ္တင္ သြားမည္ ဆုိသည့္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အတၱနယ္မွ ႐ုန္းထြက္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ပရဟိတစိတ္၊ အရာအားလံုးကုိ ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆုိင္ၿပီး ကုိယ့္ဘ၀ကိုယ္ ပဲ့ျပင္ႏုိင္သည့္ စိတ္စသည့္ သခင္စိတ္မ်ဳိး ႐ုိက္သြင္းေပးျခင္းမွာ အလြန္ထိေရာက္ေသာ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ပ်ဳိးေထာင္ ေပးမႈ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ ႔ရေပသည္။ ေလာကဓံကုိ ႀကံ့ႀကံ့ခုိင္ခုိင္ မိခင္စိတ္ဟူေသာ ႀကီးမားသည့္ သတၱိစြမ္းအားသည္ အားႏြဲ႔သူမိန္းမသားတုိ႔၏ ရင္တြင္ း၌ ေက်ာက္စုိင္ေက်ာက္ေတာင္တမွ် ထုထည္ႀကီးမားခုိင္မာစြာ တည္ရွိေနျခင္းကုိ သာမန္လူတုိ႔ သတိမျပဳမိႏုိင္ခဲ့။ ဤစိတ္ဓာတ္ကား ေရျမဳပ္ေနေသာ ေရခဲေတာင္ႀကီးႏွင့္ ပမာတူသည္။ လူတုိ႔က ေရေပၚ၌ ေပၚေနသည့္ အစိတ္အပုိင္းသာၾကည့္လ်က္ မိန္းမသားတုိ႔ကုိ အားႏြဲ႔သူဟု သတ္မွတ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အမွန္ေတာ့ မိခင္စိတ္ဆုိသည္မွာ အၾကင္နာတရား၊ ေမတၱာတရား၊ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားမ်ား ႏွင့္ ေလာကပါလတရားတုိ႔ကုိသာ ေမြးဖြားေပးသည္မဟုတ္။ ေလာကကုိ ရင္ဆုိင္ရဲေသာ သတၱိ၊ အခက္အခဲကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေသာ စြမ္းအား၊ ေလာကဓံကုိ ထီမထင္ေသာ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားမ်ား ကုိပါ ေပးႏုိင္စြမ္းပါ၏ ။ ဤသုိ႔လွ်င္ နစ္ျမဳေနေသာ ေရခဲတံုး အစိတ္အပုိင္း သဖြယ္ မိန္းမသားတုိ႔ ပုိင္ဆုိင္ထားသည့္ မိခင္စိတ္ကုိ ေဒၚေကသီရွိန္တုိ႔ FXB အဖြဲ႔က မိန္းမခ်င္းအသိစိတ္ျဖင့္ အမိအရ ဆြဲကုိင္ထုတ္ယူ အသံုးျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ နာဂစ္ေခ်မႈ န္းမႈ ေအာက္ ဘ၀ပ်က္လမ္းေပ်ာက္၊ ဒုကၡေရာက္ေနရေသာ အမ်ဳိးသမီးတုိ႔သည္ စားစရာမရွိ၊ ေနစရာမရွိ၊ မွီခုိရာနတၳိ၊ အားကုိးဖြယ္ ဘယ္မသိဘ၀မွ ကုိယ့္ဘ၀ကုိယ္ေက်ာင္း၍ ေရွ႕ခရီးကုိ ရင္ေကာ့ေလွ်ာက္ရန္ အင္အားမ်ား ျဖင့္ ႐ုန္းကန္တက္ႂကြလ်က္ အုိးပုိင္အိမ္ပုိင္ လုပ္ငန္းရွင္ငယ္မ်ား ဘ၀သုိ႔ ႏုိးထရွင္သန္လာခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏ ။ ဤသည္ပင္လွ်င္ ျမန္မာ့ေခတ္သစ္ ဖီးနစ္ငွက္ငယ္တုိ႔၏ ဘ၀ ျဖစ္ေလသည္။

ယခုေတာ့ ဆုိး၀ါးၾကမ္းတမ္းလွပါသည္ဆုိေသာ နာဂစ္မုန္တုိင္းႀကီးသည္ပင္လွ်င္ ဧရာ၀တီ၏ သမီးပ်ဳိမ်ား အဖုိ႔ ၎တုိ႔၏ ဘ၀သစ္ ျဖစ္ေပၚလာရန္ ဖီးနစ္ငွက္အတြက္ သဘာ၀က ဖန္ဆင္းေပးခဲ့သည့္ မီးလွ်ံ ျဖစ္ခဲ့ေပၿပီ။ နာဂစ္က ျပင္းထန္ေသာ လႈိင္းလံုးႀကီးမ်ား ႏွင့္ အတူ သူတုိ႔အတြက္ ဘ၀အားမာန္မ်ား ကုိ ရင္ခြင္ထဲ အေရာက္ပုိ႔ေဆာင္ေပးသြားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ႐ႈျမင္တတ္ခဲ့ေလၿပီ။ အာဂအမ်ဳိးသမီးမ်ား ေပတကား။

သူတုိ႔တေတြ ႀကီးမားေသာ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားမ်ား ကုိ အဘယ္သုိ႔ ရယူပုိင္ဆုိင္ခဲ့ၾကသည္၊ တစ္ျပည္လံုးသာမက တစ္ကမၻာလံုးရွိ လူႀကီးလူငယ္ က်ားမ မေရြး တထိတ္တလန္႔ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားခဲ့ၾကရသည့္ ျပန္ေတြ း႐ံုျဖင့္ ပင္ ႏွလံုးေနာက္က်ိ ထိတ္လန္႔ေနရဆဲ ျဖစ္သည့္ ဤနာဂစ္ဆုိေသာ ဧရာမနတ္ဆုိးကုိ ယေန႔ေတာ့ သူတုိ႔တေတြ အဘယ္သုိ႔ ရယ္ပြဲဖြဲ႔ႏုိင္ခဲ့ၾကသည္ ဆုိျခင္းကုိမူ ဆရာမ ႏွင္းေ၀ၿငိမ္းက လွေသာ ကေလာင္ခ်က္ျဖင့္ သြက္သြက္ျမဴးျမဴး တင္ျပထားပါ၏ ။

မည္ သုိ႔ဆုိေစ ဤစာကား အႏုိင္မခံ ကဗ်ာကဲ့သုိ႔ပင္ ကၽြန္ေတာ္ ့ရင္ကုိ စြဲၿငိမ္ေစေသာ ခြန္းအားရွိသည့္ စာ ျဖစ္ေလသည္။ ထုိ႔ထက္ဆုိရပါမူ ကၽြန္ေတာ္ ဘ၀င္မက်ဘဲ ကြက္လပ္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ခံစားေနရသည့္ ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတုိ႔ျဖင့္ ခ်င္းခ်င္းနီ၏ ။ သုိ႔ေသာ ္ ၫႊတ္ကားမၫႊတ္ဆုိေသာ စာသား၌ ေလာကဓံကုိ ရယ္ပြဲဖြဲ႔ အႏုိင္ယူခဲ့ၾကသည့္ အံ့ဖြယ္မိခင္စိတ္ပုိင္ရွင္ အားႏြဲ႔ေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ၏ ပံုရိပ္က အားရေက်နပ္ဖြယ္ ကြက္လပ္ျဖည့္ေပးခဲ့သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ၀န္ခံရပါမည္ ။

သင့္ဘ၀အတြက္ အားမာန္မ်ား ၊ သတၱိမ်ား ၊ အနႏၲတန္ခုိးစြမ္းအင္မ်ား ကုိ ရရွိေစရန္ ဤဖီးနစ္စာအုပ္၌ ၿပီးျပည့္စံုေအာင္ ေဖာ္ျပထားသည္ဟု ဆုိျငားအံ့၊ မွန္ မမွန္ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ရင္း သင္ဖတ္ၾကည့္ပါဘိ။ ျပည့္စံုစြာ ေက်နပ္ႏွစ္ သိမ့္လက္ခံလိမ့္မည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ရဲရဲႀကိး ဆုိ၀ံ့ပါသည္။ ဤအတြက္ ဆရာမ ႏွင္းေ၀ၿငိမ္းကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

ျမန္မာမိခင္ ဖီးနစ္ငွက္မ်ား ႏွစ္ ေပါင္းရာခ်ီ၍ ျမင့္ျမင့္ေ၀းေ၀း ပ်ံသန္းႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳပါ၏ ။

အခန္း (၁)

ဤ `ဖီးနစ္´ အမည္ ရွိေသာ စာစုကုိ ထုတ္ေ၀ရျခင္း၏ တစ္ခုတည္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လူ႔ေလာကတြင္ ႐ုတ္တရက္ ႀကံဳေတြ ႔ရေသာ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ေၾကာင့္ အ႐ႈံးျဖင့္ ရင္ဆုိင္ေနေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ႏွင့္ ၎တုိ႔၏ မိသားစု၀င္တုိ႔မွ တဖန္ျပန္၍ ႏုိးထလာသည့္ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ား ကုိ မွတ္တမ္းျပဳစုထားျခင္း ျဖစ္ၿပီး ထုိေအာင္ျမင္မႈ ရလဒ္မ်ား ကုိ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးစြာ ျဖင့္ မွ်ေ၀လုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အ႐ႈံးထဲမွ အျမတ္ရေအာင္ ႀကဳိးစားသူတုိ႔၏ ျဖစ္ရပ္မွန္၊ လုပ္ရပ္မ်န္မ်ား သည္ စာဖတ္သူအတြက္ အားမာန္တစ္ခု ျဖစ္ေစလွ်င္ ကၽြန္မတုိ႔ စုေပါင္းႀကိဳးပမ္းမႈ ေအာင္ျမင္သည္ဟု ယူဆပါသည္။ ထုိ႔အတြက္ ဤစာစု၏ ဖန္တီးရွင္ ျဖစ္ေသာ ဆရာမ (ေဒၚ) ႏွင္းေ၀ၿငိမ္းကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ပါသည္။

UNFPA မွ ရန္ပံုေငြ ပံ့ပုိးေပးသည့္ စီမံခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ေသာ မ်ဳိးဆက္ပြားပညာမ်ား ပုိမုိနားလည္ သိရွိနားလည္ျခင္းျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ဘ၀လံုၿခံဳေရး ၊ ၀င္ေငြရလမ္း တုိးတက္ေရး တုိ႔ကုိ ရေစရန္ဟု ရည္ရြယ္၍ နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ကုိ ခံခဲ့ရေသာ လပြတၱာၿမဳိ႕ႏွင့္ ၎၏ ေညာင္လိန္ေက်းရြာအုပ္စုတုိ႔တြင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၊ ေအာက္တုိဘာလတြင္ ဤစီမံခ်က္ကုိ စတင္ခဲ့ပါသည္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၊ ဧၿပီတြင္ ပထမစီမံခ်က္ကာလ ၿပီးဆံုး၍ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၊ စက္တင္ဘာလတြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ စီမံခ်က္ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ၊ ဒီဇင္ဘာလတြင္ စီမံခ်က္သက္တမ္း ၿပီးဆံုးမည္ ျဖစ္ပါသည္။ စီမံခ်က္ကာလအတြင္ း လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ကုိ အဆင့္ (၁၀)ဆင့္ျဖင့္ လုပ္ကုိင္ခဲ့ပါသည္။

လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား မွာ -

(၁) ႏွစ္ သိမ့္ပညာေပး ေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ျမႇင့္တင္ေပးျခင္း။

(၂) မိသားစုအလုိက္ ေဆြးေႏြးေစျခင္းျဖင့္ အိမ္ေထာင္စုတစ္ခု၏ လုိအပ္ခ်က္၊ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္တုိ႔ကုိ စီးပြားေရး ၊ ပညာေရး ၊ က်န္းမာေရး ၊ လူမႈ ေရး က႑မ်ား ခြဲျခားဆန္းစစ္၍ အေျဖရွာေစျခင္း။

(၃) အရင္းအႏွီးလုိအပ္ၿပီး လုပ္ငန္းအေတြ ႔အႀကံဳ ရွိသူမ်ား အား အတုိးမပါသည့္ေရတုိ ေခ်းေငြး ထုတ္ေပးျခင္း၊ လုပ္ငန္း၀င္ေငြေပၚ မူတည္၍ ၎တုိ႔၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္ အရစ္က် ျပန္လည္ဆပ္ေစျခင္း။

(၄) အရင္းအႏွီး၊ လုပ္ငန္းအေတြ ႔အႀကံဳ မရွိသူမ်ား ကုိ ေစ်းကြက္အေျခခံသည့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ပညာရပ္မ်ား သင္ေပးျခင္း၊ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ပါက လုပ္ငန္းစတင္ႏုိင္ရန္ အတုိးမဲ့ ေခ်းေငြ ထုတ္ေပးျခင္း၊ ျပန္လည္ဆပ္ေစျခင္း။

(၅) မ်ဳိးဆက္ပြားပညာရပ္မ်ား ကုိ အေသးစိတ္ သိရွိနားလည္ေစရန္၊ အသိပညာ ျဖန္႔ေ၀ျခင္း။ ကုသႏုိင္ရန္ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ေပးျခင္း။

(၆) အမ်ဳိးသမီးမ်ား အတြက္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရသည့္ ဆံုဆည္းရာ အေနရာမ်ား ကုိ အမ်ား ပုိင္ ေျမေပၚတြင္ တည္ေဆာက္ေပးၿပီး စာၾကည့္တုိက္မ်ား ထူေထာင္ျခင္းအျပင္ စီးပြားေရး ၊ က်န္းမာေရး ၊ ပညာေရး ၊ လူမႈ ေရး ၊ အသိပညာတုိးပြားေရး ၊ ေဆြးေႏြးအႀကံျပဳျခင္းတုိ႔ကုိ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရန္ စီစဥ္ေပးျခင္း။

(၇) တက္ႂကြသည့္ ေက်းရြာသူမ်ား ကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ရပ္မိရပ္ဖမ်ား ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ `ေက်းရြာရန္ပံုေငြေကာ္မတီ´ ဖြဲ႔စည္းေပးၿပီး လုပ္ငန္းစြမ္းေဆာင္ရည္ကုိ အေျခခံ၍ ေခ်းေငြလုပ္ငန္းမ်ား ကုိ ၎တုိ႔ကုိယ္တုိင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရန္အတြက္ ရန္ပံုေငြမ်ား ကုိ လႊဲေျပာင္း၍ ေလ့က်င့္လုပ္ေဆာင္ေစျခင္း။

(၈) စိတ္သေဘာႏွင့္ လုပ္ငန္းတူသည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ကို အစုဖြဲ႔ေစ၍ စုေပါင္းစုိက္ပ်ဳိးမႈ ကုိ လုပ္ေစျခင္းျဖင့္ ၀င္ေငြတုိးတက္၍ လူမႈ ဆက္သြယ္မႈ ကို အခ်င္းခ်င္းပုိမုိခုိင္မာေစျခင္း။

(၉) အမ်ဳိးသားမ်ား ႏွင့္ ကေလးမ်ား ၏ အခန္းက႑ကုိလည္း မိခင္၏ အခန္းက႑ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္၍ မိသားစုအတြင္ း ညီမနားလည္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံမႈ ၊ တာ၀န္ယူမႈ ရွိေစျခင္း။

(၁၀) ေဘးအႏၲရာယ္ ႀကဳိတင္ကာကြယ္ေရး အတြက္ ရပ္ရြာအတြင္ း ႀကဳိတင္ျပင္ဆင္ျခင္း၊ သဘာ၀ေဘးအတြက္ ရန္ပုံေငြကုိ မ,တည္ေပးျခင္းႏွင့္ တုိးပြားေစျခင္းတုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။

ဤလုပ္ငန္းစဥ္မ်ား လုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းျဖင့္ စီမံခ်က္မွ အက်ဳိးသက္ေရာက္သူမ်ား ႏွင့္ သူတုိ႔ မိသားစု၀င္မ်ား ၏ ဘ၀အျမင္ ေျပာင္းလဲလာျခင္း၊ စီးပြားေရး တုိးတက္ဖြံ႔ၿဖဳိးလာျခင္း၊ အသိပညာ တုိးပြားျခင္း၊ လူေနမႈ စနစ္ ပုိမုိေကာင္းမြန္လာျခင္းႏွင့္ ရပ္ရြာေန ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း ပုိမုိစည္းလံုးလာျခင္းတုိ႔ကုိ အေျခခံ၍ စီမံခ်က္မွ လႊဲအပ္သည့္ ေက်းရြာရန္ပံုေငြကုိ ၎တုိ႔ကုိယ္တုိင္ အလွည့္က်စနစ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ဖြဲ႔စည္းထားေသာ ေက်းရြာရန္ပံုေငြ ေကာ္မတီမွ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေၾကာင္း ကၽြန္မတုိ႔၏ အေတြ ႔အႀကံဳမ်ား ကုိ မွ်ေ၀ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေလာကီအေႂကြးကင္း၍

ေလာကုတၱရာ အက်ဳိး ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေစရန္

ဆုေတာင္းေမတၱာျပဳလ်က္

ေကသီရွိန္ (Country Director) ႏွင့္ FXB အဖြဲ႔သားမ်ား

ဒီႏွစ္ ေႏြက မႏွစ္ ကေလာက္ အပူမျပင္းထန္ပါလားလုိ႔ ၀မ္းသာမယ္ႀကံတုန္း မုိးသံေလသံက ညာသံမေပးဘဲ အခ်ိန္ကုိက္ ရြာလုိက္သည္းလုိက္တာ မတ္လလယ္ႀကီး။ လာျပန္ၿပီလား… မုန္တုိင္းဆုိၿပီး ေက်ာထဲရင္ထဲ ျဖန္းခနဲ ျဖန္းခနဲ လန္႔လာတာ ေကာင္းကင္က တိမ္မည္ းေတြ ညိဳ႕လာေလ… မုိးတစ္ခ်ိမ္းခ်ိမ္း ရြာေလ လွ်ပ္စီးေတြ လက္ေလ… ``ဘုရား… ဘုရား´´ တြင္ တြင္ တၿပီး ``မုန္တုိင္း လာျပန္ၿပီထင္တယ္´ လုိ႔ ကၽြန္မတင္မက လူတုိင္း ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ၾကားေနရတာ ထိတ္လန္႔တၾကားပါပဲ။ မထိတ္လန္႔ပဲေနပါ့မလား…။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ က နာဂစ္ရဲ႕ ရက္စက္ၿခိမ္းေျခာက္မႈ နဲ႔ လက္ေတြ ႔ေမႊေႏွာက္ ဖ်က္ဆီးသြားတဲ့ မုန္တုိင္းရဲ႕ ဆုိးက်ဳိးကုိ ကၽြန္မတုိ႔ ရန္ကုန္တစ္ၿမဳိ႕လံုး လွလွပပႀကီး… နာနာက်င္က်င္ႀကီးကုိ ခံစားခဲ့ရတာ မေန႔က တစ္ေန႔က အတုိင္းပဲ မဟုတ္လား…။ ေၾကာက္စရာ အိပ္မက္ဆုိးက ကၽြန္မတုိ႔ လန္႔ႏုိးခဲ့တာ ဘာမ်ား ၾကာေသးလုိ႔လဲ… ဒီကတည္းက ေလတစ္ခ်က္ ေ၀့တာနဲ႔ ေရာက္ရာအရပ္ကေန ကုိယ့္အိမ္… ကုိယ့္အခန္းမွာ ကိုယ့္မိသားစုနဲ႔ ျမန္ျမန္ဆံုဖုိ႔ ေျပးေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြ က ခုထိ မရပ္မနားၾကရေသးဘူးေလ….။ တစ္ခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖုိးနားလည္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ေၾကာက္ဆဲ ေၾကာက္ၿမဲ ဒီအေၾကာက္တရားဟာ ဘ၀ေပါင္းမ်ား စြာ ကုိ ေမွာ က္ေမွာ က္မွာ းမွာ း ေျခမြခဲ့တာမုိ႔ မုန္တုိင္းေၾကာက္တဲ့ၿမဳိ႕ဟာ ကၽြန္မတုိ႔ တစ္ၿမဳိ႕တည္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ… တစ္ႏုိင္ငံလံုးနီးပါး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ မုန္တုိင္းဆုိတာ ပင္လယ္နဲ႔နီးမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ.. မူးမူး႐ုိင္း႐ုိင္း ထင္တုိင္းႀကဲတဲ့ အမူးသမားလုိ…အထက္အညာ ေျမလတ္မက်န္… ေတာင္တန္းေတြ ဆီလည္း ေျပး… ပင္လယ္ေဘးလည္း မခ်ိန္… ၿမဳိ႕ျပအိမ္ရာေတြ ကုိလည္း လႈပ္ခတ္၊ ဒုကၡအထပ္ထပ္ ေပးတာမုိ႔ မုန္တုိင္းလက္က်န္ ရွင္းတမ္းဟာ မၿပီးစီးႏုိင္ေသးပါဘူး။

`နာဂစ္´ ဆုိတဲ့ စကားလံုးသစ္ကုိ ကၽြန္မတုိ႔ လက္ခံနားေထာင္ခဲ့ရတာ သံုးႏွစ္ ေလာက္ ရွိသြားေပမယ့္ တစ္ေန႔တစ္ရက္မွ ေမ့လုိ႔မရၾကဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။ နာဂစ္ညီမွ်ျခင္း မုန္တုိင္းလုိ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ က လက္ခံထားလုိက္ပံုပါပဲ။ ဒါဟာ မုန္တုိင္းတစ္ခုရဲ႕ အမည္ နာမတစ္ခုသာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ေတာင္ မသတ္မွတ္ေတာ့ဘဲ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေလျပင္းေလး၊ မုိးျပင္းေလး က်လုိက္တာနဲ႔ `နာဂစ္လာၿပီေဟ့´ လုိ႔ ေအာ္ၾကဟစ္ၾ ကေတာ့တာပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ `နာဂစ္´ကုိ ထိတ္ၾကလန္႔ၾကသလဲ ဆုိတာကုိ ေျပာျပတာပါ။ အဲဒီ တုန္းက ကၽြန္မတုိ႔က ရန္ကုန္မွာ ေနၿပီး နာဂစ္ဒဏ္ကုိ လွလွပပႀကီး ခံစားခဲ့ၾကေပမယ့္ ဧရာ၀တီေလာက္ေတာ့ မေၾကကြဲခဲ့ရပါဘူး။ ဒါေတာင္ နာဂစ္မုန္တုိင္းႀကီး ျဖစ္ၿပီး သံုးေလးငါးလအထိ ရန္ကုန္တုိင္းက နယ္ၿမဳိ႕ေတြ ျဖစ္တဲ့ တြံေတး၊ ကြမ္းၿခံကုန္း၊ ေကာ့မူး၊ ခရမ္း၊ သံုးခြ၊ ေက်ာက္တန္း ဆုိတဲ့ ေနရာေဒသေတြ အျပင္ ဧရာ၀တီက ေဒးဒရဲ၊ သံဖတ္၊ မအူပင္ဘက္ေတြ ဆီ၊ ပင္လယ္ဘက္က သကၤန္းကုန္းတုိ႔၊ ဟုိင္းႀကီးကၽြန္းဘက္၊ ျပင္စလူ၊ အုန္းကၽြန္း၊ ၀ါးခယ္မ၊ လပြတၱာဘက္ေတြ ဆီ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က လူထုေတြ ရဲ႕ ေစတနာေမတၱာတရားေတြ ကူညီေဖးမမႈ ေတြ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က် ပါ၀င္ခဲ့ၾကတာ တစ္ကမၻာလံုး အသိပါ။ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ လူတစ္သိန္းေက်ာ္ ေသေၾကခဲ့ရတဲ့ ဒီနာဂစ္ရဲ႕ ရက္စက္မႈ အေၾကာင္း ဘယ္လုိမွေတာင္ စာလံုး မေပါင္းခ်င္ေလာက္ေအာင္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲခဲ့ၾကရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ဆုိးႀကီး ျဖစ္ခဲ့တာ သံုးႏွစ္ မွ ၾကာခဲ့ၿပီဆုိပါေတာ့။

အဲဒီ တုန္းကစၿပီး ပရဟိတဆုိတဲ့ စကားလံုးဟာ ေတာ္ ေတာ္ ႀကီး ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လူတုိင္းပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားလာပါတယ္။ စိတ္ခ်င္းစိတ္ခ်င္း၊ လူသားခ်င္း လူသားခ်င္း ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ ေဖးမခဲ့ၾကတဲ့ အရင္းအႏွီးေတြ လည္း ေတာ္ ေတာ္ ႀကီးမားခဲ့ပါတယ္။ ေရေမ်ာကမ္းတင္… မိမဲ့ဘမဲ့… ပုိင္ရွင္မဲ့အေလာင္းမ်ား စြာ ကုိ ေစတနာနဲ႔ သက္စြန္႔ႀကဳိးပမ္း ဆယ္ယူေပးခဲ့ၾကဖူးတဲ့ လူငယ္ေတြ ၊ ရြာေတြ ကုိ သြားၿပီး ရက္ရွည္လမ်ား ကုိယ့္ထမင္းကုိယ္စားၿပီး လဲၿပဳိသြားတဲ့ဘ၀ေတြ ကုိ စာနာခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြ ၊ အဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးရဲ႕ ပံ့ပုိးမႈ ေတြ ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ ရဲ႕ ေစာင့္ၾကည့္ျဖည့္ဆည္းေပးမႈ ေတြ ဟာ နာဂစ္ေၾကာင့္ ဟက္တက္ကြဲခဲ့ၾကတဲ့ ရင္ကြဲနာေတးေတြ ကုိ တုိးတိတ္သက္သာေစခဲ့မွာ အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အရာမွ အေကာင္းပကတိ ျပန္မ ျဖစ္ေတာ့တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ အက္ေၾကာင္းထင္ရင္ေတာင္ ဆက္ရာဖံုးလုိ႔ ပကတိ ျပန္မ ျဖစ္မွာ ေတာ့ ျမင္ကြင္းဆုိးႀကီးေၾကာင့္ အသက္ေတြ ေပးခဲ့ၾက… ဘ၀ေတြ စေတးခဲ့ၾက… အလွေတြ ေ၀းခဲ့ရ… ညာေတြ ေဆြးခဲ့ရတဲ့.. ေနစရာမဲ့… စားစရာမဲ့.. မိမဲ့… ဖမဲ့… ေဆြမဲ့… မ်ဳိးမဲ့.. ဓနမဲ့… မဲ့ေပါင္းမ်ား စြာ တုိ႔အတြက္ ႏွမ္းတစ္လံုးနဲ႔ ဆီမ ျဖစ္မွန္း သိေပမယ့္ ႏွမ္းေစ့ေလးေပါင္းမ်ား စြာ စုေ၀းၿပီး ဆီတစ္စက္ေလာက္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ ေစတနာတရားဟာ လူတုိင္းရင္မွာ ခုိ၀င္သြားတာ အျမတ္တရား ျဖစ္ သြားပါတယ္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ သိမ္းထားတဲ့… မရွိဘူးလုိ႔ ထင္ခဲ့တဲ့ ေမြးရာပါဗီဇေတြ … ေမြးရာပါ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ေတြ ဟာ ဘယ္အခ်ိန္က စီးဆင္းေနမွန္းမသိဘဲ အခုလုိ အေရး ရယ္.. အေၾကာင္းရယ္က်မွ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ေတြ ေပၚလာၾကတာလည္း တုိင္းျပည္အတြက္ အျမတ္တရား တစ္ခုလုိ႔ ကၽြန္မေတာ့ ျမင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ လူငယ္ေတြ ရဲ႕ သတၱိနဲ႔ ဇြဲေတြ ၊ ဘယ္လုိမွ မထင္မွတ္ထားဘဲ ဇာတိျပၾ ကေတာ့လည္း အင္အားတစ္ရပ္လုိ႔ ခံစားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဆုိ ကၽြန္မတုိ႔ `နာဂစ္´ ဆိုတဲ့စကားလံုးကုိ အရမ္းႀကီး မုန္းတီးနာၾကည္းေနလုိ႔ မ ျဖစ္ဘူးဆုိတာ လက္ခံမိမွာ ပါ။ နာဂစ္ေၾကာင့္ ေမြးဖြားလာတဲ့၊ ရွင္သန္ႏုိးၾကားျခင္းေတြ ကိုလည္း ကၽြန္မတုိ႔ ယံုၾကည္လက္ခံေပးၾကလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ကၽြန္မတုိ႔ ကေတာ့ မုိးေလ၀သ သတင္းေတြ အရ ပင္လယ္မွာ လႈိင္းထန္ရင္ ရာသီဥတု ဆုိးရြားျပင္းထန္လာရင္ ျဖစ္ ျဖစ္ မုန္တုိင္းေလလားလုိ႔ စိတ္ပူေနတတ္တာ မေလ်ာ့ေပမယ့္ မုန္တုိင္းကုိ တြန္းလွန္ဖုိ႔ ဒီေရေတာေတြ တုိးခ်ဲ႕စုိက္ဖုိ႔၊ သစ္ပင္သစ္ေတာေတြ မျပဳန္းတီးၾကဖုိ႔ ေစ့ေဆာ္မႈ ေတြ ၊ ျပင္ဆင္မႈ ေတြ နဲ႔ အငုိက္မမိေတာ့ဖုိ႔ စီစဥ္ထားတတ္ၿပီ ဆုိတာကလည္း အေရး အႀကီးဆံုး တုိးတက္မႈ ေတြ မုိ႔ ၀မ္းနည္းမႈ ေတြ ကုိ ဒီအတုိင္း လက္ပုိက္မၾကည့္ဘဲ၊ ရရာေနရာ ရရာေထာင့္ကေန ကုိယ့္ဘ၀ေလးေတြ ျပန္လည္ရွင္သန္ဖုိ႔ ဘယ္လုိမ်ား ႀကဳိးစား႐ုန္းကန္ခဲ့ၾကတယ္ ဆုိတာကုိ သိခ်င္စိတ္ ျပင္းျပခဲ့ပါတယ္။

ခုလည္း မုိးနဲ႔ မုန္တုိင္းၾကား ဗ်ာမ်ား ရတာ က ဂ်ပန္မွာ မဟာဆူနာမီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေလ…။ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ မုန္တုိင္းရဲ႕ ရက္စက္မႈ ဟာ နာဂစ္ၿပီး ဂီရိ၊ ဂီရိၿပီးေတာ့ ဂ်ပန္မွာ မဟာဆူနာမီ…။ ၾကားရျမင္ရ မသက္သာတဲ့ အနိ႒ာ႐ံုေတြ ကုိ ေၾကေၾကကြဲကြဲ ျမင္ရျပန္ၿပီဆုိၿပီး အေတာ္ ႀကီး စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္တာနဲ႔ တစ္ၿပဳိင္နက္တည္း… ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က မထင္မွတ္ဘဲ ေဒၚေကသီရွိန္နဲ႔ ဆံုေတာ့ ဆရာမ က ကမၻာ့အမ်ဳိးသမီးမ်ား ေန႔ Internaltional Women Days (March 8, 2011) ပြဲအေၾကာင္းေျပာရင္း နာဂစ္ရာဇ၀င္ကုိ ျပန္လွစ္ရစ္ ျဖစ္ခဲ့ေသးတာ သတိရလာပါတယ္။ အဲဒီ ေန႔က သူေျပာတဲ့စကားထဲမွာ မုန္တုိင္းဒဏ္ကုိ အလူးအလဲ ခံခဲ့ရတဲ့ ရြာေတြ ဆီ သူတုိ႔အဖြဲ႔ ေရာက္တဲ့အေၾကာင္း… အဲဒီ ရြာေတြ က အမ်ဳိးသမီးေတြ ရဲ႕ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ပံုလုပ္နည္း တစ္စြန္းတစ္စကုိ ကၽြန္မ ၾကားခဲ့ရတာ မုိ႔ပါ။ ရင္ထဲမွာ မုန္တုိင္းရဲ႕ ပစၥဳပၸန္မွာ ကၽြန္မတုိ႔ လွဴၾကတန္းၾကၿပီး အေရး ေပၚ အကူအညီေတြ ႏွစ္ လသံုးလေလာက္ လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း ကၽြန္မတုိ႔ လူမ်ဳိးထံုးစံ ေသြးေအးရင္ ေဘးကပြဲၾကည့္ပရိသတ္ ျဖစ္ ျဖစ္သြားတတ္တဲ့ ဓေလ့အတုိင္း မုန္တုိင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္းကာလ ဒီသံုးႏွစ္ အတြင္ း အဲဒီ ေဒသကလူေတြ ရဲ႕ ဘ၀အေျခအေနေတြ ကုိ ကၽြန္မတုိ႔ အေလးထားဖုိ႔ ေမ့သြားတာကုိ အားနာစိတ္ ျဖစ္မိလာပါတယ္… အဲဒီ သံုးႏွစ္ အတြင္ းမွာ သူတုိ႔ဘ၀ေတြ လွလွပပမွ ျပန္ ျဖစ္ၾကရဲ႕ လား…။ ဘယ္လုိမ်ား ႏုိင္ငံေတာ္ က ပံ့ပုိးေထာက္ပံ့ေနသလဲ…။ ဘယ္ NGO ေတြ ကမ်ား ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေနသလဲ…။ ဘယ္အစုိးရ မဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ကေရာ ခုထိပံ့ပုိးၾကေသးရဲ႕ လားေတြ … လား… ေတြ အမ်ား ႀကီး ကၽြန္မမွာ ေမးခြန္းေတြ အစီအရီ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း ဆရာမ နဲ႔ ကၽြန္မဆံုမွ ျဖစ္မယ္လုိ႔ ေတြ းမိ သြားပါတယ္။ ဆရာမ ေဒၚေကသီရွိန္ဆုိတာ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္စုႏွစ္ ကတည္းက ခင္မင္ခဲ့ေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာ ေတာ့ ဆရာမ ဟာ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုရဲ႕ လူမႈ ေရး လုပ္ငန္းေတြ မွာ အမ်ား ႀကီး လႈပ္ရွားေနတာ ကၽြန္မ သိထားပါတယ္။ ဒီဘ၀မွာ လက္ေလ်ာ့အားပ်က္ေနမယ့္သူေတြ ကို ကုိယ့္လုပ္အားနဲ႔ ကုိယ့္မိသားစုအတြက္ အသက္ရွင္ ေနထုိင္ရင္း ဘ၀ကုိ အ႐ႈံးမေပးဖုိ႔အျပင္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေတြ ကုိပါ ေပးေနတဲ့အတြက္ ခ်ီးက်ဴးတာကလြဲလုိ႔ ဆရာမ လုပ္ငန္းကုိ ထဲထဲ၀င္၀င္ ေလ့လာဖုိ႔ေတာင္ ကၽြန္မဘက္ကလည္း အခ်ိန္ရွားပါးခဲ့ပါတယ္။ အခုတစ္ခါေတာ့ျဖင့္ ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္၀င္စားမႈ က လႈိင္းတံပုိးေတြ ေအာက္က မိသားစုဘ၀ေတြ ရဲ႕ အနာဂတ္ကုိ သိခ်င္လာတာ အမွန္ပါပဲ…။ ဒီအတြက္လည္း ဆရာမ ေဒၚေကသီရွိန္က ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႀကဳိဆုိၿပီး သူတုိ႔အဖြဲ႔က အမ်ဳိးသမီးမ်ား အတြက္ လပြတၱာခ႐ုိင္ နာဂစ္ေဒသမွာ ပံ့ပုိးကူညီေပးတဲ့ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ မမခင္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။

မမခင္က တစ္ခ်ိန္က ျမန္မာ့အသံေရဒီယုိ အစီအစဥ္ကေန ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားတဲ့ `ဖူးစာလမ္းဆံု´ သီခ်င္းကုိ သီဆုိခဲ့တဲ့ အဆုိေကာင္း တစ္ေယာက္ အ ျဖစ္ ကၽြန္မထပ္ၿပီး သိခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ေၾသာ္… ဒါေၾကာင့္ လည္း ဒီအရြယ္မွာ ေတာင္ မမခင္အသံက က႐ုဏာသံနဲ႔ အသံၾသဇာ ျပည့္၀ေနတာကုိးလုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်မိျပန္ပါတယ္။ မမခင္ကုိ ကၽြန္မ ဘာကစေမးရမလဲလုိ႔ ေတြ းေနတုန္းမွာ ပဲ ကၽြန္မေဘးကေန အသံ၀ဲ၀ဲနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီး (၃)ဦးက ကၽြန္မကို အားရပါးရ ၿပံဳးျပၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ကေရာ ဘယ္သူေတြ လဲလုိ႔ လွမ္းၾကည့္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပဲ ဆရာမ က `ဒါ… March-8 ေန႔ကလုပ္တဲ့ ကမၻာ့အမ်ဳိးသမီးမ်ား ေန႔ (International Women Days) ပြဲကုိ တက္ခြင့္ရတဲ့ နာဂစ္ေဒသ အမ်ဳိးသမီးေတြ ပါ´´ ဆုိလာေတာ့ ကၽြန္မစိတ္၀င္စားမႈ က ပုိျမင့္သြားၿပီး ``ဟာ… အေတာ္ ပဲ… သူတုိ႔ဆိကပါ ကၽြန္မသိခ်င္တာေတြ ၾကားခ်င္တယ္… အခ်ိန္ေပးႏုိင္မလား´´ လုိ႔ ေျပာ ျဖစ္ သြားပါတယ္။

``ဆရာမ ေမးခ်င္တာေမးေလ…. သူတုိ႔ ဒီညေန ငါးနာရီခြဲ သေဘၤာနဲ႔ လပြတၱာျပန္ၾကမွာ … ႏွစ္ နာရီ သံုးနာရီေလာက္ေတာ့ အခ်ိန္ရပါတယ္… ကဲ… ညီမတုိ႔ကေရာ ဘယ္လုိသေဘာရလဲ´´ လုိ႔ ေမးခြန္းေတြ ျပန္ထုတ္ေရာ… သံုးဦးစလံုးရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြ ခ်က္ခ်င္း အေရာင္ ေတာက္သြားၿပီး ``ေျဖခ်င္လြန္းလုိ႔ပါ´´ ဆုိတဲ့ အၿပံဳးေတြ နဲ႔ ေခါင္းကုိစီ ညိတ္ျပလုိက္တဲ့အတြက္… ဒီစကား၀ုိင္းေလးတစ္ခု ကၽြန္မတုိ႔ ဖန္တီး ျဖစ္ သြားပါတယ္….။