ဝင္းၿငိမ္း - ဆင္စြယ္နန္းေတာ္ေပၚကမင္းသမီး (သို႔မဟုတ္) အင္ဂ်လီနားဂ်ိဳလီ

မသိနားမလည္ေသးသည့္ ကေလးဘဝက

အ ျဖစ္အပ်က္မ်ား သည္ ကေလးငယ္အတြက္

တစ္စံုတစ္ရာခံစားမႈ ကို ေပးစြမ္းႏိုင္မည္ မဟုတ္ေသာ ္လည္း အသက္အရြယ္ ရလာသည့္အခါတြင္

ငယ္ရြယ္စဥ္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ အ ျဖစ္အပ်က္မ်ား သည္

ႏွလံုးသားတြင္ နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္း

ခံစားေနရၿပီ ျဖစ္သည္ကို ေတြ ႕ရမည္ ျဖစ္သည္။

စပိန္စာေရး ဆရာCarlos Ruiz Zafon)

အခန္းတစ္ခန္းလံုးက အျဖဴေရာင္ မ်ား နဲ႔သာ လႊမ္းျခံဳထားတယ္။ ေကာ္ေဇာအျဖဴ၊ လိုက္ကာအျဖဴ၊ နံရံအျဖဴ အားလံုးအျဖဴ ျဖစ္ေနၿပီး ပရိေဘာဂတစ္ခုမွ မရွိဘဲ တစ္ခု တည္းေသာ ကေလးပုခက္မွာ လည္း အျဖဴေရာင္ သာ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္ ေက်ာ္ ေက်ာ္ကာလပတ္လံုး ကေလးမကေလးက ဒီအခန္းထဲမွာ ပဲ ေနခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔နံေဘး နားမွာ လာၿပီးေစာင့္ေရွာက္ထိန္းေက်ာင္းေပးၾကတဲ့ ကေလးထိန္းေတြ ကေတာ့ မမွတ္ မိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ား ျပားခဲ့ပါတယ္။ လာၿပီးထိန္းေက်ာင္းေပးၾကတဲ့သူေတြ က အလုပ္

မရွိတဲ့သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြ ပါဝင္သလို မိသားစုမိတ္ေဆြေတြ လည္း ပါဝင္ၾကပါတယ္။ သူတို႔အားလံုးက တစ္နာရီကို ကေလးထိန္းခ ၃ ေဒၚလာနဲ႔ ၂၄ နာရီပတ္လံုး ထိန္း ေက်ာင္းေပးေနၾကတာပါ။

တစ္ႏွစ္ အရြယ္ကေလးမေလးက သူ႔ကို ဘယ္သူေခ်ာ့သိပ္ခဲ့သလဲဆိုတာ မသိသလို မနက္မိုးလင္းခ်ိန္မွာ ဘယ္သူက အဝတ္အစားလဲေပးၿပီး ဘယ္သူက မနက္စာ ေကြၽးတယ္ ဆိုတာကိုလည္း မသိခဲ့ပါဘူး။ ကေလးမေလး ရွိတဲ့အထပ္နဲ႔ ေအာက္သံုးထပ္ေက်ာ္မွာ ေနထိုင္တဲ့သူမရဲ႕ မိခင္က ကေလးအပါးကို တစ္ေခါက္မွေရာက္မလာတဲ့ရက္ေတြ လည္း အမ်ား ႀကီးပါပဲ။ တစ္ခါတေလ မိခင္ ျဖစ္သူက ေကာ္ဖီေသာက္ခ်ိန္ တက္လာတတ္ၿပီး ကေလးထိန္းအမ်ဳိးသမီးကို ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ေျပာရင္း မဆံုးႏိုင္ေအာင္ ငိုေနတတ္တဲ့ အခါေတြ လည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ 'အဲဒီ အေၾကာင္းေတြ ၾကားရတုန္းက ကြၽန္မအသည္းေတြ ကြဲေၾကေလာက္ေအာင္ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ အခုျပန္စဥ္းစားေတာ့ အဲဒီ လိုခံစားခဲ့ရတာ ဟာ အေမလုပ္သူအတြက္မဟုတ္ဘဲ ကေလးကို သနားလို႔ ကြၽန္မ ခံစားခဲ့ရတာ လို႔ နားလည္လာတယ္'လို႔ ေနာက္ႏွစ္ ေပါင္း ၃ဝ ေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာ အဲဒီ ကေလးကို ထိန္းေက်ာင္းခဲ့ဖူးတဲ့ ခရစၥဆန္းမိုရယ္လ္ က ကြၽန္ေတာ္ ့ကိုေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

အျဖဴေရာင္ ေတြ နဲ႔ လႊမ္းျခံဳထားတာေၾကာင့္ ကေလးထိန္းခဲ့ၾကတဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြ က ဒီအခန္းကို 'ဆင္စြယ္နန္းေတာ္ 'လို႔ ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့ၾကပါသတဲ့။ ဒီအခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္ တည္းေနရရွာတဲ့ ကေလးေလးဟာ ဒ႑ာရီပံုျပင္ထဲက ဆင္စြယ္နန္းေတာ္ ေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ မင္းသမီးကေလးနဲ႔တူတယ္လို႔လည္း သူတို႔အားလံုးက သံုးသပ္ခဲ့ၾက ပါတယ္။

အဲဒီ ကာလတုန္းက ကေလးအေမဟာ သူ႔ရင္ေသြးကို တစ္ခါမွ ခ်ီပိုးတာ မလုပ္ခဲ့ သလို ကေလးေပ်ာ္ေအာင္ ပန္းျခံထဲလိုက္ပို႔တာမ်ဳိး၊ အိပ္ရာဝင္ခ်ိန္မွာ သူမ်ား ကေလး ေတြ လို မိခင္ ျဖစ္သူက ပံုျပင္စာအုပ္ဖတ္ျပတာမ်ဳိးေတြ လည္း လံုးဝမရွိခဲ့ပါဘူး။ ကေလး လာထိန္းၾကတဲ့အေပါင္းအေဖာ္ေတြ က ကေလးကို ထားတဲ့အခန္းအေရာင္ ကို အျဖဴေရာင္ အစား တျခားအေရာင္ ေျပာင္းလဲဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့ၾကေပမယ့္ ကေလးအေမ ကေတာ့ ေခါင္း မာမာနဲ႔ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ သူ လိုက္ေလ်ာတာဆိုလို႔ ကေလးအတြက္ ကစားစရာအ႐ုပ္ အနည္းအပါးဝယ္ေပးခဲ့တာေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။

အဲဒီ လို အျဖဴေရာင္ အခန္းထဲမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ ကေလးငယ္ကေလးက ဒီေန႔မွာ ေတာ့ ကမၻာေက်ာ္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး အင္ဂ်လီနားဂ်ဳိလီ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ မိခင္ ျဖစ္သူ မာခ်လင္းဘာထရန္ကို ဖခင္ ျဖစ္တဲ့႐ုပ္ရွင္မင္းသား ဂြၽန္ဗိြဳက္က စြန္႔ခြာသြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သမီးကို အျဖဴေရာင္ အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္ တည္း စတင္ထားခဲ့ျခင္းပါ။ အျမဲတေစနီးပါး ထိန္းေက်ာင္းေပးေနတဲ့ ခရစၥဆန္းက မာခ်ီကို ကေလးအတြက္ အခ်ိန္ပိုေပးၿပီး ဂ႐ုစိုက္သင့္တယ္လို႔ တိုက္တြန္းတဲ့အခါမွာ မာခ်ီက 'သမီးက သူ႔အေဖနဲ႔ တူလြန္းတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာကိုျမင္ရင္ ကြၽန္မ သူ႔အေဖကို သတိရလြန္းလို႔ ကေလးနားကို ကြၽန္မ မကပ္ခ်င္တာပါ။ ဒီမ်က္ႏွာကိုျမင္လိုက္ရင္ ရင္ထဲမွာ နာတဲ့ အနာေတြ က တိုးတိုးလာတယ္'လို႔ ဆိုခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကမၻာေက်ာ္႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးအင္ဂ်လီနားရဲ႕ ကေလးဘဝဟာ ပုခက္ ထဲမွာ သာ အေနမ်ား ခဲ့ရၿပီး ျပတင္းေပါက္ကတစ္ဆင့္ အျပာေရာင္ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေငးေမာေနခဲ့ရပါ တယ္။ ဘာရယ္မသိ ကေလးသဘာဝ ျပင္ပကို ေငးေမာေနခဲ့မိတာပါ။ အခုထက္ထိလည္း အင္ဂ်လီနားမွာ အဲဒီ အက်င့္ပါလာၿပီး ေကာင္းကင္ႀကီးကို တေမ့တေမာ ၾကည့္ေနတတ္ပါသတဲ့။ 'ငယ္ငယ္တုန္း ကေတာ့ ပုခက္ထဲကေန ေကာင္း ကင္ႀကီးကို ေငးေမာခဲ့ရတာ ပါ။ အဲဒီ တုန္း ကေတာ့ ကြၽန္မဘဝရဲ႕ ေပ်ာ္စရာဆိုတာ တစ္ေနရာရာမွာ ရွိတန္ေကာင္းရဲ႕ လို႔ ေတြ းခ်င္ေတြ းခဲ့မွာ ေပါ့ေနာ္'တဲ့။

* * * * *

ကြၽန္မ Beverly Hills ကိုေျပာင္းလာၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ စဥ္းစားမိတာ ကေတာ့ ကြၽန္မအေနနဲ႔ နာမည္ ေက်ာ္တဲ့ပုဂိၢဳလ္ တစ္ေယာက္ ကို ရေအာင္လက္ထပ္ယူသင့္တယ္ဆိုတာပါပဲ။

မာခ်လင္းဘာထရန္

မာစီယာလင္း ဘာထရန္နဲ႔ သူမရဲ႕ မိသားစုတို႔ ေဟာလိဝုဒ္ကို ေျပာင္းေရႊ႕လာစဥ္မွာ သူမနဲ႔ သူမရဲ႕ အေမတို႔က ဇာတိေျမ ျဖစ္တဲ့Illinois ျပည္နယ္၊ Riverdale ၿမိဳ႕မွာ က်န္ရစ္တဲ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ကေတာ့ မနာလို ျဖစ္ေနၾကမွာ ပဲလို႔ အျမဲေတြ းမိေနၾကပါတယ္။ မာစီယာ လင္းရဲ႕ ေမာင္ ျဖစ္တဲ့ ရယ္ေလး႐ိုလီဘာထရန္နဲ႔ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ မာရီရန္နီက ကြၽန္ေတာ္ ့ကိုျပန္ေျပာျပရာမွာ 'ကြၽန္မတို႔မိတ္ေဆြေတြ ထဲက တစ္စံုတစ္ ေယာက္ ေဟာလိဝုဒ္ကို ေျပာင္းသြား တယ္ဆိုတဲ့ကိစၥကို ပထမမွာ ေတာ့ မယံုႏိုင္၊ လက္ သင့္မခံႏိုင္ေလာက္ပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္မသူငယ္ခ်င္း႐ိုလီက ၾကြားတတ္တဲ့ေကာင္ ေလးဆိုေတာ့ သူတို႔မိသားစု ေဟာလိဝုဒ္ကိုေျပာင္းေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလာတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္မက ဒီေကာင္ ၾကြားေနတာပဲလို႔ ထင္ခဲ့တာေပါ့'လို႔ ဆိုပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သူတို႔မိသားစု လိမ္ညာၾကြားဝါေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဇာတိၿမိဳ႕ ျဖစ္ တဲ့Riverdale ကိုစြန္႔ခြာၿပီး ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ၊ စက္တင္ဘာလမွာ ေဟာလိဝုဒ္ကိုေျပာင္း ေရႊ႕ခဲ့ၾကတာပါ။ သူတို႔ အဲဒီ လိုေျပာင္းေရႊ႕လာရာမွာ ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္ မ်ား အတြင္ းတုန္းက ေပါလ္ထေရာက္စ္ေဒးလ္ဆိုသူကSunset Boulevard လမ္းမႀကီးရဲ႕ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ ခ်က္မွာ ရွိတဲ့ ကုန္းျမင့္မ်ား ကို ျပဳျပင္ၿပီး လူေနအိမ္ေျခေတြ ေဆာက္လုပ္ထားခဲ့တာေၾကာင့္ သူတို႔ မိသားစုက အိပ္ခန္း ၄ ခန္းပါတဲ့ ေမြးျမဴေရး ျခံပံုစံ ျခံဝင္းတစ္ခုကိုဝယ္ယူၿပီး ေနထိုင္ခဲ့ ၾကတာပါ။ မိဘႏွစ္ ပါးက ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့အိမ္ပံုစံကို အေတာ္ ေလး ဘဝင္က်ခဲ့ပါတယ္။ ၾကမ္းခင္းက ေက်ာက္ျဖဴသားကို တစ္အိမ္လံုးခင္းထားၿပီး ျပတင္း ေပါက္ အျမင့္ႀကီးေတြ မွာ ဧရာမခန္းဆီးႀကီးေတြ တပ္ဆင္ထားတဲ့အျပင္ ကိုယ္ပိုင္ေရ ကူးကန္လည္း ပါဝင္ပါေသးတယ္။ သူတို႔အိမ္ကေနၾကည့္လိုက္ရင္ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ကို အေပၚစီးကေန ျမင္ေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးေတြ က ရင္ခုန္စိတ္ လႈပ္ရွားစြာ နဲ႔ ေမြးရာဇာတိေျမမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆီကို စာေတြ ေရး ၾကတယ္။ ဒီလိုေရး တဲ့ေနရာမွာ သူတို႔ဟာ အဲဒီ အခါတုန္းက နာမည္ ေက်ာ္ၾကားေနၾကတဲ့ ဂေရာက္ ခ်ဳိမာ့စ္၊ ဒီးန္မာတင္၊ အဲလ္ဗစၥပရက္စေလတို႔နဲ႔ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာ နဲ႔ ထည့္ၿပီးေရး ၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ကေတာ့ မယံုၾကပါဘူး။ မာစီယာလင္းရဲ႕ ညီမ ျဖစ္တဲ့ ဒယ္ဘီဘာထရန္ကဆိုရင္ သူမရဲ႕ ေက်ာင္းေန ဖက္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ဆီကို ႐ုပ္ရွင္မင္းသား ဒြန္အဒမ္(အဲဒီ ကာလတုန္းက ေအာင္ ျမင္ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့Get Smart ႐ုပ္ျမင္သံၾကားဇာတ္လမ္းတြဲ ရဲ႕ အဓိကမင္းသား ျဖစ္ ပါ တယ္။)က လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့ အမွတ္တရလက္ေဆာင္ လက္ေကာက္ကေလး ကိုေတာင္ ျပခဲ့တယ္လို႔ဆိုၾကပါတယ္။ အဲဒီ တုန္းက ဒယ္ဘီက ဒြန္ရဲ႕ အိမ္မွာ ကေလး ထိန္းဝင္လုပ္ေနတယ္လို႔ ဆိုတယ္။

မာစီယာလင္းရဲ႕ ေမာင္ ျဖစ္တဲ့ ႐ိုလီ ကေတာ့ ေဟာလိဝုဒ္ရဲ႕ လူေနမႈ မွာ အျမန္ဆံုး ဝင္ဆံ့သြားသူလို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ သူ႔ ၁၅ ႏွစ္ ေျမာက္ေမြးေန႔အတြက္ မိဘမ်ား က အနီေရာင္ Ferrari ၿပိဳင္ကားတစ္စီးလက္ေဆာင္ဝယ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ႐ိုလီက တစ္ေန႔ ေန႔မွာ သူဟာFormula One ၿပိဳင္ကားေမာင္းၿပိဳင္ပြဲဝင္ႏိုင္မယ့္သူလို႔ ယံုၾကည္ေနတဲ့ အတြက္ မိဘမ်ား က ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ိုလီကို ၿပိဳင္ကား ဝယ္ေပးလိုက္ ျခင္းက ေၾကာင္ကို အေတာင္တပ္ေပးလိုက္ သလိုပါပဲ။ အဲဒီ အရြယ္မွာ သူက ႐ုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဒီးန္မာတင္ရဲ႕ သမီးဂ်ီနာမာတင္ကို ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ီနာကို သူ႔ကားနဲ႔ တင္ေခၚခ်င္ေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္က ကားေမာင္းခြင့္ မရွိေသးတာကတစ္ေၾကာင္း၊ မေမာင္းႏိုင္ေသးတာကတစ္ေၾကာင္း သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္တဲ့ ပီတာမာတီနီကို ေမာင္းခိုင္းခဲ့ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဲazz ဂီတ ပညာရွင္ ျဖစ္တဲ့ ဟာ့ဘ္အဲလ္ပတ္က အမွတ္တရျပန္ေျပာျပရမွာ '႐ိုလီက အားလံုးအေပၚ မွာ တကယ္ေကာင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းပါ။Beverly Hills မွာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ေတြ ရႏိုင္ခဲ့တာဟာ သူ႔ေၾကာင့္ ပါ။ သူနဲ႔လိုက္သြားရင္ အေပ်ာ္မွန္သမွ်ကို ဖန္တီးေပးေတာ့တာပဲ'လို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႐ိုလီရဲ႕ ဘဝဟာ ဇာတိေျမ ျဖစ္တဲ့Riverdale မွာ ေနရတာ နဲ႔ ဘာမွမတူေတာ့ပါဘူး။

မိသားစုထဲမွာ မာစီယာလင္းက တစ္ဘာသာထူးျခားတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ သူမရဲ႕ မ်က္ဝန္းမ်ား က ၾကည္လင္ေတာက္ပေနၿပီး က်န္မိသားစုဝင္မ်ား ထက္ ထူးျခား ပါတယ္။ အေမတူသမီးအ ျဖစ္ ႐ုပ္ရွင္စာေစာင္ေတြ ကိုလည္း စြဲစြဲမက္မက္ ဖတ္ခဲ့သူပါ။ ဒါေၾကာင့္ ငယ္ဘဝကတည္းက မာစီယာလင္းဟာ မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြ အေၾကာင္း ကို အခ်ိန္နဲ႔မျပတ္ သိရွိေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါအျပင္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကလည္း ေဟာလိဝုဒ္မွာ က်င္လည္က်က္စားေနတဲ့ ေငြၾကယ္ပြင့္ေတြ ကို ဖ်ဳိးခနဲဖ်ပ္ခနဲ ျမင္ေတြ ႕ေနရတာ ေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ေငြၾကယ္တစ္ပြင့္လို အထင္ေရာက္ေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။

မာစီယာလင္းက အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကို သူတို႔ ဘယ္ကေျပာင္းလာ တယ္ဆိုတာ အ ျဖစ္မွန္မသိေစခ်င္တာေၾကာင့္ တစ္ရက္သာေနခဲ့ဖူးတဲ့ နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕က အေၾကာင္းမ်ား သာ ဖန္တစ္ရာေတေအာင္ေျပာၿပီး နယူးေယာက္ က ေျပာင္း လာသလိုလို ထင္ခဲ့ေစပါတယ္။ ေဟာလိဝုဒ္မွာ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္လို႔ တစ္ေန႔က်ရင္ ေငြၾကယ္တစ္ပြင့္ ျဖစ္ေစရမယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ဓာတ္က မာစီယာလင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ကိန္း ေအာင္းစျပဳေနခဲ့ပါၿပီ။ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ မွာ Beverly Hillsအထက္တန္းေက်ာင္းက ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ Lee Strasberg Theatre and Film Institute ကို ဆက္တက္ခဲ့ပါ တယ္။William Morris Agency နဲ႔ေမာ္ဒယ္လ္အ ျဖစ္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ပါ တယ္။ အႏုပညာေလာကမွာ ေအာင္ျမင္ရမယ္လို႔ စိတ္ဝင္လာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ မာစီယာလင္းက သူ႔နာမည္ ကို မာခ်လင္းလို႔ ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းျပခ်က္ ကေတာ့ သူ႔ဘိုးဘြားမ်ား ဟာ ျပင္သစ္၊ ကေနဒါေသြးပါၿပီး ဘြားေအ ျဖစ္သူရဲ႕ နာမည္ မာရီလူစီအင္ဂ်လီနားကို ေပါင္းစပ္ၿပီး ဒီနာမည္ ေျပာင္းလိုက္တာလို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမရဲ႕ မိသားစု ကေတာ့ အခုထက္ထိလည္း မာစီယာလို႔ေခၚေနၾကဆဲပါပဲ။

မာစီယာက အစားအေသာက္ကအစ ဝတ္စားဆင္ယင္ပံုအထိ ျပင္သစ္ေသြးပါတယ္ လို႔ သူ႔မိသားစုဝင္မ်ား က သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ဘဝကို လြန္ေျမာက္ လာၿပီးခ်ိန္မွာ သူမ စိတ္ထဲထူးျခားတဲ့ကိစၥတစ္ခု ကိန္းေအာင္းလာခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္မွာ အရင္းႏွီးဆံုးသူ႔သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ကို ဖြင့္ေျပာျပခဲ့တာ ကေတာ့Beverly Hills ကို ေရာက္ကတည္းက ငါ့ရင္ထဲမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါ ကေတာ့ နာမည္ ေက်ာ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ ကို ရေအာင္ယူရမယ္ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပဲ' လို႔ ဆိုပါတယ္။

မာစီယာလင္းကို ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္ ၊ ေမလ ၉ ရက္ေန႔မွာ လူးဝစၥနဲ႔ ႐ိုလန္ ဘာထရန္ တို႔က ေမြးဖြားခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒီ ကာလမွာ တုန္းက ႐ိုလန္က ေယာကၡမ ျဖစ္သူပိုင္တဲ့ Bowling ကစား႐ံုရဲ႕ မန္ေနဂ်ာအ ျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ကာလတုန္းကBowling ကစားျခင္းဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ အင္မတန္ေခတ္စားခဲ့တဲ့အား ကစားနည္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတိုင္းကBowling ကစားခ်င္ၾ ကေတာ့ တစ္ခါတေလ ကစား႐ံုထဲမွာ ကစားစရာေနရာမရွိေတာင္ ျဖစ္တတ္ပါသတဲ့။ အဲဒီ အခါမ်ဳိးမွာ လူေတြ ကBaseball သြားကစားၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Bowling ကစား႐ံုပိုင္ရွင္ဆိုတာ ခိုင္မာတဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုကို ထူေထာင္ထားသလိုပါပဲ။Riverdale ၿမိဳ႕နားမွာ ရွိတဲ့Harveyၿမိဳ႕ ကေတာ့ စက္မႈ ၿမိဳ႕တစ္ခု ျဖစ္ၿပီး အဲဒီ ကာလတုန္းက အလုပ္ေတြ ကလည္း အရမ္း ေပါပါတယ္။ ရာဇဝတ္မႈ ဆိုတာ မၾကားဖူးေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ၿပီး ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ ေနတဲ့ လူဦးေရဆိုတာကလည္း လူေလးေထာင္ေလာက္သာရွိတာမို႔ တစ္ေယာက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္ မသိသူဆိုတာ ခပ္ရွားရွားပဲ။

Riverdale ၿမိဳ႕ေလးဟာ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းၿပီး လံုျခံဳစိတ္ခ်ရတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးတစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျပာင္းအလဲမရွိ ပကတိၿငိမ္သက္ေနတဲ့ေနရာမွာ မေနလိုတဲ့ လူးဝစၥက ေငြေရာင္ ပိတ္ကားေပၚမွာ သ႐ုပ္ေဆာင္ရတဲ့မင္းသမီး ျဖစ္ခ်င္တယ္။ သူ လုပ္ေနရတဲ့အလုပ္ကBowling အားကစား႐ံုရဲ႕ မန္ေနဂ်ာကေတာ္ ဆိုေတာ့ သူ႔ဝါသနာနဲ႔ မကိုက္ညီလွပါဘူး။ မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ဆိုသလို ျဖစ္ခဲ့တာ ကေတာ့ သူ႔မိဘမ်ား ပိုင္ ဆိုင္တဲ့ စတိုးဆိုင္ရဲ႕ မ်က္ေစာင္းထိုးဘက္မွာ ရွိတဲ့ စတိုးဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ႐ုပ္ရွင္မဂၢဇင္း တစ္ေစာင္ ေရာက္ရွိလာျခင္းပါပဲ။ အဲဒီ ေန႔ကစလို႔ လူးဝစၥဟာMovie Mirror, Motion Picture အစရွိတဲ့႐ုပ္ရွင္မဂၢဇင္းမ်ား ကို အပတ္စဥ္ဖတ္ရင္း အသည္းစြဲပရိသတ္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ လာခဲ့ပါတယ္။ အိပ္ရာထဲမွာ ေခြေခါက္ၿပီး မဂၢဇင္းမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ Betty Grable, Rita Hayworth, Ginger Rogers အစရွိတဲ့ မင္းသား၊ မင္းသမီးပံုမ်ား ကို အားပါးတရ ၾကည့္ရင္း စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ရတာ အေမာပါပဲ။

လူးဝစၥရဲ႕ အေဖ ျဖစ္သူက တစ္သက္လံုး ႀကိဳးႀကိဳးကုတ္ကုတ္အလုပ္လုပ္ၿပီး စီးပြား ရွာခဲ့သူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သ႐ုပ္ေဆာင္အလုပ္ကို စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တစ္ဦး တည္းေသာ သမီး ျဖစ္တဲ့ လူးဝစၥ ကေတာ့ မိဘႏွစ္ ပါးရဲ႕ အလိုလိုက္ထားျခင္းခံရသူပီပီ သူမရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲမွာ မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြ ရဲ႕ ပံုေတြ ကပ္ၿပီး မင္းသမီး တစ္ေယာက္ လို အဝတ္ေတြ တစ္ထည္ၿပီးတစ္ထည္လဲရင္း စိတ္ကူးယဥ္ကမၻာထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနသူ ျဖစ္ခဲ့ပါၿပီ။ ညဆိုရင္ မွန္ေရွ႕မွာ ဆံပင္ပံုစံကို အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းလဲထံုးဖြဲ႕ရင္း သူ႔ကိုယ္သူ အရိပ္တၾကည့္ ၾကည့္ ျဖစ္ေနတာကလည္း လူးဝစၥပါပဲ။ နားေထာင္တဲ့သူမ်ား ရွိရင္ေတာ့ လူးဝစၥက 'တစ္ေန႔က်ရင္ ကြၽန္မဟာ ေဟာလိဝုဒ္ရဲ႕ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးတစ္လက္ ျဖစ္ကို ျဖစ္ ရမယ္'လို႔ ေျပာျပတတ္ပါေသးတယ္။

၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးၿပီးဆုံးစအခ်ိန္မွာ သူမရဲ႕ မိဘမ်ား က သူမကို ပက္ထရစ္ရွာစတီဗင္ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ရွီကာဂိုၿမိဳ႕လယ္က ေမာ္ဒယ္လ္သင္တန္းေက်ာင္းမွာ ထားေပးပါတယ္။ ေဟာလိဝုဒ္က တစ္ေန႔ေခၚႏိုးႏုိးေစာင့္ရင္းနဲ႔ သူမကိုယ္တုိင္ႀကိဳးစားမႈ နဲ႔Vogue မဂၢဇင္းမွာ မ်က္ႏွာဖုံးရွင္အ ျဖစ္ ပါဝင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ လူးဝစၥက အသက္ေမြးဝမ္း ေက်ာင္းလုပ္ငန္းအေနနဲ႔ ရွီကာဂိုၿမိဳ႕ကMarshall Field လုိ႔ေခၚတဲ့ ကုန္တိုက္တစ္ခုမွာ လက္ႏွိပ္စက္စာေရး မအ ျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ပါတယ္။ တကယ္ဆုိေတာ့ ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ လာေရာက္ေနထုိင္ရျခင္းဟာ ေမြးရာဇာတိေျမထက္ေတာ့ တုိးတက္ဖို႔အလားအလာေတြ အမ်ား ႀကီးရွိတယ္ဆုိတာ လူးဝစၥနားလည္ခဲ့ၿပီး အခ်ိန္ကိုသာ ေစာင့္ဆုိင္းေနရျခင္း ျဖစ္ပါ တယ္။ လူးဝစၥဟာ မိဘဘိုးဘြားဘီဘင္မ်ား ေပါက္ဖြားခဲ့တဲ့Riverdale ၿမိဳ႕ကေလးမွာ သာမန္သူလိုငါလို အရပ္သား တစ္ေယာက္ အ ျဖစ္ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းရေပမယ့္ သူ႔စိတ္ထား ကေတာ့ တစ္ေန႔ေန႔မွာ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး ျဖစ္ရေစမယ္ဆုိတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးမားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီ လိုရည္မွန္းခ်က္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ရွိတဲ့သူ တစ္ေယာက္ အတြက္ လက္ႏွိပ္စက္စာေရး မေလးအ ျဖစ္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းေနရတာ ဟာ တကယ္ေတာ့ ကန္ေသးေသးထဲမွာ ႀကီးျပင္းေနတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္လုိ အေနရက်ပ္လွပါတယ္။

ရည္မွန္းခ်က္မျပည့္ခင္မွာ ဘဲ လူးဝစၥဟာ ႐ိုလန္႐ိုလီဘာထရန္နဲ႔ပတ္သက္လာ ခဲ့ပါတယ္။ ႐ိုလန္က စစ္မႈ ထမ္းေဟာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး လူပုံစံက ခပ္ေသးေသးပါ။ ဒါေပမယ့္ မ်က္အိမ္က်ယ္က်ယ္၊ အျပာေရာင္ မ်က္လုံးမ်ား က မိန္းကေလးမ်ား ကို ဆြဲ ေဆာင္မႈ ရွိခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကို ေတာင္သူလယ္သမားမိဘမ်ား က ေမြးဖြားခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္မ်ား ဟာလည္း ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္တဲ့သူမ်ား ျဖစ္ ခဲ့ပါတယ္။ ဖခင္အမည္ က ေဂ်ာ့ခ်္ ျဖစ္ၿပီး မိခင္က မာရီလူစီအင္ဂ်လီနား ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ိုလန္က ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္ းမွာ ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံတိုက္ပြဲဝင္ခဲ့သူ ျဖစ္ၿပီး ျပင္သစ္နဲ႔ ဂ်ာမနီတုိက္ပြဲမ်ား မွာ နာမည္ ရခဲ့တဲ့စစ္သည္ေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ၊ ႏိုဝင္ဘာလမွာ ေျခေထာက္ႏွစ္ ဖက္စလုံး ဒဏ္ရာရခဲ့တဲ့အတြက္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံစစ္ေဆး႐ုံမွာ တက္ေရာက္ကုသမႈ ခံယူခဲ့ရပါတယ္။

Riverdale ကို ျပန္လာတဲ့အခါမွာ စစ္မႈ ထမ္းေဟာင္း ႐ိုလန္ဟာ လူးဝစၥရဲ႕ မိဘ မ်ား ပိုင္တဲ့Bowling အားကစား႐ုံမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။Bowling ဝါသနာပါတဲ့ လူးဝစၥ နဲ႔နီးစပ္ခဲ့ၿပီး ေမတၱာသက္ဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ၊ ဇြန္လ ၄ ရက္ေန႔မွာ သူတို႔ႏွစ္ ဦးSt. Mary's Catholic Church မွာ လက္ထပ္ၾကတဲ့အခ်ိန္ လူးဝစၥက အသက္ ၂၁ ႏွစ္ ရွိ ၿပီး ႐ိုလန္က သူမထက္အသက္ ၄ ႏွစ္ ႀကီးပါတယ္။Riverdale ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ေတာ့ သူတို႔မဂၤလာပြဲဟာ အႀကီးက်ယ္ဆံုးမဂၤလာပြဲလို႔ ေျပာစမွတ္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။

စစ္ၿပီးစကာလ ျဖစ္ေပမယ့္ သတို႔သမီးက ကိုလိုနီစတိုင္လ္ဆာတင္သားနဲ႔ ခ်ဳပ္ထား တဲ့သတို႔သမီးဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားပါတယ္။ ဇာဝတ္စံု ျဖစ္တဲ့အျပင္ သတို႔သမီးရဲ႕ ပဝါက ၃ ကိုက္ရွည္လ်ားၿပီး သတို႔သမီးအရံ ၇ ဦး၊ သတို႔သားအရံ ၇ ဦး၊ လက္ထပ္ လက္စြပ္သယ္ေဆာင္လာတဲ့မိန္းကေလး၊ ပန္းၾကဲတဲ့မိန္းကေလးတို႔နဲ႔ အလြန္စည္ကားခဲ့ တာေပါ့။ ဖခင္ ျဖစ္သူက တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးအတြက္ ခမ္းနားတဲ့မဂၤလာပြဲကို က်င္းပ ေပးခဲ့တဲ့အျပင္Steel Wonder Club မွာ တည္ခင္းဧည့္ခံေကြၽးေမြးတဲ့မဂၤလာဧည့္ခံပြဲအစီ အစဥ္မွာ ဧည့္သည္ ၆ဝဝ တို႔ကို ေကြၽးေမြးခဲ့ပါတယ္။ လက္မထပ္ခင္ မနက္ေစာေစာ စာကို ေကြၽးေမြးခဲ့ေသးတဲ့အျပင္ ညစာစားပြဲကိုလည္း တည္ခင္းဧည့္ခံခဲ့တာေၾကာင့္ လူးဝစၥရဲ႕ ဖခင္ဟာ Bowling လုပ္ငန္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေငြေၾကးေၾကြယ္ဝေနတယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ရခဲ့ၾကပါတယ္။ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲကို ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုးလူႀကီးမ်ား အားလံုးနီးပါး တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲမွာ အဲဒီ ေခတ္က နာမည္ ႀကီးတဲ့ အဆိုေက်ာ္Hank Slorek က အေကာ္ဒီယံတီးၿပီး ဧည့္သည္မ်ား ကို သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူးဝစၥတို႔မဂၤလာပြဲဟာ သူတို႔ၿမိဳ႕ဝန္းက်င္မွာ ထုတ္တဲ့ သတင္းစာမ်ား ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးသတင္းအ ျဖစ္ ေဖာ္ျပခံခဲ့ရတဲ့သတင္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ ဦးတို႔ ပ်ားရည္ဆမ္းခရီးအ ျဖစ္ ဖေလာ္ရီဒါနဲ႔ကေနဒါတို႔သို႔ တစ္လ ၾကာ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကၿပီး မ်ား မၾကာမီမွာ လူးဝစၥကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ကိုယ္ဝန္က သမီးႀကီး မာစီယာလင္းကို ေမလမွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး ျဖစ္ တဲ့အတြက္ လူးဝစၥတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ သူမရဲ႕ မိဘႏွစ္ ပါးနဲ႔သာ ေနထိုင္ခဲ့ၿပီးBowlingလုပ္ငန္းရဲ႕ ဝင္ေငြ၊ ထြက္ေငြမ်ား ကို သူမရဲ႕ ခင္ပြန္းသည္ ျဖစ္သူ ႐ိုလန္က ႀကီးၾကပ္ေပး ခဲ့တာေၾကာင့္ မၾကာခင္ကာလအတြင္ းမွာ သီးသန္႔အိမ္ကေလးတစ္လံုးကို ဝယ္ႏိုင္ခဲ့ပါ တယ္။

လူးဝစၥရဲ႕ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ က ေမာ္ဒယ္လ္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔၊ မင္းသမီးတစ္ ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔ဆိုေပမယ့္ သမီးေလး တစ္ေယာက္ ကို ေမြးဖြားလာၿပီးခ်ိန္မွာ ေတာ့ သူ႔အိပ္မက္ ေတြ တစ္ဝက္ေလာက္ ပ်က္ျပယ္သြားၿပီလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ေကာင္းရဲ႕ လို႔ေတာ့ စိတ္ရွိေနပါေသးတယ္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္ မွာ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ အရြယ္သာရွိေသးတဲ့ဖခင္ႀကီး ႐ုတ္တရက္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါတယ္။ မိခင္ ဂ်င္းက မုဆိုးမ ျဖစ္သြားၿပီး အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား ကို ႐ိုလန္ကသာ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳ ရပါေတာ့တယ္။ လူးဝစၥကိုယ္တိုင္ကBowling ကစားရတာ ကို ဝါသနာပါတာေၾကာင့္ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႕ကို ဦးစီးဦးေဆာင္သူ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ကာလအတြင္ းမွာ ပဲ ဒုတိယ ကိုယ္ဝန္ရလာခဲ့ၿပီး ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ မွာ ဒုတိယသမီးကေလး ဒယ္ဘီကို ေမြးဖြားလာျပန္တာ ေၾကာင့္ Bowling ကစားျခင္းကို ေခတၱေက်ာခိုင္းခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ မွာ ေတာ့ တတိယေျမာက္ရင္ေသြးရတနာ ျဖစ္တဲ့ သားေလး ရယ္ေလးကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။

မိသားစုဝင္ဦးေရတိုးပြားလာတာနဲ႔အမွ် လူးဝစၥတို႔ေမာင္ႏွံက စီးပြားလည္း တက္လာ ၿပီ ျဖစ္လို႔ မူလေနထိုင္တဲ့သစ္သားအိမ္ကေနSouth Wabash Avenue မွာ ေဆာက္လုပ္ ထားတဲ့တိုက္အိမ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ပိုင္ေျမကြက္က ေပ ၂၄ဝ နဲ႔ ေပ ၉ဝ ရွိတဲ့ေျမကြက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အဲဒီ ကာလတုန္းက အလယ္အလတ္တန္း ရဲ႕ အထက္မွာ ရွိတဲ့သူမ်ား သာ ေနထိုင္ႏိုင္တဲ့အေနအထားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အိမ္ နားမွာ အိမ္ပံုစံခ်င္းဆင္တူ တစ္အိမ္ရွိေပမယ့္ သူတို႔အိမ္က ေျမကြက္ပိုက်ယ္တာေၾကာင့္ ပိုၿပီးခမ္းနားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ လူးဝစၥက ငယ္ငယ္ကတည္းက အိပ္ခန္း ၅ ခန္းပါတဲ့အိမ္ႀကီးမ်ား ကို မ်က္စိက်ခဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ အိမ္ဝယ္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ကူးထဲကအတိုင္း ဝယ္လိုက္ႏိုင္ျခင္းပါ။ ေျပာင္းေရႊ႕သြားတဲ့အိမ္က အလုပ္နဲ႔လည္း ၄ ဘေလာက္ခ္ခန္႔သာ ေဝးပါတယ္။ အဲဒါအျပင္ မုဆိုးမဘဝေရာက္ေနၿပီး ကင္ဆာ ေရာဂါ သည္ ျဖစ္ေနတဲ့ လူးဝစၥရဲ႕ မိခင္ ဂ်င္းကိုလည္း အိမ္မွာ အတူေနႏိုင္ေအာင္ ေခၚထား ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး ျဖစ္တဲ့ လူးဝစၥဟာ မိခင္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္တဲ့သမီးရယ္လို႔ ပတ္ဝန္းက်င္က အသိအမွတ္ျပဳၾကရပါတယ္။ မိသားစုစီးပြားေရး လုပ္ငန္းကလည္း ႀကီးပြားသည္ထက္ ႀကီးပြားလာတာေၾကာင့္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ မွာ ႐ိုလန္က ေနာက္ထပ္Bowling အားကစား႐ံုတစ္ခုကို တိုးခ်ဲ႕ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ ပါတယ္။

လူးဝစၥရဲ႕ ငယ္အိပ္မက္ ျဖစ္တဲ့ေမာ္ဒယ္လ္ တစ္ေယာက္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔ဆိုတဲ့ရည္မွန္းခ်က္ ကေတာ့ တစ္စတစ္စ ေဝးကြာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ က်င္းပတဲ့အိမ္ေထာင္သည္မိခင္မ်ား ရန္ပံုေငြပြဲတစ္ခုမွာ ေတာ့ တျခားအမ်ဳိး သမီး ၉ ဦးနဲ႔အတူ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ မွာ ဖက္ရွင္႐ိႈးတစ္ခု ဝင္ႏႊဲခဲ့ပါေသးတယ္။ အိမ္ေထာင္ သည္ ျဖစ္သြားျခင္းေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြ လြင့္ျပယ္ရခ်ိန္မွာ ဒီလိုမိခင္ မ်ား ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း သူတို႔လုပ္ခ်င္တာေတြ ကို ေမြးလာတဲ့သားသမီးမ်ား အေပၚ ပံုၿပီးတြန္း ေတာ့တာပါပဲ။ လူးဝစၥအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကေတာ့ သမီးႏွစ္ ေယာက္ ရွိေပမယ့္ သူ႔ ေျခရာကိုနင္းမယ့္သမီးဟာ သမီးႀကီး မာစီယာလင္းသာ ျဖစ္ၿပီး သမီးငယ္ ဒယ္ဘီ ကေတာ့ မိခင္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ေဖ်ာ္ေျဖေရး လုပ္ငန္းမွာ စိတ္မဝင္စားဘဲ သူနာျပဳလုပ္ငန္း မွာ သာ စိတ္ဝင္စားေနခဲ့ပါတယ္။

အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား ကို ခင္ပြန္းသည္ ျဖစ္သူ ႐ိုလန္က ဦးေဆာင္လုပ္ ေနတယ္ဆိုေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ အဓိကတြန္းအားေပးသူက လူးဝစၥ သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ိုလန္က ခပ္ေအးေအးေနတတ္ၿပီး အရက္ႀကိဳက္သူ၊ ရက္ေရာသူ၊ မိတ္ေဆြအေပါင္း အသင္းမ်ား နဲ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနတတ္သူရယ္လို႔ သူ႔မိတ္ေဆြမ်ား က ျပန္ေျပာျပခဲ့ၾက ပါတယ္။

* * * * *

လူးဝစၥ ကေတာ့ ေဘာင္းဘီဝတ္ၿပီး အိမ္ရဲ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းကို ေဒါင္းတိ ေမာင္းတိဦးေဆာင္သူ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခပ္ေအးေအးေနတတ္တဲ့ဖခင္အေပၚမွာ သားသမီး မ်ား ကလည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ား လို ခင္တြယ္တာသာရွိၿပီး ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္း မသိခဲ့ ၾကပါဘူး။ အဲဒီ ေခတ္ကာလတုန္းက သားသမီးမ်ား နဲ႔ပတ္သက္ရင္Father Know Best ဖခင္သာလွ်င္ သားသမီးမ်ား နဲ႔ပတ္သက္လို႔ အသိဆံုးဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ရွိၾကေပမယ့္ လူးဝစၥတို႔မိသားစုမွာ ေတာ့ ဖခင္ ႐ိုလန္ထက္ မိခင္ လူးဝစၥကသာ အသိဆံုးပါ။

သားသမီးမ်ား ထဲက သမီးႀကီး ျဖစ္တဲ့ မာစီယာလင္းဟာ သူ႔ေျခရာကိုနင္းမယ့္ သမီး ျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္တာနဲ႔အမွ် တနဂၤေႏြေန႔ဆိုရင္ သားအမိႏွစ္ ေယာက္ လွ်ပ္စစ္ ရထားစီးၿပီး ရွီကာဂိုၿမိဳ႕တြင္ းက သ႐ုပ္ေဆာင္သင္တန္း၊ သီခ်င္းဆိုသင္တန္း၊ အက သင္တန္းတို႔ကို သြားၾကသလို အဝတ္အစား အသစ္အဆန္းမ်ား ေရာင္ းခ်တဲ့ စတိုးဆိုင္ မ်ား ကိုလည္း သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ ေယာက္ လို သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ မွာ Drury Lane Theatre u Evergreen Park မွာ ဖြင့္ေတာ့ မာစီယာလင္းက ေမာ္ဒယ္လ္ေအးဂ်င့္ မ်ား ထံမွာ အဆက္အသြယ္ရေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မာစီယာက မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္အဖြဲ႕ဝင္မ်ား ထဲမွာ တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

နက္ေမွာ င္သန္စြမ္းတဲ့ဆံပင္ရွည္ရွိတဲ့အျပင္ ဖခင္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းအစံုလို ဝိုင္းစက္တဲ့ မ်က္လံုးျပာရွိတဲ့ မာစီယာလင္းကို အေတာ္ မ်ားမ်ား က စိတ္ဝင္စားၾကပါတယ္။ သူ႔ကို စိတ္ဝင္စားၾကျခင္းဟာ သူ႔အေမကို ပိုးပန္းၾကလိုျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုနယ္ ပ်ဳိျမစ္တဲ့အျပင္ ေခ်ာေမာတဲ့ သူ႔႐ုပ္ရည္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ မာစီယာနဲ႔အတူ ေက်ာင္းသြား ဖက္၊ ဘုရားေက်ာင္းတက္ဖက္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ က ငယ္ဘဝကို ျပန္ေျပာင္း ေျပာျပရာမွာ 'မာစီယာဟာ ကြၽန္မတို႔အသိုင္းအဝိုင္းအတြက္ အလွတစ္ပါးပါပဲ' လို႔ ဆိုခဲ့ပါတယ္။ အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘဝ ေရာက္လာေတာ့လည္း မာစီယာဟာ သူငယ္ ခ်င္းမ်ား ရဲ႕ အားက်ေလာက္တဲ့႐ုပ္ရွင္ပိုင္ရွင္ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ခံ့ညားလွပတဲ့အိမ္ႀကီးမွာ ေနသူ အ ျဖစ္လည္း ေရပန္းစားခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ၾကားမွာ ေရပန္းစားသူ ျဖစ္ေပမယ့္ မာစီယာက သူ႔ရင္ထဲမွာ ဘယ္လိုရည္မွန္းခ်က္ရွိတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ တစ္စြန္းတစ္စမွ မဟခဲ့ပါဘူး။

၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ မ်ား အတြင္ း ေရာက္ရွိလာတဲ့အခ်ိန္မွာ လူးဝစၥတို႔မိသားစုဟာ လူခ်မ္း သာစာရင္းကိုဝင္လာခဲ့ပါၿပီ။ ႏွစ္ ကူးညစာစားပြဲမ်ား ကအစ ပြဲလမ္းသဘင္တိုင္းမွာ သူတို႔ မိသားစုတက္ေရာက္ျခင္းက အိမ္ရွင္ကို ဂုဏ္တက္ေစတဲ့အထိ အေရး ပါအရာေရာက္ လာခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီ လိုအေရး ပါလာတဲ့အတြက္လည္း သူတို႔ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ထုတ္တဲ့သတင္းစာ မ်ား မွာ သူတို႔မိသားစုသတင္းဟာ မပါမ ျဖစ္သတင္းမ်ား ျဖစ္လာခဲ့ပါၿပီ။ အဲဒီ ကာလ မ်ား ကတည္းက လူးဝစၥတို႔မိသားစုဟာ အလွဴအတန္းမွာ ရက္ေရာခဲ့တာကို သူတို႔ ပတ္ဝန္းက်င္က အမွတ္တရျပန္ေျပာျပၾကပါတယ္။ တစ္ခါမွာ ေတာ့ ရွီကာဂိုၿမိဳ႕ႀကီး မွာ က်င္းပတဲ့ Bowling အလွဴပြဲႀကီးကို သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈၾကဖို႔ မတတ္ႏိုင္တဲ့သူမ်ား ကို ႐ိုလန္ကဦးေဆာင္ၿပီး အလွဴေငြထည့္ဝင္ကာ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈေစတယ္လို႔ အမွတ္ တရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါကိုေထာက္ရင္ သူတို႔မိသားစုဟာ လွဴႏိုင္တန္းႏိုင္သူေတြ ျဖစ္ေပ မယ့္ အမ်ား သူငါအေပၚမွာ ပလႊားျခင္းေတာ့ မရွိခဲ့ၾကပါဘူး။ Bowling ကစားတဲ့သူမ်ား ဆီက ရခဲ့တဲ့ဝင္ေငြကို ဒီလူေတြ အေပၚမွာ တရားမွ်တစြာ ျပန္လည္သံုးစြဲတယ္လို႔ သံုးသပ္ ႏိုင္ပါတယ္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ၊ စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ ႐ိုလန္ရဲ႕ အေဖ ေဂ်ာ့ခ်္ကြယ္ လြန္သြားခဲ့ၿပီး ေနာက္ ၅ ရက္အၾကာမွာ လူးဝစၥရဲ႕ အေမ ဂ်င္းလည္း ကြယ္လြန္သြား ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ အဲဒီ လိုဆက္တိုက္ၾကံဳလိုက္ရတဲ့ အသုဘႏွစ္ ခုေၾကာင့္ မိသားစုရဲ႕ ပံုမွန္ လုပ္ငန္းမ်ား လည္ပတ္မႈ ကေသာ င္းကနင္း ျဖစ္သြားၿပီး မိသားစုဝင္ခ်င္း တျခားလုပ္ငန္း ေျပာင္းလုပ္ၾကဖို႔ တိုင္ပင္ၾကတဲ့အဆင့္ကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ မွာ ႐ိုလန္က ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္၊Oakland မွာ က်င္းပတဲ့ Bowling ၿပိဳင္ပြဲကို သြားၿပိဳင္ခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီ ကအစ ကယ္လီဖိုးနီးယားကို ႐ိုလန္ သေဘာက်သြားခဲ့ၿပီး မိသားစု လိုက္ေျပာင္းေရႊ႕ဖို႔ စိတ္ဝင္စားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

သူတို႔မိသားစုသာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္ းမွာ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတဲ့ စစ္ျပန္မိသားစုမ်ား ေတာ္ ေတာ္ မ်ားမ်ား ဟာ ကယ္လီဖိုးနီးယားကို မ်က္စိက်လာခဲ့ၾကၿပီး ေမြးရပ္ေျမမ်ား မွ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူးဝစၥရဲ႕ မိခင္ ဂ်င္းရဲ႕ အဆက္အႏြယ္ ေတာ္ ေတာ္ မ်ားမ်ား လည္း မူလေနထိုင္ခဲ့ရာRiverdale ကေန ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာကို ေျပာင္းေရႊ႕ကုန္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္မွာ ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕အသီးသီးကို ေျပာင္းၾကၿပီး တခ်ဳိ႕ ကေတာ့ အရီဇိုးနားျပည္နယ္၊Kashas ၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကပါ တယ္။ ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္မွာ ေရာက္ရွိၾကၿပီး အေတာ္ မ်ားမ်ား က ဘဝကို အသစ္ ကေန ျပန္စၾကပါတယ္။

တခ်ဳိ႕ ကေတာ့ တစ္သက္လံုး စိတ္ကူးယဥ္လာခဲ့သမွ်ေတြ ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ဖို႔ႀကိဳးစားၾကတာေပါ့။ လူးဝစၥရဲ႕ မိခင္ ဂ်င္းကြယ္လြန္သြားျခင္းက လူးဝစၥကို အႀကီး အက်ယ္ လြတ္လပ္ေရး ရသြားေစၿပီး သူ႔စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ လမ္းစရွာပါေတာ့တယ္။ မိခင္ႀကီးရဲ႕ ေသတမ္းစာမွာ သူပိုင္ဆိုင္သမွ်ကို လူးဝစၥအတြက္ ေပးထားခဲ့တာပါ။ ရခဲ့သမွ်အေမြေတြ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မိသားစုတိုင္ပင္ၾကရာမွာ ပထမပိုင္း ေတာ့ ေဝေဝဝါးဝါး ေရေရရာရာမရွိလွေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ့ ပီျပင္လာတယ္။ အဲဒါ ကေတာ့ ရွိသမွ်ပစၥည္းေတြ ကိုေရာင္ းခ်ၿပီး အေနာက္ဘက္ကမ္းေျခ ကယ္လီဖိုးနီး ယားျပည္နယ္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ပါပဲ။ အဓိကက်တဲ့အခ်က္

ကေတာ့ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ အရြယ္ ရွိေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ မာစီယာလင္းရဲ႕ ရည္မွန္း ခ်က္မ်ား ပါပဲ။ ေက်ာင္းကသူငယ္ခ်င္းမ်ား ကို သူ ေမာ္ဒယ္လ္ ျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာလိုက္ ရင္ ရယ္စရာ ျဖစ္မွာ စိုးလို႔ လံုးဝဖြင့္မေျပာခဲ့ေပမယ့္ မိသားစုအတြင္ းမွာ ေတာ့ မိခင္ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္အတိုင္း သူဟာ ေမာ္ဒယ္လ္ သို႔ မဟုတ္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး ျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆိုလာခဲ့ပါတယ္။

အထက္တန္းေက်ာင္းေအာင္ျမင္ၿပီးခ်ိန္မွာ မာစီယာလင္းကTheatre Art School ကို ဆက္တက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေက်ာင္းကHollywood Sunset Boulevard မွာ ရွိတာပါ။ ဒီေက်ာင္းကို သမီးတက္ၿပီဆိုေတာ့ လူးဝစၥကလည္း သူမက္ခဲ့တဲ့အိပ္မက္ေတြ ကို သမီးက အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ေတာ့မွာ ပဲလို႔ ေတြ းၿပီး ေက်နပ္ေနခဲ့ပါတယ္။

အခြင့္အေရး ေပၚလာခ်င္ေတာ့ သူတို႔ရဲBowling လုပ္ငန္းကို ဝယ္ခ်င္တဲ့ သူကလည္း စကားကမ္းလွမ္းလာတယ္။ ႐ိုလန္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္မွာ ရွိတဲ့ Century Plaza မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မွဴးအလုပ္ဝင္လုပ္ေနၿပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ စကားကမ္းလွမ္း လာတဲ့ သူကို ရွိသမွ်လုပ္ငန္းေရာင္ းခ်ၿပီး ေဟာလိဝုဒ္ကိုေျပာင္းမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ ၾကပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူးဝစၥရဲ႕ ဝမ္းကြဲအစ္ကိုတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ခ်က္ကာရွာက ျပန္ေျပာျပတာ ကေတာ့ 'အဲဒီ အခ်ိန္မွာ သူတို႔က မိဘမ်ား လက္ထက္ကတည္းက လုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ Bowling အလုပ္ကို စြန္႔ခြာခ်င္ေနၾကတာဆိုေတာ့ ဝယ္သူေပၚလာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္ နက္ ေရာင္ းလိုက္ၾကတာပဲ။ သူတို႔မိသားစုတစ္စုလံုး အလုပ္ကို ႀကိဳးႀကိဳးပမ္း ပမ္းလုပ္ခဲ့ၾကၿပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားတိုင္း လုပ္ေလ့ရွိသလို သူတို႔စိတ္ကူးယဥ္အိပ္ မက္ေတြ ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ေဟာလိဝုဒ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားၾကတာပဲ'လို႔ ဆိုပါ တယ္။

ဂြၽန္ဗိြဳက္က စဥ္းစားလိုက္ရင္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ခ်ည္းပဲ စဥ္းစားတတ္ တယ္။ သူ သံုးႏွစ္ သားအရြယ္ေလာက္တုန္းက ဧရာမပန္းခ်ီဆရာႀကီး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ တယ္လို႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါမွလည္း သူ႔မိဘႏွစ္ ပါး ျဖစ္တဲ့ အဲလ္မာနဲ႔ ဘာဘရာ တို႔ကို ကူညီႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္လို႔ စဥ္းစားခဲ့တာပါ။ သူ႔မိဘေတြ ကလည္း သူ႔လိုပဲ စိတ္ ကူးယဥ္အႀကီးႀကီးေတြ ကိုသာ စိတ္ကူးၾကသူေတြ ပါ။ ၁၉၁၇ ခုႏွစ္ မွာ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုက ပထမကမၻာစစ္ႀကီးထဲ ပါလုလုဆဲအခ်ိန္ေပါ့။ အဲဒီ ကာလမွာ အား ကစားဝါသနာပါတဲ့ အဲလ္မာက ၈ ႏွစ္ သားအရြယ္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီ အရြယ္ ကေလးက သတၱိအျပည့္နဲ႔ နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕ေတာ္ ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္မွာ ရွိတဲ့Yonkers လို႔ အမည္ ေပးထားတဲ့ေဂါက္ကလပ္မွာ Caddie လုပ္ပါရေစလို႔ သြားၿပီးအလုပ္ေလွ်ာက္ပါ တယ္။ သူ အလုပ္သြားေလွ်ာက္တဲ့အခ်ိန္က တကယ့္အခ်ိန္ေကာင္း ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရပါ မယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းကYonkers က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ပထမဆံုးတည္ ေထာင္ဖြင့္လွစ္တဲ့ေဂါက္ကလပ္ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ပါ။ ဒီကလပ္ကို ၁၈၈၈ ခုႏွစ္ မွာ စေကာ့တလန္က ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်လာတဲ့ ဂြၽန္ရိတ္ဒ္ဆိုသူက တည္ေထာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး အဲဒီ ကာလတုန္းကSaint Andrews ေဂါက္ကလပ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ၁၉၁၃ ခုႏွစ္ မွာ နယူးေယာက္ ကိုေရာက္ရွိေနတဲ့ ဂ်ဴးအမ်ဳိးသားေတြ ကလည္း ပူးေပါင္းလိုက္ၾက ၿပီး ကိုယ္ပိုင္ေဂါက္ကြင္းတည္ေထာင္ၾကကာSunningdale လို႔ အမည္ ေပးကာ တည္ ေထာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေဂါက္ကြင္းေတြ ဟာ ေဂါက္သမိုင္းေၾကာင္းမွာ ပထမဆံုးတည္ ေထာင္ခဲ့တဲ့ လန္ဒန္ၿမိဳ႕က ေဂါက္ကြင္းၿပီးရင္ ဆက္တိုက္ေပၚေပါက္လာခဲ့တဲ့ ေဂါက္ ကြင္းမ်ား ပါပဲ။

အဲလ္မာက ဆလိုဗက္ကီးယားႏိုင္ငံကေန အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေျပာင္းေရႊ႕ ေနထိုင္တဲ့ သတၱဳတြင္ းဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္ ရဲ႕ သား ျဖစ္ၿပီး Caddieဝန္ထမ္း ျဖစ္လာတဲ့အခါ ေဂါက္ကစားသူေတြ က ဒီကေလးကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစြာ နဲ႔ အဂၤလိပ္စကားေျပာနည္း၊ ဇြန္း၊ ခက္ရင္းကိုင္တြယ္နည္းကအစ ေဂါက္႐ိုက္နည္းအဆံုး စနစ္တက်တတ္ေျမာက္ ေအာင္ သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲလ္မာဟာ ေဂါက္ေလာကမွာ ဝွစ္တနီ အမည္ နဲ႔နာမည္ ရလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေက်ာက ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ေၾကးစားေဂါက္ သမား ျဖစ္မလာခဲ့ဘူးလို႔ ဂြၽန္ဗိြဳက္က ေျပာျပပါတယ္။ အဲလ္မာက ေဂါက္သီးေလာ ကကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရေပမယ့္ ဘဝမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေနထိုင္ရင္းက အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အိမ္ေထာင္ဖက္က ဘာဘရာ ကမ့္ပ္လို႔ အမည္ ရတဲ့ ဂ်ာမန္အမ်ဳိးအႏြယ္ တစ္ေယာက္ ပါ။ သတို႔သမီးဘက္ကလည္း ေဂါက္သီးဝါသနာပါသူေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ ဦးရဲ႕ ဘဝဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ ရာရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲလ္မာက ေပ်ာ္တတ္သလို အသြင္တူတဲ့ ဘာဘရာကလည္း ေပ်ာ္တတ္ သူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ဆူဇန္ကရတ္က 'ကြၽန္မေတြ ႕ဖူးသမွ် မိတ္ေဆြေတြ ထဲမွာ ဘာဘရာ ကေတာ့ အေပ်ာ္တတ္ဆံုးမိန္းကေလးပါပဲ' လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးပါ တယ္။

အိမ္ေထာင္သက္ ငါးႏွစ္ အတြင္ းမွာ သားသံုးေယာက္ ထြန္းကားလာပါတယ္။ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္ မွာ ဘယ္ရီကို ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန႔မွာ ေတာ့ ဂြၽန္ ကိုေမြးဖြားကာ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ မွာ ဂ်ိမ္းစ္ကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ သားသံုးေယာက္ မိခင္ ျဖစ္တဲ့ ဘာဘရာဟာ သားမ်ား ကို စနစ္တက် အုပ္ထိန္းသူ ျဖစ္ပါတယ္။ တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္တိုင္း သားမ်ား ကို ကက္သလစ္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းသို႔ ေခၚေဆာင္သြားၿပီး ဘုရား ဝတ္ျပဳေစပါတယ္။ ငယ္ဘဝနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ညီအငယ္ဆံုး ျဖစ္တဲ့ ဂ်ိမ္းစ္က ျပန္လည္ ေျပာျပရာမွာ 'အေမက ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကို ႏြားတစ္အုပ္ထိန္းသလိုထိန္းေက်ာင္းၿပီး ေခၚ သြားေပမယ့္ ဘုရားေက်ာင္းကိုေရာက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ တို႔က ေနာက္ဆံုးမွေရာက္တာခ်ည္း ပါပဲ' လို႔ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပပါတယ္။

ဂြၽန္က သူ႔ငယ္ဘဝကို ေျပာျပရာမွာ ေတာ့ 'ကြၽန္ေတာ္ က ကေလးဘဝကတည္းက ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ျဖစ္ရမယ္လို႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ေပမယ့္ လိမၼာတဲ့ေကာင္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘယ္အပင္ အျမင့္ဆံုးလဲရွာၿပီး အဲဒီ အပင္ကို ရေအာင္တက္တာပဲ'လို႔ ဆိုပါတယ္။

ညေရာက္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ညီအစ္ကိုသံုးေယာက္ အတြက္ မိခင္ ျဖစ္သူက မဆံုးႏိုင္ တဲ့ပံုျပင္ေတြ ကို စီကာပတ္ကံုး ေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ကာလတုန္းက သူတို႔သံုး ေယာက္ ရဲ႕ ဖခင္ ျဖစ္သူဟာ ေဂါက္သီးအားကစားသမားလို႔ ထင္ထားၾကေပမယ့္ တကယ္ ေတာ့ သူတို႔ဖခင္ အဲလ္မာကFBIေထာက္လွမ္းေရး သမားအလုပ္ကို လုပ္ေနသူ ျဖစ္ပါ တယ္။

'ကြၽန္ေတာ္ ့အေဖက အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ပံုေျပာေကာင္းသူလည္း ျဖစ္တယ္'လို႔ ဂြၽန္ဗိြဳက္က ဆိုပါတယ္။ 'အဲဒီ ကာလေတြ ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ညီ အစ္ကိုေတြ အတြက္ အင္မတန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ကာလေတြ ပါ။ အေဖေျပာျပခဲ့တဲ့ မစၥစၥပီ ျမစ္ႀကီးအေၾကာင္း၊ ျမစ္ထဲက စက္တပ္ေလွေတြ အေၾကာင္းဆိုရင္ အခုထက္ထိ ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိေနေသးတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ ေပါ့။ အေဖေျပာတဲ့ပံုျပင္ေတြ ကို ကြၽန္ေတာ္ က မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေယာင္ေနတတ္တာေၾကာင့္ လည္း ကြၽန္ေတာ္ ဟာ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တာ ထင္ပါတယ္'လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ အေဖေျပာျပတဲ့ပံုျပင္ေတြ ၊ အေမေျပာျပတဲ့ဒ႑ာရီေတြ က သားသံုးေယာက္ ကို လက္ေတြ ႕လူ႔ေလာကထဲမွာ ရင္ဆိုင္ ႏိုင္ေအာင္ ခြန္အားေတြ ေပးခဲ့ပံုရပါတယ္။ ဂ်ိမ္းစ္က ငယ္ဘဝကို အမွတ္တရေျပာျပရာမွာ 'မနက္လင္းလို႔ အေဖလာႏိႈးရင္ အေဖက သားတို႔... ေလာကႀကီးဟာ မင္းတို႔အတြက္ ကမာေကာင္ေတြ နဲ႔တူတယ္။ ပုလဲေတြ ရေအာင္ ဖန္တီးႏိုင္ဖို႔က မင္းတို႔ရဲ႕ လံု႔လ၊ ဝီရိယပဲ' လို႔ ေျပာတတ္တယ္။ အေဖနဲ႔အေမက သားသံုးေယာက္ ကို စနစ္တက်ႀကိဳးစားတတ္ဖို႔ ပ်ဳိးေထာင္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ သူတို႔ဘဝေတြ ကို မိဘႏွစ္ ပါးရဲ႕ ေမတၱာနဲ႔ လံုျခံဳေအာင္ ကာရံေပးထားတဲ့စည္းမ်ား ကို ပထမအဆင့္ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္သူက ဂြၽန္ ျဖစ္ပါတယ္။ နာမည္ ႀကီးပန္းခ်ီဆရာႀကီး ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဂြၽန္က ႐ုပ္ရွင္ကုမၸဏီမွာ ပန္းခ်ီဆြဲတဲ့အလုပ္ကို ဝင္ ေရာက္လုပ္ကိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ ကတစ္ဆင့္ လူရႊင္ေတာ္ အလုပ္ကို ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္ခဲ့ ပါတယ္။

ဗိြဳက္မိသားစုမွာ ေရွ႕ေရး ဟာ ဘာေတြ ျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္မေျပာ ႏိုင္ေသးေပမယ့္ ေသခ်ာတဲ့အခ်က္တစ္ခု ကေတာ့ သူတို႔မိသားစုတစ္စုလံုး ေဂါက္သီးကို ဝါသနာပါျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ညီအစ္ကိုသံုးေယာက္ စလံုး ေဂါက္႐ိုက္ရာမွာ ထူးခြၽန္ၾက ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂြၽန္ ကေတာ့ သူတို႔သံုးေယာက္ ထဲမွာ အထူးခြၽန္ဆံုးလို႔ဆိုရပါမယ္။ လူရႊင္ေတာ္ အ ျဖစ္ ခ်စ္ပ္ေတလာဆိုတဲ့ အႏုပညာနာမည္ နဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္ရင္း တနဂၤေႏြေန႔ တိုင္းမွာ ေတာ့ ဂြၽန္က မပ်က္မကြက္ ေဂါက္႐ိုက္ပါတယ္။

မိဘႏွစ္ ပါး ျဖစ္တဲ့ အဲလ္မာနဲ႔ ဘာဘရာတို႔ဟာ ေရွ႕သြားေနာက္လိုက္ညီစြာ ေဂါက္ ဝါသနာပါ႐ံုသာ မကပါဘူး၊ ႐ုပ္ရွင္နဲ႔ျပဇာတ္ကိုလည္းႀကိဳက္ၾကပါတယ္။ အဲလ္မာက အိပ္ရာဝင္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ သူ႔သားေတြ ကို အရင္တုန္းက သူတို႔အိမ္နားမွာ ရွိတဲ့ Roxy ႐ုပ္ရွင္႐ံုမွာ ၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားေတြ အေၾကာင္း စားျမံဳ႕ျပန္ေျပာျပတတ္ပါတယ္။ သူ ေျပာျပတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းေတြ ကို စိတ္အဝင္စားဆံုးကလည္း ဂြၽန္သာ ျဖစ္ခဲ့ပါ တယ္။ အဲဒီ အေၾကာင္းကို ညီေထြး ျဖစ္တဲ့ ဂ်ိမ္းစ္က ျပန္ေျပာျပရာမွာ သူ ၇ ႏွစ္ သား အရြယ္တုန္းက သူ႔မိဘႏွစ္ ပါးကMy Wild Irish Rose လို႔ အမည္ ရတဲ့ ေတးသံစံု႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားၾကည့္ၾကဖို႔ သူ႔ကိုေခၚသြားခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ အဲဒီ ဇာတ္ကားက နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕မွ အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံသား ဂီတပညာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ အေၾကာင္း႐ိုက္ကူးထားတဲ့႐ုပ္ရွင္ ျဖစ္ ေၾကာင္း သူ သတိရေနပါတယ္။ ညီအစ္ကိုသံုးေယာက္ အနက္ သူ႔ကိုမွ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ ဖို႔ေခၚသြားျခင္းက အငယ္ဆံုး ျဖစ္တဲ့သူ႔ကို ထိန္းမယ့္သူမရွိတာေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုလည္း သူ မွတ္မိေနခဲ့ပါတယ္။ '႐ုပ္ရွင္လိုက္သြားရတာ ကို ကြၽန္ေတာ္ မေက်နပ္ တာေၾကာင့္ အေဖနဲ႔အေမကို တစ္လမ္းလံုးဂ်ီတိုက္သြားခဲ့တယ္။ ႐ုပ္ရွင္႐ံုထဲက်ေတာ့ လည္း အေဖတို႔နဲ႔မထိုင္ဘဲ ခြဲထိုင္ေနခဲ့တာ။ ႐ုပ္ရွင္စျပတဲ့အခ်ိန္ ဂီတသံကိုၾကားရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ့ရင္ထဲမွာ ခံစားမႈ ေပါင္းစံု ခံစားလိုက္ရတယ္။ အဲဒီ အရြယ္ကတည္း ဂီတရဲ႕ အရသာကို ကြၽန္ေတာ္ စၿပီးခံစားလို႔ရခဲ့တယ္။ အျပန္က်ေတာ့ အေဖနဲ႔အေမကို စကား ေတာင္မေျပာမိေတာ့ဘဲ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ ၾကားခဲ့ရတဲ့ဂီတသံကိုသာ ရင္ထဲမွာ စြဲေနခဲ့တယ္' လို႔ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီ အရွိန္အဟုန္က ဂ်ိမ္းစ္ ကို ေအာင္ျမင္တဲ့ေတးေရး ဆရာ ျဖစ္လာ ေအာင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဂြၽန္ ကေတာ့ တစ္ဖက္မွာ အႏုပညာေက်ာင္းတက္ရင္း သူတို႔ေက်ာင္းက တင္ ဆက္တဲ့ျပဇာတ္ေတြ အတြက္ ဒီဇိုင္းထုတ္ေပးသူ၊ ပန္းခ်ီဆြဲေပးသူအ ျဖစ္ တစ္ဖက္တစ္ လမ္းက လႈပ္ရွားေနပါတယ္။ ဇာတ္ခံုေပၚမွာ လုိအပ္တဲ့အခါ သ႐ုပ္ေဆာင္မႈ ေတြ ကိုလည္း လုပ္ေနပါၿပီ။ အခ်ိန္ပိုင္းဆရာမ ျဖစ္တဲ့ သူ႔မိခင္က သူ႔ရဲ႕ ပထမဆံုးဒါ႐ိုက္တာပါ။ သူ ၆ တန္းေရာက္ကတည္းက ေက်ာင္းျပဇာတ္မွာ ဝင္ကေပမယ့္ သူ႔အသက္ေမြးဝမ္း ေက်ာင္းအတြက္ သ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္မယ္လို႔ေတာ့ စိတ္ကူးမရွိခဲ့ေသးပါဘူး။

ညီအစ္ကိုသံုးေယာက္ ကိုယ္သန္ရာကိုယ္လုပ္ေနၾကခ်ိန္မွာ ဂြၽန္က စေတ့ခ်္ဒီဇိုင္နာ အလုပ္ကို စိတ္ဝင္တစားလုပ္ေနပါၿပီ။ စေတ့ခ်္ဒီဇိုင္နာဘဝကေန သ႐ုပ္ေဆာင္ ျဖစ္ လာေအာင္ ေစ့ေဆာ္တိုက္တြန္းခဲ့သူက သူ႔ဆရာတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ဘုန္းေတာ္ ႀကီး ဘားနတ္ မက္မဟြန္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာက ႏုနယ္တဲ့မ်က္ႏွာကေလးရွိသူ ဂြၽန္ကို စေတ့ခ်္ဒီဇိုင္နာ လုပ္ေနမယ့္အစား ဟာသသ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုးကျပတဲ့

ေက်ာင္းႏွစ္ ပတ္လည္ကပြဲမွာ ဂြၽန္ကSong of Norway ဆိုတဲ့ေအာ္ပရာမွာ ေခါင္းေဆာင္ ဟာသသ႐ုပ္ေဆာင္အ ျဖစ္ ကျပခဲ့ရတာ ပါ။ ေနာင္ႏွစ္ ေတြ မွာ လည္း သူဟာ ေက်ာင္းရဲ႕ ပြဲတိုင္းေက်ာ္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ မွာ ထုတ္ေဝတဲ့ေက်ာင္းႏွစ္ ပတ္လည္ စာအုပ္မွာ ဂ်ာမန္သံဝဲဝဲနဲ႔သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့ ဟာသသ႐ုပ္ေဆာင္ကေလး ဂြၽန္ အေၾကာင္းကို ေဝေဝဆာဆာ ေဖာ္ျပခံခဲ့ရပါတယ္။

အထက္တန္းေက်ာင္းေအာင္ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝေရာက္ သြားသည့္တိုင္ေအာင္ ဂြၽန္ရဲ႕ သ႐ုပ္ေဆာင္မႈ ေတြ ကို ေရး သားၾကဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝါရွင္တန္ ဒီစီမွာ ရွိတဲ့ Catholic University တကၠသိုလ္မွာ ပထမႏွစ္ တက္ၿပီး ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ မွာ ေတာ့ ဂြၽန္က သူ႔အထူးျပဳဘာသာရပ္ကို ေျပာင္းလဲလိုက္ပါတယ္။ မူလက စေတ့ခ်္ဒီဇိုင္း အထူးျပဳတက္ေရာက္ေနတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒုတိယႏွစ္ ကၿပီး ဒရာမာနဲ႔ အႏုပညာအထူးျပဳ စတင္တက္ေရာက္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္က အားကစားလုပ္ငန္းမ်ား မွာ လည္း ထူးခြၽန္သူ ျဖစ္တဲ့အျပင္ သူ႔အေတြ းအေခၚမ်ား က ထူးခြၽန္ေျပာင္ေျမာက္တာေၾကာင့္ သူ႔မိဘမိတ္ေဆြ တခ်ဳိ႕က ဂြၽန္ကို ဘုန္းႀကီး ဝတ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂြၽန္က ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းျပခ်က္ ကေတာ့ 'ကြၽန္္ေတာ္ က မိန္းမေတြ ကိုလည္း စိတ္ဝင္ စားတယ္ဗ်'ပါတဲ့။ တကၠသိုလ္မွာ ပညာသင္ၾကားေနတဲ့ ၄ ႏွစ္ ကာလအတြင္ း မ်က္လံုးျပာ၊ ေရႊေရာင္ ဆံပင္နဲ႔အရပ္ ၆ ေပ ၄ လက္မရွိတဲ့ ဂြၽန္ကို မိန္းကေလးမ်ား ကေရာ ေယာက်္ား ကေလးမ်ား ကပါ စိတ္ဝင္စားၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း သူဟာ ႏွစ္ စဥ္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္အ ျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။

၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ မွာ ဘြဲ႕ရၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႔စိတ္ဝင္စားမႈ က တျခားတစ္ဖက္ကို ေျပာင္းလဲသြားတာေၾကာင့္ နယူးေယာက္ ကို လာခဲ့ပါတယ္။ ပန္းခ်ီအႏုပညာထက္ သ႐ုပ္ ေဆာင္အလုပ္ကို သူ စိတ္ဝင္စား သြားပါၿပီ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနက သမၼတအိုက္ဆင္ေဟာင္ဝါမွသည္ ကေနဒီေခတ္အထိ ေျပာင္းလဲလာသလို ယဥ္ေက်းမႈ ေရစီးေၾကာင္းကလည္း ေျပာင္းလဲလာခဲ့ပါတယ္။ သ႐ုပ္ေဆာင္ငယ္မ်ား က သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အႏုပညာရွင္ႀကီးမ်ား အ ျဖစ္ ျမင္ေယာင္လာၾကတယ္။ တကယ္အစစ္ အမွန္သ႐ုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကတဲ့ အဲလ္ပါစီႏို၊ ဒပ္စတင္းေဟာ့ဖ္မင္၊ ဂ်င္းဟက္မင္နဲ႔ ဂြၽန္ဗိြဳက္ တို႔စင္ေပၚကိုေရာက္လာၾကပါတယ္။ သူတို႔အားလံုးရဲ႕ အားက်ရာ မင္းသားႀကီး ကေတာ့ မာလြန္ဘရန္ဒို ပါပဲ။ ဘရန္ဒိုက တင္နက္ဆီဝီလ်ံရဲ႕ A Streetcar Named Desire ျပဇာတ္မွာ ေအာင္ျမင္မႈ အျပည့္အဝရသြားတဲ့အတြက္ ဒီျပဇာတ္ကို ေဟာလိဝုဒ္က ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ဖို႔ စီစဥ္ပါတယ္။ ေဟာလိဝုဒ္ကို သြားခါနီး မွာ ဘရန္ဒိုက ေဟာလိဝုဒ္မွာ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ၿပီးၿပီးခ်င္း သူ႔ငယ္ခ်စ္ ျဖစ္တဲ့ဇာတ္ခံုကို ျပန္လာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။ ဘရန္ဒိုမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ က်န္ရစ္တဲ့မင္းသားငယ္မ်ား က Brando ကိုအားက်စိတ္နဲ႔ သူ႔ေနရာကိုဝင္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေဟာ့ဖ္မင္က ေျပာျပရာမွာ 'သ႐ုပ္ေဆာင္ဆိုတာ မိန္းမေတြ လိုပါပဲ။ မိန္းမေတြ က အျပင္ထြက္တဲ့အခါမွာ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ဘာဝတ္တယ္ကအစ ေလ့လာၿပီး ၿပိဳင္ၾက တယ္။ ေယာက်္ားေတြ ကေတာ့ အဲဒီ လိုမဟုတ္ဘူး။ မိန္းမ တစ္ေယာက္ ကိုေတြ ႕ရင္ အဲဒီ မိန္းမ ရင္ဘယ္ေလာက္ႀကီးသလဲဆိုတာပဲ ၾကည့္တယ္။ ေျခေထာက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မၾကည့္ဘူး။ အဲဒီ ေခတ္က မင္းသားေတြ ကလည္း မိန္းမေတြ လိုပဲ တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ ၾကည့္ၿပီး ၿပိဳင္ေနခဲ့ၾကတာ'လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဂြၽန္ဗိြဳက္က သူနဲ႔ေခတ္ၿပိဳင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ဂ်ိမ္းစ္ကင္၊ ေရာဘတ္ဒူေဗာလ္အစရွိတဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္မ်ား နဲ႔အတူ သ႐ုပ္ေဆာင္နည္းျပဆရာ ျဖစ္တဲ့ ဆန္းဖို႔ဒ္မိုင္စနာရဲ႕ တပည့္လည္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာသင္သမွ်ကို သူက အားလံုးနီးပါးရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သူ လည္း ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ဆရာ ျဖစ္သူက အဓိကေျပာဆိုခဲ့တဲ့ေဆာင္ပုဒ္ ကေတာ့ 'သ႐ုပ္ေဆာင္ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္အလုပ္ေတြ ကို ေျပာင္ေျမာက္စြာ လုပ္ေဆာင္ျပတဲ့အလုပ္ ျဖစ္ၿပီး သမၼာအာဇီဝက်တဲ့အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းလည္း ျဖစ္တယ္'ဆိုတာပါပဲ။

၁၉၆၁ ခုႏွစ္ မွာ ေတာ့ ဂြၽန္ဗိြဳက္က ဇာတ္ခံုေပၚမွာ ကျပရျခင္းကို ၿငီးေငြ႕လာတဲ့ အတြက္ ေနာက္တစ္မ်ဳိး စိတ္ကူး ေျပာင္းသြား ပါတယ္။ အဲဒါ ကေတာ့ ေတးသံစံုဇာတ္ လမ္းမ်ား မွာ စိတ္ဝင္စားလာျခင္းပါပဲ။ အထက္တန္းေက်ာင္းတုန္းကလည္း ေတး သံစံုဇာတ္လမ္းမ်ား ကို ဝါသနာပါခဲ့ဖူးေပမယ့္ စိုက္လိုက္မတ္တတ္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းေတာ့ မရွိပါဘူး။ တစ္ခါမွာ ေတာ့ ေဝလျပည္နယ္သား ဘ႐ိုင္ယန္ေဒဗီးစ္ မကႏိုင္ ျဖစ္ေနတဲ့ဇာတ္ ေကာင္ေနရာမွာ အစားထိုးဝင္ေရာက္ကျပခဲ့ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းကSixteen Going on Seventeen လို႔အမည္ ရၿပီး နာဇီ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျပဇာတ္မွာ ကာလတိုသာ ဝင္ေရာက္ကျပခဲ့တာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဂြၽန္ဗိြဳက္ နာမည္ ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ျပ ဇာတ္ကရင္း ဒီျပဇာတ္ထဲမွာ အဓိကသ႐ုပ္ေဆာင္ေနရာက ဝင္ေရာက္ကျပေနတဲ့ မင္းသမီး ေလာ္ရီပီတာစ္နဲ႔ေတြ ႕ဆံုရင္းႏွီးခဲ့ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ ခ်စ္ကြၽမ္းဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေလာ္ရီ က သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းသူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီ ႏွစ္ Tony Award အတြက္ ဆန္ခါတင္စာ ရင္းမွာ ပါဝင္ေနသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဂြၽန္ဗိြဳက္က တျခားအလုပ္ရွာေနသလို ေလာ္ရီ ကလည္း ျပဇာတ္ကရင္း ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီး တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစား ေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာ္ရီက သာမန္ရြက္ၾကမ္းေရႀကိဳ႐ုပ္ရည္သာရွိသူ ျဖစ္ၿပီး ေဟာလိ ဝုဒ္မွာ American Bandstand ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားနဲ႔ နာမည္ ရလာတဲ့ ေဖဘီယန္နဲ႔တြဲ ဖက္ ၿပီး မိသားစုဟာသဇာတ္တစ္ပုဒ္ ျဖစ္တဲ့Mr. Hobbs Takes a Vacation ျပဇာတ္မွာ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ရင္း ေဖဘီယန္နဲ႔ ၿငိစြန္းသလိုလိုရွိခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ ခ်စ္သြားခဲ့တာက ဂြၽန္ဗိြဳက္နဲ႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မွာ ဂြၽန္ဗိြဳက္နဲ႔ ေလာ္ရီတို႔လက္ထပ္ၾ ကေတာ့ ေလာ္ရီက ၁၉ ႏွစ္ သာသာအရြယ္သာ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီ ႏွစ္ မွာ ပဲ ေလာ္ရီက ၿဗိတိသွ်အဆိုေက်ာ္ ကလစ္ဖ္ ရစ္ခ်တ္နဲ႔တြဲ ဖက္ၿပီး ကမၻာေက်ာ္ ျဖစ္သြားတဲ့Summer Holiday ဇာတ္ကားမွာ သ႐ုပ္ ေဆာင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ေလာ္ရီ ေအာင္ျမင္သြားသလို ခင္ပြန္းသည္ ျဖစ္တဲ့ ဂြၽန္ဗိြဳက္က လည္း ႐ုပ္ျမင္သံၾကားဇာတ္လမ္းတြဲ မွာ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ခြင့္ရရွိသြားခဲ့ပါတယ္။Gunsmoke အမည္ ရွိ ဇာတ္လမ္းတြဲ ႀကီး ျဖစ္ၿပီး ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ၊ ဇြန္လအထိ ျပသခဲ့ရတဲ့ ဇာတ္လမ္းတြဲ ပါ။

႐ုပ္ျမင္သံၾကားအစီအစဥ္မ်ား မွာ ဂြၽန္ဗိြဳက္ဟာ ေနာက္ထပ္အနည္းငယ္သာ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ အာသာမီလာရဲ႕ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္တဲ့ A View from the Bridge ကို ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ ၊ ဇန္နဝါရီလမွာ ေရာဘတ္ဒီေဗာလ္နဲ႔တြဲ ဖက္ၿပီး ျပဇာတ္အ ျဖစ္ ကျပရပါတယ္။ အဲဒီ မွာ ဒပ္စတင္းေဟာ့ဖ္မင္နဲ႔ စၿပီးသိကြၽမ္းခြင့္ရခဲ့တာပါပဲ။ သ႐ုပ္ေဆာင္ တစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ေဟာ့ဖ္မင္က ဒီျပဇာတ္မွာ လက္ေထာက္ဒါ႐ိုက္တာ ျဖစ္တဲ့အျပင္ စေတ့ခ်္ မန္ေနဂ်ာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ဂြၽန္ဗိြဳက္နဲ႔ ေဟာ့ဖ္မင္တို႔ႏွစ္ ေယာက္ စလံုးဟာ လူငယ္လူရြယ္မ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ဆန္းသစ္တဲ့အေတြ းအေခၚမ်ား ရွိၾကတဲ့ တက္လူ မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔က အႏုပညာကို စြဲစြဲလမ္းလမ္းခ်စ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၿပီး ႀကိဳးစား ၾကသူမ်ား ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဟာလိဝုဒ္မွ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေတာ္ ေကာက္မလဲဆိုတာကို ေစာင့္စားေနၾကသူေတြ လည္း ဟုတ္ပါတယ္။

အဲဒီ မွာ တစ္စခန္းထလာသူက ဂြၽန္ဗိြဳက္ပါပဲ။ သူ႔ကိုSan Diego ကိုလာခဲ့ဖို႔ ဖိတ္ေခၚၿပီး ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ မွာ တင္ဆက္တဲ့National Shakespeare Festival မွာ သ႐ုပ္ ေဆာင္တစ္ဦးအ ျဖစ္ ပါဝင္ေစတာပါ။ ရီဟာဇယ္လုပ္ေနခ်ိန္မ်ား နဲ႔ ျပဇာတ္ကျပေနစဥ္ အတြင္ းမွာ အားလပ္ခ်ိန္တိုင္း ဂြၽန္ဗိြဳက္က စာေရး ဆရာ ဂ်ိမ္းစ္လီယိုဟာလီေဟးရဲ႕ Midnight Cowboy ဝတၴဳကို စြဲစြဲလမ္းလမ္းဖတ္႐ႈေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီဝတၴဳက နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕ေပၚမွ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီးမ်ား ရဲ႕ ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းၿပီး ဝမ္းစာရွာ ေနတဲ့ ရာဆိုရစ္ဇိုနTexas မွ ဘာမွမသိနားမလည္တဲ့ေတာသားေလးတစ္ဦးတို႔မိတ္ေဆြ ျဖစ္သြားၾကၿပီး နယူးေယာက္ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကပံုမ်ား ေရး ဖြဲ႕ထားတဲ့ဝတၴဳ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဝတၴဳကို ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ မွာ ထုတ္ေဝခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီး ေရာင္ းအားအေကာင္း ဆံုး ျဖစ္ေနခိုက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ဖက္က ျပဇာတ္ကရင္း သူ႔ဘဝတိုးတက္မႈ ကို ၾကံဆေနတဲ့ ဂြၽန္ဗိြဳက္ဟာ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ မွာ ျပဇာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာဆုတစ္ဆုနဲ႔Thearre World Award ခ်ီးျမႇင့္ျခင္း ခံရပါတယ္။ သူ ဆုရရွိတဲ့ျပဇာတ္ကThat Summer-That Fall ဆိုတဲ့ျပဇာတ္ ျဖစ္ၿပီး ဂရိမင္းသမီးတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ အိုင္ရင္းပါပါစ္နဲ႔ တြဲ ဖက္ကျပခဲ့ရတာ ပါ။ ဂြၽန္ဗိြဳက္ရယ္လို႔ ျပဇာတ္မင္းသားဘဝမွာ ထင္ရွားလာခ်ိန္ သူ႔အစ္ကိုက မီးေတာင္မ်ား ေလ့လာမႈ မွာ ကြၽမ္းက်င္သူအ ျဖစ္ထင္ရွားေနၿပီး ညီအငယ္ဆံုးကလည္း Wild Thing ဆိုတဲ့ သီခ်င္း ေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ထင္ရွားတဲ့ေတးေရး ဆရာ ျဖစ္ေနပါၿပီ။

တစ္ဖက္မွာ သက္တမ္း ၅ ႏွစ္ ရွိေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူ႔အိမ္ေထာင္ေရး က ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ မ်က္လံုးျပာနဲ႔ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာ ဂြၽန္ဗိြဳက္သူ႔ဘဝမွာ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေရး အတြက္ နည္းလမ္းေပါင္းစံုကို ရွာေဖြေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ ျပံဳးလိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္အသည္းမာတဲ့အမ်ဳိးသမီး ျဖစ္ ျဖစ္ အရည္ေပ်ာ္ရတာ ခ်ည္းပါပဲ။ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဒပ္စတင္းေဟာ့ဖ္မင္က အမွတ္တရေျပာျပရာမွာ 'ဇာတ္စင္ေနာက္မွာ ဆိုရင္ သူ႔ကိုလာေတြ ႕တဲ့မိန္းမေတြ အမ်ား ႀကီးပဲ။ သူ႔အတြက္ သားသမီးေတြ ေမြးေပးခ်င္ ပါတယ္ ဆိုတဲ့လူေတြ ကလည္း တစ္ပံုႀကီးပါပဲ'လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဂြၽန္ဗိြဳက္ဟာ ဘေရာ့ဒ္ေဝးဇာတ္႐ံုရဲ႕ ဂုဏ္ထူးေဆာင္မင္းသားေခ်ာတစ္လက္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။

အဲသလို ေအာင္ျမင္မႈ မ်ား ေၾကာင့္ သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံကြာရွင္းျပတ္စဲလိုက္ၾကပါေတာ့ တယ္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ မွာ လမ္းခြဲခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒီ ႏွစ္ အတြင္ းမွာ ပဲ ဂြၽန္ဗိြဳက္မခံခ်င္ စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ အ ျဖစ္အပ်က္တစ္ခု ၾကံဳေတြ ႕ရပါတယ္။ အဲဒါ ကေတာ့ သူနဲ႔တရင္းတႏွီးေပါင္းသင္းေနတဲ့ ဒပ္စတင္းေဟာ့ဖ္မင္က ေဟာလိဝုဒ္မွာ ႐ိုက္ကူးတဲ့The Graduate ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားနဲ႔ေအာင္ျမင္သြားခဲ့လို႔ပါပဲ။ ေဟာ့ဖ္မင္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ ကို သူ အားက်ခဲ့သလို သူကိုယ္တိုင္လည္း ေအာင္ျမင္လိုစိတ္ေတြ အျပင္းအထန္ေပၚေပါက္ လာေစခဲ့ပါတယ္။

တစ္ရက္မွာ ဂႏၳဝင္ဒါ႐ိုက္တာတစ္ဦး ျဖစ္တဲ့ ဂြၽန္ရွလင္းနာက သူ အင္မတန္ ႀကိဳက္တဲ့ Midnight Cowboy ဝတၴဳကို ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားအ ျဖစ္ ႐ိုက္ကူးေတာ့မယ္လို႔ သတင္းေပၚထြက္လာပါတယ္။ ဒီဇာတ္ကားမွာ သူ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ခြင့္ရရင္ျဖင့္ ေဟာ့ဖ္မင္နဲ႔အၿပိဳင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ရမယ့္ ၿမိဳ႕သားလူလည္ေနရာက သ႐ုပ္ေဆာင္လိုစိတ္ေတြ လည္း ျပင္းထန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီသတင္းေပၚထြက္လာခ်ိန္မွာ သူနဲ႔ ေဟာ့ဖ္မင္ကBoston မွာ ရွိတဲ့ ေဒးဗစ္ဝီွလာရဲ႕ ဇာတ္႐ံုမွာ The Dwarfsဆိုတဲ့ျပဇာတ္ကို အတူသ႐ုပ္ေဆာင္ ေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဂြၽန္ဗိြဳက္က အမွတ္တရျပန္ေျပာျပရာမွာ 'ကြၽန္ေတာ္ တို႔ ၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ မ်ား အတြင္ းက ႐ိုက္ကူးခဲ့တဲ့႐ုပ္ရွင္ေတြ ဟာ ဘာမွမည္ မည္ ရရမရွိလွပါဘူး။ အခုေခတ္မွာ ႐ိုက္ကူးၾကတဲ့ Kurosawa တို႔၊Bergman တို႔၊Fellini တို႔လိုမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဂြၽန္ရွလင္းနာ ကေတာ့ အဲဒီ ေခတ္မွာ ေခါင္းတစ္လံုး သာတဲ့သူလို႔ ဆိုလို႔ရပါတယ္'လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း ဒီဒါ႐ိုက္တာႀကီး ႐ိုက္မယ့္Midnight Cowboy ကို အေသအလဲ စိတ္ဝင္စားခဲ့တာပါ။

ဒါေပမဲ့ အဂၤလိပ္ဒါ႐ိုက္တာႀကီးက ဂြၽန္ဗိြဳက္ကို စိတ္ဝင္စားဟန္ မရွိပါဘူး။

ေတာသားလူ႐ိုးေနရာအတြက္ မင္းသားေပါင္းမ်ား စြာ ကို ေခၚယူၿပီး အစမ္း႐ိုက္ၾကည့္တဲ့ အထဲမွာ ဂြၽန္ဗိြဳက္လည္း အပါအဝင္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ႐ိုက္တာက ဂြၽန္ဗိြဳက္ဟာ အေမရိကန္ေတာသား႐ုပ္မေပါက္ဘဲ ဒတ္ခ်္လူ႐ိုးကေလး တစ္ေယာက္ နဲ႔ တူေနတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွတ္ခ်က္ဟာ ဂြၽန္ဗိြဳက္အတြက္ေတာ့ အ႐ႈိက္ကို လက္သီးနဲ႔ အထိုးခံလိုက္ရသလိုပါပဲ။ ေမွ်ာ္လင့္ထားသမွ် ပ်က္သုဥ္းသြားခဲ့ပါတယ္။ အသက္အရြယ္ အားျဖင့္ လည္း ၃ဝ နားကပ္လာၿပီဆိုေတာ့ မင္းသား ျဖစ္ဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က နည္းလာ ၿပီေပါ့။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္ေရး ကလည္း ၿပိဳကြဲခဲ့ၿပီ။ 'အဲဒီ အခ်ိန္တုန္း ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ ေတာ့္ကို စိတ္ဓာတ္က်ခဲ့တယ္'လို႔ဆိုပါတယ္။ ျပဇာတ္မင္းသားဘဝမွာ မေပ်ာ္၊ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားလည္း ျဖစ္မလာလို႔ စိတ္ဓာတ္က်ေနခ်ိန္မွာ ဖခင္ ျဖစ္သူက သူ႔အတြက္ စိတ္ပူလာတယ္။ မ ျဖစ္တဲ့ဘဝကို ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး စိတ္ပ်က္ေနမယ့္္အစား ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ေနရာမွာ ပိုၿပီးႀကဳိးစားသင့္တယ္လို႔ တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ 'အဲဒီ တုန္း ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဟာ နာမက်န္း ျဖစ္ေနတဲ့တိရစၧာန္တစ္ေကာင္လို ဦးတည္ရာမဲ့ေလွ်ာက္ သြားေနမိတယ္'တဲ့။Boston မွာ ျပဇာတ္ကေနတဲ့ ေဟာ့ဖ္မင္ဆီသြားၿပီး သူ႔မာနကို ခ်ဳိးႏွိမ္ကာ ဒါ႐ိုက္တာႀကီးကို သူ႔အတြက္ ေျပာေပးပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံမိပါတယ္။

ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ့ ဒါ႐ိုက္တာက ေဟာ့ဖ္မင္တိုက္တြန္းလို႔ အစမ္း႐ိုက္ထား တဲ့ဖလင္မ်ား ကို ျပန္ၾကည့္ေပးမယ္လို႔ သတင္းစကားၾကားလာရတယ္။ ေရြးပါေစလို႔သာ ဆုေတာင္းရင္း ဂြၽန္ဗိြဳက္ ေစာင့္စားေနခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ရက္မွာ ေတာ့ သူစားဖို႔ ကုန္ စိမ္းပစၥည္းေတြ ဝယ္ၿပီး ျပန္အလာမွာ အိမ္နီးနားခ်င္းလက္ေဝွ႔သမားတစ္ဦးနဲ႔ ဆံုမိတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ စကားလက္ဆံုက်သြားၾကၿပီး လက္ေဝွ႔သမားႀကီးက စေကာ့ဝီစကီ၊ သူကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ တူနာဆင္းဒဝစ္ေတြ နဲ႔ ဧည့္ခံပါတယ္။ သူက ဒါ႐ိုက္တာႀကီး ဖုန္းဆက္လာမွာ ကို ေမွ်ာ္ေနရတဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီ လိုေမွ်ာ္လင့္ေနရျခင္းက စိတ္ဖိစီးမႈ ကို မ်ား စြာ ျဖစ္ေစေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါ႐ိုက္တာက ဖုန္းဆက္လာခ်ိန္မွာ ေတာ့ သူ႔ကို ဂြၽန္ဗိြဳက္နဲ႔တြဲ ဖက္သ႐ုပ္ေဆာင္ရမယ့္သူအ ျဖစ္ လက္ခံလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ ေန႔က သူ ေပ်ာ္လိုက္ပံုမ်ား အိမ္နီးခ်င္းလက္ေဝွ႔သမား ႀကီးနဲ႔တြဲ ၿပီး ကမိတဲ့အထိပါပဲ။ ဒီ႐ုပ္ရွင္ ကားမွာ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ဖို႔အတြက္ သ႐ုပ္ေဆာင္ခ ေဒၚလာ ၁၇,၅ဝဝ ရခဲ့ပါတယ္။ ဒီေငြဟာ အခုေခတ္ေငြေၾကး တန္ဖိုးနဲ႔ဆိုရင္ ေဒၚလာတစ္သိန္းေလာက္နဲ႔ ညီမွ်ပါတယ္။ ေဟာ့ဖ္မင္ ကေတာ့ ေအာင္ျမင္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဒၚလာ ၁၅ဝ,ဝဝဝ ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ေငြေၾကးဟာ ဒီေန႔တန္ဖိုးနဲ႔ဆိုရင္ ေဒၚလာတစ္သန္းေက်ာ္နဲ႔ ညီမွ်ပါတယ္။ မိခင္ ျဖစ္သူ အဲလ္မာဗိြဳက္ ကေတာ့ သူ႔သားဟာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမႈ အတြက္ ဝါသနာပါတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကိုေရာက္သြားၿပီလို႔ ေပ်ာ္မဆံုးရွိခဲ့ရွာပါတယ္။

ဂြၽန္ဗိြဳက္က ရရွိလာတဲ့ဇာတ္ညႊန္းကို အျပင္းအထန္ေလ့လာပါတယ္။ သူ တြဲ ဖက္ရမယ့္သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြ က သူ တစ္သက္လံုးေလးစားလာခဲ့တဲ့သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ႐ိုက္ကူးမယ့္ဒါ႐ိုက္တာကလည္း ဂႏၳဝင္ဒါ႐ိုက္တာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႔အေနနဲ႔ အဘက္ဘက္က ခ်ဳိ႕ယြင္းမႈ မရွိရေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစားခဲ့တာပါ။ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ ၊ ဧၿပီလမွာ ဒီ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားကို စတင္႐ိုက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ ပဲရစ္၊ လန္ဒန္၊ ဝါရွင္တန္ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား မွာ ႐ိုက္ကူးတဲ့အျပင္ တျခားၿမိဳ႕ႀကီးေတြ လည္း ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဇာတ္ခံု ေပၚမွာ အတူကခဲ့ၾကတဲ့ မင္းသားႏွစ္ လက္ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား ရဲ႕ လမ္းမမ်ား ေပၚမွာ သ႐ုပ္ ေဆာင္ၾကရတာ ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဇာတ္ခံုေပၚကနဲ႔မတူ ထူးထူးျခားျခား ႀကိဳးစားၾကရပါ တယ္။ ဇာတ္ကလည္း အမ်ား သူငါ႐ိုက္ကူးတဲ့ ဇာတ္နဲ႔မတူတာေၾကာင့္ ထုတ္လုပ္သူ ဘက္ကလည္း စြန္႔စားရတယ္လို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။

႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးေနစဥ္ကာလအတြင္ းမွာ ဂြၽန္ဗိြဳက္က အဲဒီ ဇာတ္ကားရဲ႕ ဇာတ္ညႊန္း ေရး သူ ဝါလ္ဒိုေဆာ့လ္တ္ရဲ႕ သမီး ျဖစ္တဲ့ ဂ်နဖာေဆာ့လ္တ္နဲ႔ အတူေနခဲ့ပါတယ္။ ဂ်နဖာက ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ေဟာ့ဖ္မင္ရဲ႕ ဇနီးအ ျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ရသူပါ။

သ႐ုပ္ေဆာင္သူမ်ား နဲ႔ ဒါ႐ိုက္တာအပါအဝင္ ထုတ္လုပ္သူတို႔ပါ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ႐ိုက္ကူးခဲ့ရတဲ့ ဒီ႐ုပ္ရွင္ကားကို ဆင္ဆာအဖြဲ႕က X အဆင့္သတ္မွတ္ေပးခဲ့ၿပီး ႐ံုတင္ျပသခြင့္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ ၊ ေမလမွာ ႐ံုတင္ျပသခဲ့တာပါ။ ဒီႏွစ္ ဟာ ထူးျခားတဲ့ႏွစ္ လုိ႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။Woodstockႏွစ္ ျဖစ္တဲ့အျပင္Mansonလူသတ္မႈ ႀကီးလည္း ျဖစ္ပြားခဲ့ ၿပီး အေမရိကန္ပါဝင္ဆင္ႏႊဲေနတဲ့ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲကိုလည္း ျပည္သူအမ်ား က ကန္႔ကြက္ ေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပရိသတ္ရဲ႕ အျမင္ ေျပာင္းလဲလာၿပီ ျဖစ္သလို ေဝဖန္ေရး ဆရာမ ်ား ရဲ႕ အျမင္ကလည္း ေျပာင္းလဲလာၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ Midnight Cowboy ဟာ ပြဲဆူေစခဲ့တဲ့ ႐ုပ္ရွင္ကားတစ္ကား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

၁၉၇ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေဆာင္းဦးရာသီမွာ က်င္းပတဲ့ ေအာ္စကာဆုေပးပြဲကို ေရာက္ခဲ့ ပါၿပီ။ ဆန္ခါတင္စာရင္းမွာ ဂြၽန္ဗိြဳက္နဲ႔ ဒပ္စတင္းေဟာ့ဖ္မင္တို႔က ေခါင္းေဆာင္မင္းသား ဆန္ခါတင္စာရင္းမွာ ပါဝင္ၾကသလို သူတို႔ေရွ႕ကမင္းသားႀကီးမ်ား ျဖစ္တဲ့ ဖရန္႔ဆင္ နာထရာ၊ ဂြၽန္ဝိန္း နဲ႔ ေဘာ့ပ္ဟုပ္တို႔လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ဒီ ၅ ဦးတည္းမွာ တစ္ဦးသာ ေအာ္စကာရမွာ ေပါ့။ 'အဲဒီ ပြဲတက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ့အေနနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ အျမင္ေတြ လည္း ေျပာင္းလဲလာၿပီ ျဖစ္လို႔ မင္းသားႀကီးေတြ ထက္ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြ ကို ဦးစားေပး လိမ့္မယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ တို႔တစ္ေတြ ဟာ မာလြန္ဘရန္ဒို ေဖာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ သူ ေမြးထုတ္ခဲ့တဲ့သားေတြ ေပါ့'လို႔ ဂြၽန္ဗိြဳက္က ဆိုပါတယ္။ အဲဒီ ညမွာ သူက အေကာင္းဆံုးဇာတ္ညႊန္းေရး ဆရာဆုကို ခ်ီးျမႇင့္ေပးခဲ့ရၿပီး သူကိုယ္တိုင္ ကေတာ့ ေအာ္စကာဆုနဲ႔ လြဲခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီ ညမွာ မင္းသားႀကီး ဂြၽန္ဝိန္းကTrue Grit

႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ကားနဲ႔ ေအာ္စကာဆုရသြားခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ဒါ႐ိုက္တာက အေကာင္းဆံုး ဒါ႐ိုက္တာဆုကို ရခဲ့ၿပီး သူ ဆုခ်ီးျမႇင့္ေပးခဲ့ရတဲ့သူက သူတို႔ကားမွာ ဇာတ္ညႊန္းေရး ခဲ့တဲ့ ဝါလ္ဒိုေဆာ့လ္တ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေအာင္ျမင္မႈ ေတြ တစ္ရွိန္ထိုးရေနတဲ့ ဒပ္စတင္းေဟာ့ဖ္မင္က အဲဒီ ကာလမွာ တစ္ပတ္ ကို ေဒၚလာတစ္ေထာင္ေပးၿပီး စိတ္ဖိစီးမႈ ေဝဒနာကို ကုစားမႈ ခံယူေနရစဥ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာ္စကာဆုနဲ႔ လြဲသြားတဲ့အတြက္ ေဟာ့ဖ္မင္ တစ္ေယာက္ အႀကီးအက်ယ္စိတ္ဓာတ္ က်သြားၿပီး ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ား မွာ သံုးလေလာက္ စိတ္ေလေနခဲ့ပါတယ္။

ဂြၽန္ဗိြဳက္ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေအာ္စကာဆုနဲ႔ လြဲခဲ့တဲ့အတြက္ အလဲထိုးခံရတဲ့ လက္ေဝွ႔သမားလို ေတာ္ ေတာ္ နဲ႔ နာလန္မထူႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။Love Story ဇာတ္ကားမွာ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ဖို႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့တာကိုေတာင္ ျငင္းပယ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ တုန္းက သူ႔ကို ထုတ္လုပ္ သူက အက်ဳိးအျမတ္ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ ခြဲေပးပါမယ္လို႔ စကားကမ္းလွမ္းခဲ့တာပါ။ တကယ္လို႔ သူသာ လက္ခံ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အဲဒီ ကာလတုန္းက ေဒၚလာသန္း ၅ဝ အထိရႏိုင္ခဲ့တာပါ။ တစ္ဖက္မွာ စိတ္ဓာတ္က်တယ္ဆိုေပမယ့္ ဂြၽန္ဗိြဳက္က အခ်စ္ေရး မွာ ေတာ့ စန္းပြင့္လို႔ ေကာင္းေနတုန္းပါပဲ။ ဂ်နဖာေဆာ့လ္တ္နဲ႔ အတူေနဆဲကာလ ျဖစ္ေပ မယ့္ သူ႔ကိုခ်ဥ္းကပ္တဲ့အမ်ဳိးသမီးမ်ား စြာ နဲ႔လည္း ပတ္သက္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ကာလကတည္းက အေမရိကန္အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ရဲ႕ အခ်စ္ေရး မွာ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေနၿပီး တစ္ေယာက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ကင္းမဲ့ခဲ့ပါတယ္။

သူ႔ကိုယ္သူ မာခ်လင္း လို႔ေျပာင္းလဲေခၚေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ မာစီယာလင္းကို ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ မွာ သူ စေတြ ႕ဖူးခဲ့တာပါ။ ေအးဂ်င့္ တစ္ေယာက္ က ဓာတ္ပံုတစ္ပံုထုတ္ျပၿပီး အဲဒါ သူ႔ရည္းစာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဓာတ္ပံုကိုျမင္လိုက္တဲ့အခိုက္မွာ ဂြၽန္ဗိြဳက္က သူ ယူရမယ့္မိန္းကေလးလို႔ ခ်က္ခ်င္း ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီ မိန္းကေလးက ထင္ရွား လာၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေမာ္ဒယ္လ္ကေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ၿပီး ႐ုပ္ျမင္သံၾကားဇာတ္လမ္းတြဲ ျဖစ္တဲ့ မွာ Ironsideပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ေနတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ဓာတ္ပံုျပလိုက္မိတာ ေအးဂ်င့္ရဲ႕ အမွာ းလို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ ပ်ဳိတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဂြၽန္ဗိြဳက္က ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ပဲ ဒီမိန္းကေလးကို ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ရွိBeverly Hills ဟိုတယ္မွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ၾကြပါလို႔ ဆက္သြယ္ဖိတ္ၾကားလိုက္ပါတယ္။ မုန္႔မ်ဳိးစံုနဲ႔ဧည့္ခံရင္း စကားေတြ ၾကြယ္ေနတဲ့ ကိုလူေခ်ာရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း မာခ်လင္း ေၾကြခဲ့ပါၿပီ။ အသက္ ၃၂ ႏွစ္ အရြယ္ရွိတဲ့ ဂြၽန္ဗိြဳက္က သူ႔အတြက္ သားသမီးႏွစ္ ေယာက္ ေလာက္ ေမြးေပးပါလား ဆိုတဲ့စကားကို အသက္ ၂၁ ႏွစ္ သာရွိေသးတဲ့ မင္းသမီးကေလးက ေခ်ပႏိုင္စြမ္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ 'ကြၽန္ေတာ္ အဲဒီ စကားကိုေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဘယ္လိုထြက္သြားမွန္းကို မသိလိုက္တာပါ။ ေျပာၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါ သူက မ်က္ေတာင္မခတ္သလို ကြၽန္ေတာ္ ကလည္း မ်က္ေတာင္မခတ္မိေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္'လို႔ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပပါတယ္။

ေနာက္တစ္ပတ္အၾကာ ဒုတိယအႀကိမ္ေတြ ႕ၾကတဲ့အခါမွာ ေတာ့ ဂြၽန္ဗိြဳက္လက္ထဲ မွာ ဇာတ္ညႊန္းတစ္ခုေရာက္ေနပါၿပီ။ ဒီဇာတ္ညႊန္းကို သူက အသံထြက္ဖတ္ခ်င္ပါသတဲ့။ သူ ဖတ္တာကို လိုက္ၿပီးနားေထာင္ေပးပါဆိုေတာ့လည္း မာခ်လင္းက မျငင္းပါဘူး။ 'ကြၽန္မ နားေထာင္ခ်င္ပါတယ္'တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ဂြၽန္ဗြိဳက္က သူ သ႐ုပ္ေဆာင္ရမယ့္႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားရဲ႕ အဓမၼက်င့္တဲ့အခန္းကို အသံထြက္ၿပီးဖတ္ျပပါတယ္။ မင္းသမီး ကေလးကလည္း မ်က္ေတာင္မခတ္ နားေထာင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးသြားေတာ့ 'ေကာင္း လိုက္တဲ့ဇာတ္လမ္း... ရွင္ ႐ိုက္သင့္တာေပါ့'လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့တာပါ။

ခ်စ္သူစကားေၾကာင့္ ဒီကားကို႐ိုက္ဖို႔ လက္ခံမယ္လို႔ ဘုိးမင္ကို အေၾကာင္း ျပန္ေတာ့ ဘိုးမင္က သူ သ႐ုပ္ေဆာင္ရမယ့္ေနရာကို ေျပာင္းလိုက္ပါၿပီတဲ့။ အဓိက ေနရာမွာ ဘတ္ေရႏိုးလ္နဲ႔ နက္ဘက္တီတို႔အျပင္ ေရာ္နီေကာ့စ္တို႔လည္း သ႐ုပ္ေဆာင္ၾက မယ္တဲ့။ ဘာပဲ ျဖစ္ ျဖစ္ ဂြၽန္ဗိြဳက္ ကေတာ့ ခ်စ္သူစကားနားေထာင္တဲ့အေနနဲ႔ ဒီကား ကို ဘယ္ေနရာကပဲ ျဖစ္ ျဖစ္ ႐ိုက္မယ္လို႔ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။

သူ႔တစ္သက္မွာ ေတြ ႕ခဲ့ဖူးတဲ့ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ရဲ႕ အလွမွာ ဘယ္သူကမွ မာခ်လင္းကို မမီႏိုင္ဘူးလို႔ ဂြၽန္ဗိြဳက္က ဆိုပါတယ္။ မာခ်လင္းေၾကာင့္ သူ႔မွာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ ရဲ႕ အားမာန္ေတြ တိုးပြားခဲ့ရၿပီး သ႐ုပ္ေဆာင္အလုပ္မွာ လည္း အားတက္ခဲ့ရ တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီကား႐ိုက္ဖို႔အတြကGeorgia ျပည္နယ္ကClayton ၿမိဳ႕ကိုသြားေတာ့ မာခ်လင္းကလည္း ႐ိုက္ကြင္းေပၚကို လုိက္ပါလာခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ အခ်ိန္ မွာ ဂြၽန္ဗိြဳက္က ဂ်နဖာေဆာ့လ္တ္နဲ႔ ေပါင္းေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ ေယာက္ ဆံု ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂ်နဖာက ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာမရွာခဲ့ေပမယ့္ မာခ်လင္း ကေတာ့ အလယ္မွာ ရွိတဲ့ စားပြဲကို တြန္းေမွာ က္ပစ္လိုက္တဲ့အထိ ေဒါသေတြ ထြက္ခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔ခ်စ္သူဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးမဟုတ္ဘဲ အသက္ ၃ဝ ေက်ာ္အရြယ္ ျဖစ္ေနေပ မယ့္ မာခ်လင္းက ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္မွာ သူ တစ္ေယာက္ တည္းသာ ရွိရမယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီအ ျဖစ္အပ်က္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မာခ်လင္းက ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ ပါဘူး။ ေနာင္ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ ေပါင္းသင္းၾကၿပီး ႏွစ္ ေပါင္းမ်ား စြာ ၾကာတဲ့အထိ သူ႔ေရွ႕မွာ ဂ်နဖာေဆာ့လ္တ္ရဲ႕ နာမည္ ကိုအေျပာမခံသလို ဒီအ ျဖစ္အပ်က္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ခြင့္မလႊတ္ခဲ့ပါဘူး။

႐ိုက္ကြင္းေပၚမွာ မာခ်လင္းကို စိတ္ဝင္စားသူတစ္ဦးေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါက ေတာ့ ဂြၽန္ဗိြဳက္နဲ႔ အတူသ႐ုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ဘတ္ေရႏိုးလ္ပါပဲ။ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးရာမွာ ဂြၽန္ဗိြဳက္က ေယာက်္ားပီသတဲ့သ႐ုပ္ေဆာင္မႈ မ်ား နဲ႔ အစြမ္းျပႀကဳိးစားေနခ်ိန္မွာ မာခ်လင္း

ကလည္း ႏွလံုးသားေရး ရာ ႐ႈပ္ေထြးေနပါတယ္။ သူ ခ်စ္ေနတဲ့သူက ႏွစ္ ဦး ျဖစ္ေန လို႔ပါပဲ။ တစ္ဦးက သူ႔အနားမွာ အခုရွိေနတဲ့ ဂြၽန္ဗိြဳက္ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ဦး ကေတာ့ မင္းသား အဲလ္ပါစီႏိုပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဂြၽန္ဗိြဳက္က လက္ထပ္ၾကပါစို႔လို႔ ဆိုလာခ်ိန္မွာ မာခ်လင္းက နက္နက္နဲနဲစဥ္းစားရပါေတာ့တယ္။ သူ႔ခ်စ္သူ ဂြၽန္ဗိြဳက္က မိန္းမတိုင္း ႀကိဳက္တဲ့႐ုပ္ရည္ပိုင္ရွင္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုတည္ေထာင္မယ္ဆိုရင္ ၾကာရွည္ ခိုင္ျမဲႏိုင္ပါ့မလားဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ဂြၽန္ဗိြဳက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ထဲထဲဝင္ဝင္ေလ့လာၾကည့္ရ ပါတယ္။ တကယ္တမ္းေလ့လာၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဲလ္ပါစီႏိုရဲ႕ စ႐ိုက္က သူငယ္ခ်င္း မ်ား ရဲ႕ ရည္းစားမ်ား ကို ေၾကာင္ေတာင္ႏိႈက္တတ္သူ ျဖစ္တာကို ေတြ ႕ရတယ္။ ေနာက္ဆံုး မွာ ေတာ့ သူမရဲ႕ မိခင္ လူးဝစၥက ေအာ္စကာဆန္ခါတင္စာရင္းဝင္တဲ့ ဂြၽန္ဗိြဳက္ကိုသာ ေရြးခ်ယ္သင့္တယ္လို႔ အၾကံေပးတာေၾကာင့္ မာခ်လင္းလည္း လက္ခံလိုက္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမရင္ထဲမွာ အဲလ္ပါစီႏိုရဲ႕ အခ်စ္ကို ရာသက္ ပန္သိမ္းဆည္းသြားခဲ့တယ္လို႔ ေနာင္မွာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ဂြၽန္နဲ႔ မာခ်လင္းတို႔ႏွစ္ ေယာက္ ခရစၥမတ္မတိုင္ခင္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ဂြၽန္ရဲ႕ ေနအိမ္ရွိရာ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိစ္ၿမိဳ႕၊ Brentwood ကHanover လမ္းမွာ လက္ထပ္ခဲ့ ၾကပါတယ္။ သူတို႔လက္ထပ္ပြဲမွာ ဂြၽန္ဘိုးမင္ရဲ႕ သား ခ်ာလီက လက္စြပ္ဗန္းကိုင္ တဲ့ကေလးငယ္အ ျဖစ္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ မာခ်လင္းရဲ႕ မိဘမ်ား လက္ ထပ္စဥ္ကနဲ႔မတူ ေခတ္သစ္လက္ထပ္ပြဲပံုစံေဆာင္တဲ့အတြက္ ဧည့္သည္ ၅ဝ ကိုသာ ဖိတ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဂြၽန္အေနနဲ႔ ဒုတိယအႀကိမ္အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကက္ သလစ္ဘာသာဝင္တို႔ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ဒုတိယအႀကိမ္အိမ္ေထာင္ျပဳသူမ်ား ဟာ ဘုရားရွိခိုး ေက်ာင္းမွာ လက္ထပ္ခြင့္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ လက္ထပ္ခ်ိန္မွာ မာခ်လင္းကလည္း မာခ်ီ ရယ္လို႔ နာမည္ ရေနပါၿပီ။ လက္ထပ္ပြဲမွာ အယ္လ္တန္ဂြၽန္ရဲ႕ နာမည္ ေက်ာ္ေတးတစ္ပုဒ္ ျဖစ္တဲ့Your Song ကိုေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ ဦးတို႔ဟာ တရားသူႀကီးနဲ႔ ဧည့္သည္ေတာ္ မ်ား ေရွ႕ေမွာ က္မွာ ကတိသစၥာျပဳၾကၿပီး လက္ထပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အားလံုးက ဝိုင္းဝန္းခ်ီးက်ဴးၾကတာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ ၾကားမွာ ကြာျခား တဲ့အသက္၊ တိုေတာင္းတဲ့ခ်စ္သူသက္တမ္း၊ မိန္းမတိုင္း စြဲလမ္းၾကတဲ့ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ ႐ုပ္ရည္၊ ဒါေတြ အားလံုးကို မာခ်လင္း ေမ့သြားခဲ့ပါၿပီ။ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ ကို ေဟာလိဝုဒ္ မွာ ရွိတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ား က အားက်ေလာက္ေအာင္ တစ္ပူးတြဲ တြဲ ေတြ ႕ၾကရပါတယ္။ သမီး အိမ္ေထာင္က်သြားျခင္းဟာ မိခင္ႀကီး ျဖစ္တဲ့လူးဝစၥရဲ႕ 'နာမည္ ႀကီး တစ္ေယာက္ နဲ႔ ယူရ မယ္'ဆိုတဲ့ရည္မွန္းခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္လိုက္ႏိုင္သလိုပါပဲ။ သူတို႔ႏွစ္ ဦးရဲ႕ လိုက္ ဖက္မႈ ကလည္း ဒ႑ာရီပံုျပင္ထဲက မင္းသားမင္းသမီးမ်ား လို ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး ဟာလည္း ဒ႑ာရီမ်ား ရဲ႕ ဇာတ္သိမ္းလို ရာသက္ပန္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေပါင္းဖက္ၾကေလသတည္းလို႔ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ေနာက္ႏွစ္ ႏွစ္ ေလာက္ၾကာေတာ့ မာခ်လင္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ တစ္ေယာက္ က သူ႔လက္ထပ္မဂၤလာပြဲအတြက္ တိုင္ပင္လာပါတယ္။ သူက ဟစ္ပီ တစ္ေယာက္ လို ဖိနပ္ မစီးဘဲ ေခါင္းမွာ လည္း ပန္းေတြ ေဝေနေအာင္ပန္ၿပီး ပန္းျခံတစ္ခုမွာ မဂၤလာပြဲကို က်င္းပခ်င္သတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ေယာကၡမေလာင္းႀကီးကလည္း မဂၤလာပြဲကို ဘုရားရွိခိုး ေက်ာင္းမွာ သာ က်င္းပရမယ္လို႔ဆိုေနပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မာခ်ီ ေျပာ ခဲ့တဲ့စကား ကေတာ့ 'လက္ထပ္မဂၤလာပြဲက်င္းပတယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္မိသားစုအတြက္ပါ'လို႔ ဆိုခဲ့ပါတယ္။

မာခ်ီရဲ႕ လက္ထပ္ပြဲကေကာ...။

* * * * *