ေအာင္စိတ္

ဤက်မ္းငယ္၌ ပါရွိေသာ စကားမ်ား ကို အဖိုးနည္းေသာ ေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ ပါဠိမပါ ေသာ ေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း ေပါသည္ဟု မမွတ္အပ္ေပ။ စာ ျဖစ္ရံု သေဘာထားကာ ေရး ရိုးေရး တမ္း ျဖစ္ ကတတ္ဆန္းေရး ေသာ ဆံုးမစာမ်ိဳးဟု ထင္မွတ္ကာ ေပါ့သည္ဟု အယူမရွိအပ္ေပ။ စင္စစ္မွာ ဆံုးမ ၾသဝါဒစကား ေဟာစာတမ္းမ်ိဳးလည္း မဟုတ္၊ တာဝန္ရွိ၍ ေရး ရေသာ သတင္းစာေခါင္းႀကီးမ်ိဳးလည္း မဟုတ္။ ဝါသနာပါ၍ ေရး ေသာ ေဆာင္းပါးစာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္၊ အလုပ္မရွိ၍ အလုပ္ရွာကာ ေရး ေသာ သာမည စာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္၊ မလြဲႏုိင္ေသာ တရားစကားမ်ား ကို လက္စြမ္းျပရန္ ေရး ေသာ စာလည္း မဟုတ္၊ အထူးထက္သန္ေသာ ေစတနာႏွင့္ အမ်ိဳးသားအားလံုးတုိ႕ အဟုတ္တကယ္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာ ေစလိုသျဖင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ မည္ သူမဆုိ နားလည္ေအာင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ေဖာ္ျပေသာ အဟုတ္တကယ္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္အထင္အရွား အက်ိဳးစီး ပြားကိုယ္တုိင္ ခံစားရၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ လက္ေတြ ႕သိရသည့္ အံံဖြယ္ေသာ စိတ္ပညာကို ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ ရာ နားလည္ရန္ လြယ္ကူသည့္အတြက္လည္း ေပါ့ေပါ့ သေဘာမထားအပ္ေပ။ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ကိုးစား အားထားေသာ စိတ္ႏွင့္ ဖတ္ရႈ၍ က်င့္သံုးက အဆံုးမရွိရႏိုင္ေသာ ႀကီးပြားေအာင္ျမင္ျခင္း အသီးအပြင့္ တုိ႕ကို ႀကံဳးယူရရွိခံစားၾကရေစဖို႕ရန္ ထက္သန္ေသာ ေစတနာႏွင့္ ေရး လိုက္ေသာ စာမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ အထပ္ထပ္ ဖတ္ရႈၾကပါကုန္။

သုိ႕ေစတနာႏွင့္ ေရး ရာ၌ ႀကီးပြားတိုးတက္လိုေသာ စိတ္အမွန္ရွိၾကသျဖင့္ ဖတ္ရႈသူမ်ား ေခ်က ကိုယ္တုိင္စြမ္းေသာ နည္းျဖင့္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ အမ်ိဳးသားတုိ႕၏ ႀကီးပြားလမ္းကို ထြင္ျပေသာ အေနျဖင့္ အၿမဲမျပတ္တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး ႀကီးပြားေရး စိတ္ပညာကို အလံုးစံုကုန္စင္ေအာင္ အနည္း အနည္းအဖံုဖံု ဆက္လက္၍ ထုတ္ပါလိမ့္မည္ ။ဤကဲ့သို႕ ေရး ထုတ္ျခင္းမွာ အျခာေးၾကာင့္မဟုတ္၊ သတင္းစာဂ်ာနယ္မ်ား မွာ ေရး ရာ၌ ဖတ္ရႈသူတုိ႕၏ စိတ္မွာ အေလးမမူေပါ့ေပါ့ဆဆ သေဘာထားၾက ျခင္းေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ သတင္းစာ ဂ်ာနယ္တုိ႕ ေပ်ာက္ပ်က္သည့္အခါ စာမ်ား ပါေပ်ာက္တတ္သ ျဖင့္ တစ္ေၾကာင္း စာအုပ္အ ျဖစ္ သီးျခားထုတ္ေဝျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုကဲ့သုိ႕ ထုတ္ေဝရျခင္းေၾကာင့္ တုိင္းျပည္စာဖတ္သူ အေရအတြက္ တိုးတက္မ်ား ျပားျခင္း၊ ဖတ္သူမ်ား အနက္ တစ္ရာလွ်င္ တစ္ေယာက္ ၊ အဟုတ္ကကယ္ အက်ိဳးခံစားၾကရေခ်က ေရး သားထုတ္ေဝရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေပါက္ေရာက္ေအာင္ျမင္သည္ဟု သေဘာထားကာ အတုိင္းမသိဝမ္းေျမာက္လိမ့္မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

ပီမိုးနင္း

အခန္း(၁)

အေဆြတို႕….လူတုိင္းလူတုိင္းမွာ ေအာင္စိတ္ရွိ၏ ။

အေဆြတို႕ကိုယ္တုိင္၌ ကိန္းေအာင္းေနေသာ ထိုေအာင္စိတ္ကို

အကယ္၍ အေဆြတို႕သည္ ေအာင္နည္း သိပါလွ်င္ ဤကမၻာ

တြင္ ဧကရာဇ္မင္းပင္ ျဖစ္ႏုိင္၏ ။ အေဆြ တို႕ …..

ေအာင္စိတ္ေအာင္နည္းကို လံုးဝ သိေအာင္ အဘယ္သို႕ျပဳမည္ နည္း။

လူ၏ စိတ္သည္ လြန္စြာ တန္ခိုးႀကီးေၾကာင္း၊ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး၏ အေျခအေနကို ျမင္သျဖင့္ သိေလာက္ေပသည္။ အဘယ္အတြက္ တန္ခိုးႀကီးသည္ ဟူေသာ အေၾကာင္းကို သိလိုက စဥ္းစားရန္အခ်က္မွာ ေလာကဓာတ္တစ္ခုလံုး၌ လူသည္တန္ခိုးအႀကီးဆံုးေသာ ၊ အျမင့္ျမတ္ဆံုးေသာ သတၱဝါ ျဖစ္၏ ။

ထိုအျမင့္ဆံုးေသာ သတၱဝါ၏ ဘဝကိုရျခင္း စင္စစ္မွာ ပင္ တန္ခိုးႀကီးေၾကာင္း သက္ေသထင္ ရွား ျဖစ္ေလသည္။

မည္ သူမဆို တိရစၦာန္ႏွင့္ မတူ။ ကြဲျပား ထူးျခားေသာ မိမိ၏ သတၱိတန္ခိုးတုိ႕၏ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားလွ်င္ သိျမင္ႏုိင္ေလသည္။

စင္စစ္မွာ ကား…တန္ခိုးသတၱိေကာင္းႀကီးမ်ား ပင္ ျဖစ္ၾကေလရာ ရိုး၍ ေနသျဖင့္ တစ္ေၾကာင္း၊

ပိုင္၍ ေနၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ တန္ခိုးကို တန္ခိုးမွန္းမသိၾကေပ။

ငါသည္ လြန္စြာ ထူးျမတ္ေသာ သတၱဝါ ျဖစ္ေပတကား။ အသေခ်ၤ အနႏၱ ေရ၊ ေျမ၊ ေလ၊ သစ္ပင္၊ ေတာ၊ ေတာင္ ဟူသမွ်၌ ရွိၾကကုန္ေသာ ျမင္ႏုိင္ေသာ သတၱဝါ။

မျမင္ေကာင္းေသာ သတၱဝါ။

မျမင္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေသးငယ္ေသာ သတၱဝါ။

သတၱဝါတုိ႕၏ အတြင္ း၌ ရွိၾကကုန္ေသာ အေသးဆံုးေသာ သတၱဝါေတြ ။

ေသြးတစ္စက္ ေရတစ္စက္၌ ရွိေသာ သတၱဝါ။

ထုိမွ်ေလာက္မ်ား ျပားေသာ သတၱဝါေတြ ၏ အစုအေဝး အ႑ဝါျပင္က်ယ္ႀကီး၌ မပါမဝင္။

သမုဒၵရာ ကမ္းေျခ၌ ေကာင္းကင္မွ က်ေသာ မိုးေရစက္ကေလးတစ္စက္ေလာက္ကဲ့သို႕ ေသး ငယ္ေသာ မႏုႆလူအနည္းစု လက္ေရြးစင္ထဲမွ အံ့ဖြယ္ေသာ နည္းျဖင့္ . ..

ကံစြပ္မိ၍ ေလာ…

ဉာဏ္စြပ္မိ၍ ေလာ .. .မသိရ။

ပါဝင္၍ ေနေသာ ငါသည္ အတိုင္းမသိ ထူးျမတ္လွေပသည္တကား။

အလြန္တရာမွ အဖိုးတန္ပါကလား။

မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ ေျမမႈ န္႕တုိ႕၏ အၾကား၌ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေပၚ၍ ေနေသာ စိန္၊ ေက်ာက္၊ ရတနာမွ်မက ငါ၏ ထူးျခားျခင္းသည္ အဆ၊ အျပန္ မေရမတြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ပိုမို၍ ႀကီးက်ယ္လွေပသည္တကား။

အိုင္ယာလန္ထီေပါက္ျခင္းသည္ ငါလူ ျဖစ္၍ လာရျခင္းႏွင့္ စာလွ်င္ဘာမွ်မဟုတ္ပါကလား။

ဘီေအ၊ အိုင္ေအ ေအာင္ရျခင္းသည္ လူ ျဖစ္ရျခင္းႏွင့္ စာေသာ ္ အေသးအဖြဲ႕ကေလးမွ်ေပ တကား။

သူေဌး ျဖစ္ျခင္း၊ မင္း ျဖစ္ျခင္းသည္ လူ ျဖစ္ျခင္းႏွင့္ စာလွ်င္…ဘာမွ် ေျပာပေလာက္ေသာ အရာမဟုတ္ပါကလား၊ ငါသည္ ျမတ္ေသာ သတၱဝါေပတကား။

ထိုမွ်ေလာက္ ျမတ္ေသာ သတၱဝါမွာ အမွန္တန္ဖိုးႀကီးေသာ သတၱဝါ ျဖစ္ရာ၏ ။

ငါသည္ လူ ျဖစ္၏ ။ ငါသည္ အစြမ္းေကာင္းေသာ သတၱဝါ ျဖစ္၏ ။

ေလာကမွာ လူ ျဖစ္ရျခင္းေလာက္ ဘယ္အရာမွ မခက္၊ငါသည္ ဘာမဆုိ လိုခ်င္လွ်င္ ျဖစ္ ေအာင္ ေဆာင္ႏုိင္ေသာ သတၱိတန္ခိုးႏွင့္ ျပည့္စံု၏ ။ ငါလုပ္ခ်င္သမွ် ငါ ျဖစ္ခ်င္သမွ် ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ျမင္ႏုိင္ေသာ သတၱိသည္ ငါ၌ ရွိ၏ ဟူေသာ အခ်က္ႀကီးကို အားလပ္သည့္ အခါတုိင္း ထင္ေအာင္ ျမင္ ေအာင္ စိတ္၌ ပိုင္ႏုိင္ေအာင္ ေတြ းဆ ဆင္ျခင္ရမည္ ။

ထီေပါက္ေသာ သူကဲ့သုိ႕ တက္ၾကြ ဝမ္းသာေနရမည္ ။

က်ိဳး၊ကန္း ေနရာမွ အသင္သည္ ေကာင္း၍ သာလွ်င္ အဘယ္မွ် ဝမ္းသာမည္ နည္း။

ယခု အသင္ေကာင္း၍ ေနသူ ျဖစ္ပါလ်က္ အဘယ္အတြက္္ အားငယ္ပါသနည္း။

ေထာင္၌ အက်ဥ္းခံ၍ ေနရသူ လြတ္၍ လာလွ်င္ အဘယ္မွ် အားတက္ဝမ္းသာမည္ နည္း။ အသင့္မွာ ယခု လြတ္လပ္စြာ ေနရပါလ်က္ ဘယ္အတြက္ အားငယ္ရပါသနည္း။

အသင္ တန္ခိုးႀကီးေၾကာင္း၊ အားငယ္ရန္ စိတ္ပ်က္ရန္ အေၾကာင္းလံုေလာက္စြာ မရွိေၾကာင္း ကို ထိုနည္းျဖင့္ အၿမဲဆင္ျခင္ပါေလ။

စိတ္ပ်က္အားငယ္ေသာ စိတ္ ေပၚေပါက္သည့္အခါတုိင္း ဤကဲ့သုိ႕ ေတြ းပါေလ။

ထိုကဲ့သို႕ ဆင္ျခင္ဖန္ မ်ား ေသာ အခါ အသင္၏ တန္ခိုးသတၱိမ်ား ကို အသင္ ပိုမိုယံုၾကည္၍ လာလိမ့္မည္ ။ ထိုသို႕ အားကိုး ယံုၾကည္၍ လာေသာ အခါ အသင္၏ တန္ခိုးသတၱိသည္ ပိုမိုထင္ရွား၍ လာလိမ့္မည္ ။ အသင္ လုပ္ကိုင္ႀကံစည္သမွ် အစစ အရာရာမွာ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ရန္ လမ္းေတြ အေထာက္အပံ့ေတြ အလိုလိုေပၚေပါက္၍ လာလိမ့္မည္ ။

ငါလုပ္လွ်င္ ျဖစ္တာပဲ၊ ငါႀကံလွ်င္ ျဖစ္ေျမာက္တာပဲ၊ ငါလိုခ်င္လွ်င္ ရတာ ပဲ ဟူေသာ ယံုၾကည္ စိတ္တစ္ခုသာ မျပတ္မလပ္ ရွိေစရမည္ ။

ျဖစ္မွ ျဖစ္ပါ့မလား။

ေနရာမွ က်ပ့ါမလား။

မဟန္ပါဘူး ထင္ပါရဲ႕ ေလ ဟူေသာ စိတ္မ်ိဳးကို အဘယ္အခါမွ လက္မခံပါႏွင့္ ၊ ႏႈတ္ကလည္း မေျပာေလႏွင့္ ။ ဤသို႕ညည္းညဴတတ္သူတုိ႕ႏွင့္ မေပါင္းေလႏွင့္ ၊ အားငယ္ပ်က္ျပယ္ေသာ စိတ္သည္ ပ်က္စိတ္ ျဖစ္၏ ။

ထိုစိတ္ပ်က္လြမ္းမိုးသူတုိ႕မွာ မႀကီးပြားသူေတြ မေအာင္ျမင္သူေတြ ျဖစ္ၾက၍ …

ျဖစ္စိတ္၊ ေအာင္စိတ္၊ ယံုၾကည္စိတ္၊ အၿမဲရွိလ်က္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတည္းဟူေသာ ေနေရာင္ ၌ ကြန္႕ျမဴးေသာ သူသည္ ႀကံတုိင္းေအာင္၍ ေဆာင္တုိင္းေျမာက္သူ ျဖစ္ေလသည္။

၄င္းစိတ္သည္ ေအာင္စိတ္၊ ျဖစ္စိတ္ေပတည္း။

အၿမဲအားငယ္ေသာ သူ၏ စိတ္သည္ ေမွာ င္စိတ္၊ ပ်က္စိတ္ ျဖစ္ေလရာ လုပ္သမွ် ၿပီးသမွ်မွ မႏုႆလူတုိ႕၌ ရွိရင္း ျဖစ္ေသာ စိတ္တန္ခိုးသည္ မပါရွိသျဖင့္ အပ်က္သည္ အၿမဲေရွ႕ေဆာင္၍ ေန ေလသည္။

ဤကား အေတြ းစကား အထင္စကား မည္ သူမွ် ျငင္းမည္ မဟုတ္ေသာ ေၾကာင့္ ျဖန္း၍ ေျပာေသာ စကားမဟုတ္၊ တကယ္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ပါေလသည္။

ထိုစိတ္သည္ ျပဳျပင္ရာရ၏ ။ ထက္ျမက္ေသာ ေအာင္စိတ္ ျဖစ္စိတ္ကို အၿမဲေဆာင္သူတုိ႕မွာ မေတာ္ တဆ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ စိတ္ေျပာင္းကာ စိတ္ပ်က္ဘက္သို႕ ေရာက္တတ္ေလသည္။

ထိုအခါ ေတာက္ေလွ်ာက္ အပ်က္ေတြ ႏွင့္ သာ ေတြ ႕ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။

အၿမဲပ်က္စိတ္ လႊမ္းမိုးခဲ့သူမ်ား မွာ လည္း အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ေအာင္စိတ္ဘက္သို႕ ေရာက္ခါ ႀကံသမွ် အေပါက္အလမ္း တည့္တတ္ေလသည္။

အသင္၏ စိတ္ကို ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆးပါ။

ငါ၏ စိတ္သည္ ေအာင္စိတ္မ်ိဳးလား၊ ပ်က္စိတ္မ်ိဳးလားဟု သိေအာင္ရွာပါ။ ပ်က္စိတ္ ျဖစ္ေခ်က ေအာင္စိတ္ ျဖစ္ေအာင္ စိတ္ေနသေဘာထားပံုကို ျပဳျပင္ရမည္ ။ ထိုအခါ တစ္လကိုးသီတင္းအတြင္ းမွာ အသင္၌ ထူးျခား၍ လာသည္ကို ဧကန္ေတြ ႕ရွိလာပါလိမ့္မည္ ။

လက္ဖြဲ႕ အင္းအုိင္ကို ယံုၾကည္အားကိုး၍ တစ္ခုခုကို လုပ္ကိုင္သူမ်ား သည္ ေအာင္ျမင္တတ္ သည္မွာ အားကိုးျခင္းေၾကာင့္ ေအာင္စိတ္ကိုရၾကသျဖင့္ ေအာင္ျမင္ျခင္း ျဖစ္ၾကေလသည္။

လူ တစ္ေယာက္ မွာ ဖဲကစားရာ၌ အၿမဲရံႈး၏ ။ ၄င္းမွာ အစဦး၌ ကံအားေလ်ာ္စြာ ႏွင့္ ႏွစ္ လက္သံုး လက္ဆက္၍ ရံႈးရာ ၄င္း၏ မိတ္ေဆြမ်ား ကေရာ ၄င္းကိုယ္တုိင္ကေရာ သည္လူမွာ ဖဲႏွင့္ အက်ိဳးမေပး၊ သူ႕လက္ႏွင့္ ကိုင္မိလွ်င္ မေကာင္းေသာ ဖဲသာ ျဖစ္တတ္သည္ ဟူေသာ အစြဲတစ္ခု ေပၚေပါက္၍ လာ ၏ ။ ထိုေနာက္ ၄င္းလူမွာ အၿမဲရံႈးေလ၏ ။

၄င္းသည္ ကစားနည္းကို အထူးကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္ပါလ်က္ ထိုကဲ့သုိ႕ ရံႈးေလရာ ၄င္း၏ လက္ သည္ အရံႈးလက္ ျဖစ္သည္ဟု အမ်ား က ေျပာၾကေလသည္။ ၄င္းကိုယ္တုိင္ကလည္း ကစားဝုိင္းမွာ ထိုင္သည့္အခါတုိင္း ငါေတာ့ ရံႈးမွာ ပဲဟု စြဲထားေလ့ရွိေလ၏ ။

၄င္းမွာ စာေရး ဆရာ ျဖစ္ရာ ဖဲကစားျခင္းကို အားလပ္ျခင္း၊ အပ်င္းေျဖျခင္းအေနျဖင့္ စြဲ၍ ကစား သူ ျဖစ္ေလ၏ ။ ၄င္း၏ နာမည္ မွာ “ဝီလကင္း” ဟု ေခၚေလရာ အျခားသူမ်ား က ရံႈးသည့္အခါ၌ ပင္ ရံႈး သူ၏ လက္ကို ဝီလကင္းင္း၏ လက္ဟု ေခၚၾကေလသည္။

သို႕ ျဖစ္ေလရာ အရံႈးစိတ္၏ တန္ခိုးအရွိန္သည္ ဝီလကင္း တစ္ေယာက္ တည္း ကိုယ္တုိင္စိတ္၏ တန္ခိုးမဟုတ္၊ အျခားအေပါင္းေဖာ္မ်ား ကပါ ကူညီ၍ ၄င္းအား အရံႈးစိတ္တန္ခိုးျဖင့္ ႏွိမ္နင္းက်သလို ျဖစ္၍ ေနေလ၏ ။

တစ္ေန႕သ၌ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ က ဝီလကင္းႏွင့္ စကားေျပာရာ၌ ထိုအေၾကာင္းကိုစပ္မိ၍ စကားဆက္မိသျဖင့္ ၄င္း၏ မိတ္ေဆြမွာ လည္း “ဆုိင္ကိုလိုဂ်ီ” က်မ္းကို ဖတ္ဖူးသူ ျဖစ္ရာ

“ငါ့မွာ ရက္အင္ဒီးယန္း တိုင္းရင္းသား တစ္ေယာက္ က အေဆာင္တစ္ခုေပးထားတာ ရွိတယ္။ ငါဖဲကစားရာမွာ အဲဒီ အေဆာင္ကုိ အသံုးျပဳၾကည့္လို႕ ကိုယ္တုိင္သိရတာ ပဲ၊ ကိုးလက္မွာ ခုနစ္လက္ ႏုိင္တယ္၊ အေလာင္းအစား အႀကီးအက်ယ္ မလုပ္ပါဘူးဆုိတဲ့ ကတိကိုေတာ့ ထားရလိမ့္မယ္”ဟု ေျပာရာ ဝီလကင္းက ထိုအေဆာင္ကိုေတာင္းေလလွ်င္ မိတ္ေဆြက ဝီလကင္းက ထိုအေဆာင္ကို ေတာင္းေလလွ်င္ မိတ္ေဆြက ဝီလကင္းကို အိမ္သို႕ေခၚသြားၿပီး ေငြေသတၱာကေလး တစ္ခုထဲ၌ မိမိ သိမ္း၍ ထာေးသာ တရုတ္ျပည္က ရရွိသည့္ ေက်ာက္စိမ္းနဂါးရုပ္ကေလး လက္သန္းေလာက္ကို ၄င္းအားေပးေလ၏ ။ သို႕ေပးရံုမက ဝီလကင္းႏွင့္ ကစားသူတုိ႕အားလည္း မိမိ၏ အေဆာင္စြမ္းေၾကာင့္ ကို ေျပာ၍ ျပသျဖင့္ ဝီလကင္းႏွင့္ ကစားသူမ်ား ၏ စိတ္၌ …

“ဝီလကင္းရံႈးခဲ့သည္မွာ ..အေတာ္ လည္းၾကာခဲ့ၿပီ၊ ယေန႕ေတာ့ ႏုိင္မယ့္ေန႕မို႕ အကူအညီ ေကာင္းမ်ား ႏွင့္ ႀကံဳလာရတဲ့လကၡဏာပဲ”ဟု အခ်င္းခ်င္းေျပာၾကေလ၏ ။

ေျပာသည့္အတုိင္းလည္း ဝီကလင္း ႏုိင္လိမ့္မည္ ဟု ေတြ းထင္ၾကဟန္ရွိေလ၏ ။ အေၾကာင္းမူ ကား…ထိုေန႕၌ ဝီလကင္းမွာ အႀကိမ္တုိင္း ဖဲေကာင္းကိုခ်ည္း ရရွိေနေလသည္။

ေနာက္မွ အေဆာင္ေပးသူက ဝီလကင္းအား စိတ္ပညာအေၾကာင္းကို ေျပာ၍ ျပၿပီး ထိုအရုပ္မွာ အေဆာင္မဟုတ္။ တရုတ္ျပည္ကိုေရာက္စဥ္က အထိမ္းအမွတ္အ ျဖစ္ႏွင့္ မိမိယူ၍ လာေသာ အလ ကားအရုပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာ၍ ျပရာ၌ ဝီလကင္းအား စိတ္ကိုျပဳျပင္ဖို႕ သတိေပးေလ၏ ။

သို႕သတိေပးသျဖင့္ ဝီလကင္းမွာ စိတ္ကို ျပဳျပင္လိုက္ရာ အေဆာင္မရွိဘဲလည္း အရံႈးမမ်ား ေတာ့သည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ ႕ရွိရေလ၏ ။

ထိုစိတ္သည္ ျဖစ္မည္ ေအာင္မည္ ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေသာ စိတ္ ျဖစ္ရာ ၄င္းစိတ္ထက္သန္သ ေလာက္ အက်ိဳးေပးထက္သန္ေလသည္။

ေလာက၌ ႀကီးပြားေအာင္ျမင္သူတုိ႕ႏွင့္ မႀကီးပြားမေအာင္ျမင္သူတုိ႕မွာ စိတ္ထားပံုခ်င္းမတူ၊ ျခားနားၾကေလသည္။

ေအာင္ျမင္သူတုိ႕မွာ ေအာင္စိတ္ရွိၾကသျဖင့္ ႀကီးပြားၾက၏ ။ မႀကီးပြားသူတုိ႕မွာ စိတ္သည္ နိမ့္က်၍ သာ ေနတတ္ေလ၏ ။

ေအာင္ျမင္ႀကီးပြားသူတုိ႕မွာ အႀကံရဲ၍ စြန္႕စား၏ ။

ငါ သိမ္သိမ္ငယ္ငယ္ လူစားမဟုတ္၊ ႀကီးပြားေသာ သူတုိ႕၏ အစုအေဝး၌ ငါပါဝင္သည္ဟူေသာ ယံုၾကည္စိတ္သည္ အၿမဲရွိေလသည္။

စြန္႕စားသူ ရဲရင့္သူတုိ႕မွာ …

“မေသေရႊထီး ေသေျမႀကီး” ဟူေသာ စကားကိုပင္ ေျပာေသာ ္လည္း မိမိတုိ႕ကိုယ္ကို ေသလိမ့္ မည္ ဟူ၍ မထင္တတ္ၾကေပ။

ေရႊထီးေဆာင္းရမည္ ဟူေသာ အထင္အျမင္သာလွ်င္ ပိုမိုကဲလြန္သူမ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္။

ေသေျမႀကီးဟူေသာ အထင္အျမင္အားႀကီးေခ်က တကယ္စြန္႕ဝ့ံၾကမည္ မဟုတ္ေပ။ ထုိစိတ္ အားမႀကီးျခင္းေၾကာင့္ သာ စြန္႕ရဲၾကေလသည္။

အဂၤလိပ္ေက်ာင္း၌ ဆယ္တန္းေအာင္သူ ႏွစ္ ေယာက္ ရွိရာ တစ္ေယာက္ က ဆရာဝန္ ျဖစ္၍ သြား၏ ။ သို႕မဟုတ္ အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္သြား၏ ။

တစ္ေယာက္ က လခ ငါးဆယ္စား စာေရး စာခ်ီသာ ျဖစ္၏ ။

ထုိလူႏွစ္ ေယာက္ စိတ္ထားပံု မူလကပင္ ျခားနားလ်က္ တစ္ဦး၏ စိတ္မွာ အျခားတစ္ဦး အထက္က်သျဖင့္ အျမင့္သို႕ ေရာက္ရွိေလသည္။

အလြန္ခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ ေယာက္ သည္ အဘယ္အခါမွ် မခြဲမခြာေသာ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ ေယာက္ ျဖစ္ၾက၏ ။

အတန္းခ်င္းလည္းတူ၏ ။ အလုပ္အကိုင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တုိင္ပင္ေျပာဆုိၾကရာ၌ တစ္ေယာက္ က…

“မင္းေကာင္းစားရင္ ငါ့ကို ေမ့မွာ လား” ဟူေသာ စကားကို ေျပာ၏ ။

တစ္ေယာက္ က..

“ငါႀကီးပြားရင္ မင္းကို ငါၾကည့္မယ္၊ အနည္းဆံုးၿမိဳ႕အုပ္ ျဖစ္ရင္ မင္းေစ်းေခါင္းေတာ့ ျဖစ္မွာ ပဲ” ဟု ေျပာ၏ ။

(ထိုအခါ ၿမိဳ႕ပိုင္မ်ား မွာ ၿမိဳ႕ေကာ္မတီ ျမဴနီစီပယ္ ဥကၠဌမ်ား ျဖစ္ၾကေလရာ တိရစၦာန္ေထာင္ မွဴး၊ ေစ်းေခါင္း စသည္ အလုပ္မ်ား ကို ေပးႏိုင္ေသာ အာဏာတန္ခိုးကို ရရွိၾကေလ၏ ။)

ထိုသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ ေယာက္ အနက္ တစ္ေယာက္ မွာ ေက်ာက္ထိုးဆရာ ျဖစ္၍ ေနေလသည္။

ေက်ာက္ထိုးဆရာမ ွာ “မင္းႀကီးပြားရင္ ငါ့ကို ေမ့မွာ လား”ဟု ေမးသူ ျဖစ္၏ ။

ၿမိဳ႕အုပ္စာရင္းဝင္သူမွာ “ငါမင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး”ဟု ေျပာသူ ျဖစ္ေလသည္။

၄င္းတုိ႕ႏွစ္ ေယာက္ မွာ ခုႏွစ္ တန္းေအာင္သူမ်ား ျဖစ္၍ ပညာခ်င္းတူရံုမက ေက်ာက္ထိုးဆရာ လုပ္သူမွာ ေက်ာင္းေနစဥ္အခါ ပို၍ ပင္ ဉာဏ္ေကာင္းသူ ျဖစ္၍ စာေပ အေရး အသား၌ လည္းေကာင္း၊ ဗဟုသုတလည္းမ်ား လ်က္ ေက်ာက္ထိုးအလုပ္မွာ ေဆးဘက္ဝါးဘက္နီးစပ္သျဖင့္ ေဆးက်မ္းတစ္ ေစာင္ကိုပင္ ေရး သူ ျဖစ္ေလသည္။

ဤနည္းျဖင့္ လူတုိ႕မွာ စိတ္ေန သေဘာထားပံု ျခားနားတတ္ၾကေပရာ ႀကီးျမင့္မည္ ့ လူမ်ား မွာ လူမွန္းသိသည့္အခါမွစ၍ စိတ္ႀကီးဝင္လ်က္ ေတြ းႀကံလုပ္ကိုင္သမွ်မွာ အျမင့္ကိုမွန္းတတ္ရံုမွ်မက မွန္းသည့္အတုိင္း ေပါက္ေရာက္ႏုိင္ေၾကာင္းကိုလည္း ယံုၾကည္ေလ့ရွိၾကေလသည္။

ေလာကဓာတ္ဆရာႀကီး အယ္ဒီဆင္သည္ ငယ္စဥ္အခါက သတင္းစာေရာင္ းရာ၌ ပင္ ဓာတ္မ်ား ကို စမ္းသပ္ခဲ့၏ ။

ေနရာထိုင္ခင္းမွ မရွိသျဖင့္ သတင္းစာကို တစ္ေနရာမွာ တစ္ေနရာ မီးရထားႏွင့္ သြားလာရာ မွ ဂါတ္ဗိုလ္ႏွင့္ အကၽြမ္းဝင္ေအာင္လုပ္ၿပီး ဂါတ္တဲမွာ ဓာတ္မ်ား ကို စမ္းသပ္ရန္ ေနရာရေအာင္ ႀကံခဲ့ေလ သည္။

၄င္း၏ စိတ္၌ ဆင္းရဲေသာ ္လည္း ဂါတ္ဗိုလ္ေလာက္လူကို သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေလာက္ သေဘာထားႏိုင္ေသာ သတၱိရွိေလရာ-

ႀကီးျမင့္လိုေသာ စိတ္

အထက္ကို လွမ္းေသာ စိတ္သည္ ဝမ္းတြင္ းပါ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုမွ်ေလာက္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ က်ပ္ က်ပ္တည္းတည္း ေနခဲ့ရာ၌ ပင္ ဓာတ္မ်ား ကို စမ္းသပ္ခဲ့သည္မွာ တစ္ေန႕သ၌ မိမိကိုယ္ကို ဓာတ္ဆရာ ႀကီး ျဖစ္မွာ ပဲဟု စြဲမွတ္ယံုၾကည္ေသာ စိတ္ ထက္သန္ၾကည္လင္စြာ ရွိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။

ၾကည္လင္ျခင္းဆုိသည္မွာ မိမိ ျဖစ္လိုေသာ အရာကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ျမင္ျခင္းကို ဆုိလိုေလသည္။

မိမိကိုယ္တုိင္ အဘယ္ကဲ့သို႕ေသာ အေျခအေနကို ေရာက္ေအာင္လုပ္မည္ ဟု သဲသဲကြဲကြဲ မထင္မျမင္ စမ္းတဝါးဝါး ျဖစ္၍ ေနေခ်က အဘယ္အေျခအေနကုိမွ် ေရာက္မည္ မဟုတ္ေပ။

တစ္ခုခုေသာ အေျခအေနကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္လ်က္ “မေရာက္မေပါက္လွ်င္ မေနဘူး၊ ငါ ေရာက္ေအာင္ လုပ္မည္ ”ဟူေသာ စိတ္ကို ထားသူတုိ႕မွာ ေရာက္ႏုိင္ေၾကာင္း ေသခ်ာစြာ ယံုၾကည္သူ မ်ား ပင္ ျဖစ္ၾက၏ ။

မယံုလွ်င္ စြဲၿမဲစြာ ႀကံမည္ မဟုတ္ေပ။

ဘုရင့္သမီးကို ရလိမ့္မည္ ဟု မည္ သူမွ် မယံု၊ မည္ သည္မွ် မႀကံၾကေပ။

စာေပတတ္ရံု၊ အတန္းေအာင္ရံုႏွင့္ အလုပ္အကိုင္ ရႏုိင္ေသာ ေခတ္သည္ အဆံုးသို႕ေရာက္ ေလၿပီ။ ယခုေခတ္မွာ ေက်ာင္းစာေမးပြဲကို ေအာင္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မေအာင္သည္ ျဖစ္ေစ အသံုးဝင္ေသာ အတတ္ပညာတစ္ခုခုကို ထိထိေရာက္ေရာက္ တတ္မွ ႀကီးပြားႏုိင္ေလသည္။

အဘယ္အတတ္ကို သင္ၿပီး အဘယ္အေျခအေနကို ငါေရာက္မည္ ဟု ၾကည္လင္စြဲၿမဲစြာ ထင္ ျမင္၍ ေပါက္ေရာက္ေအာင္ ႀကံၾကလွ်င္ နည္းလမ္းကို ရ၍ ေပါက္ေရာက္ႏုိင္ေလသည္။

“ငါ့မွာ ၾကည့္ရႈ ကူညီမည္ ့သူလည္း မရွိ၊ ပညာသင္ရန္ စရိတ္လည္းမရွိ၊ ထမင္းမွ စားစရာမရွိ၊ ငါဘာမွ ေပါက္ေရာင္ ေအာင္ လုပ္ႏုိင္မည္ မဟုတ္”

ဟု ေတြ းလွ်င္ ဘာမွ ျဖစ္မည္ မဟုတ္ေပ။

အဘယ္မွ်ပင္ ဆင္းရဲခက္ခဲေစကာမူ တစ္ခုခုေသာ အေျခအေနကို တကယ္ေရာက္ခ်င္စိတ္ရွိ လ်က္ ေရာက္ဖို႕ နည္းလမ္းကိုလည္း ရမည္ ဟု ယံုၾကည္စြာ ရွာႀကံေခ်က တစ္နည္းနည္း ျဖင့္ ႀကံႀကံ ဖန္ဖန္ နည္းလမ္းေပၚရေလသည္။

“နည္းလမ္း ဧကန္ေပၚမွာ ပဲ၊ ေပၚရင္ ငါအဓိတြယ္မယ္၊ အဘယ္နည္းလမ္းမဆို ငါ မျငင္းဘူး၊ နည္းလမ္းလဲ ေပၚလာရမွာ ပဲ” ဟု ယံုၾကည္စိတ္ကို ထားၿပီး နည္းလမ္းကို ရွာႀကံဖို႕သာ လို၏ ။

“လူစြမ္းလွ်င္ နတ္မသည္” ဟု ယံုၾ႕ည္ရမည္ ။

ပန္းခ်ီဆရာ ျဖစ္ခ်င္သူည္ ….

“ေနာင္ ျဖစ္မွ ျဖစ္ပါ့မလား..” ဟူေသာ စိတ္ကို မထားလက္နက္ကိရိယာ မရွိဟူ၍ စိတ္မပ်က္၊ “ဆရာမ ျပ နည္းမက်” ဆရာမ ရွိဟု ဆင္ေျခမမ်ား ၊ ပ်ဥ္ေထာင္မွာ မီးေသြးျဖင့္ စ၍ ေရး ၏ ။ ၄င္းစိတ္၌ ပန္းခ်ီဆရာ ျဖစ္ေန၏ ။

စာေရး ဆရာ ျဖစ္ရမည္ ့လူသည္ ဆရာ မရွာ၊ မိမိဘာသာ ျဖစ္၍ ေန၏ ။ ၄င္း၏ စိတ္၌ ေရး စရာ မရွားေပ။

“အယ္လီဇံဒါဒူးမာစ္” ေရး ေသာ “ေကာင့္ ေအာ့ဖ္ မြန္တီ ခရစ္စတို” ဝတၳဳ၌ ဘာစတီေထာင္ တြင္ းသို႕ က်၍ ေနေသာ အဘိုးႀကီးသည္ လက္နက္ကိရိယာ မရွိဘဲ ေန႕တုိင္းစားရေသာ ေထာင္စာမွ ရေသာ မုန္႕ကို ေကာ္ ျဖစ္ေစလ်က္ ရွပ္အက်ႌစုတ္ေတြ ကို လိမ္းသုတ္ကာ စကၠဴတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္၏ ။

ေထာင္ဟင္းမွရေသာ အရိုးအရင္းကို ကေလာင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္၏ ။

ေထာင္မီးတုိင္ၾကပ္ခိုးမွ မင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္၏ ။

ထို႕ေနာက္ ရာဇဝင္က်မ္းႀကီး တစ္ေစာင္လံုးကို အလြတ္ေရး ေလသည္။ (ဤကား ပံုဝတၳဳ ျဖစ္၏ ။)

သို႕ေသာ ္လည္း “အယ္လိပ္ဇံဒါးဒူးမားစ္” သည္ ဆႏၵရွိက နည္းလမ္းရေၾကာင္း သက္ေသျပ ျခင္း ျဖစ္ရာ သက္ေသျပျခင္း ျဖစ္ရာ ၄င္း၏ စိတ္ကူးဉာဏ္သည္ မ ျဖစ္ႏုိင္ေသာ အရာကို ႀကံေသာ စိတ္ကူးဉာဏ္ မဟုတ္ေပ။

အီဂ်စ္ျပည္ ပီရယ္မစ္ေက်ာက္ အထိမ္းအမွတ္မ်ား အဂၤလိန္ျပည္(စတုန္းတုိင္း)ေခၚ ေက်ာက္ ျဖင့္ ၿပီးေသာ အေဆာက္အအံုမ်ား ကို ကၽြႏ္ုပ္တုိ႕ ျမင္ေသာ အခါ စက္ကိရိယာ လက္နက္ အင္အားမရွိ ဘဲ ေရွးလူႀကီးမ်ား အဘယ္နည္းျဖင့္ ထိုမွ်ေလာက္ ႀကီးက်ယ္ေသာ အရာမ်ား ကို လုပ္ပါသနည္းဟု နည္းလမ္းကို ရွာႀကံ၍ မရေပ။

ေရွးလူႀကီးမ်ား သည္ကား ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ဖို႕ရန္ စိတ္ဆႏၵအစြမ္းေၾကာင့္ နည္းလမ္းကို ရၾကေလသည္။

လူမွာ ရွိေသာ တန္ခိုးသည္ အံ့ဖြယ္ေသာ အရာတုိ႕ကို ျဖစ္ေျမာက္ေစႏုိင္၏ ။

အခါမ်ား စြာ နတ္မ်ား က အႀကံဉာဏ္ေပးသည္ဟု မွတ္ထင္ရေလာက္ေအာင္ ထူးဆန္းေလ သည္။

ခက္ခဲေသာ အလုပ္တစ္ခုခုႏွင့္ ေတြ ႕သည့္အခါ ထိုအခက္အခဲကို တကယ္ႏိုင္ေအာင္ၿဖိဳမည္ ဟူေသာ စိတ္ရွိလ်က္ နည္းလမ္းေပၚလာရလိမ့္မည္ ဟု ယံုၾကည္ကာ ထိထိေရာက္ေရာက္နည္းလမ္း ကို ေတာင့္တလွ်င္ တစ္နည္းနည္း ျဖင့္ ေပၚေပါက္လာရ၏ ။

တစ္နည္းနည္း ဆုိသည္မွာ …

တစ္စံု တစ္ေယာက္ ကေသာ ္လည္းေကာင္း လာ၍ ေျပာ၏ ။ အိပ္မက္ေသာ ္လည္းေကာင္း မက္ရ ၏ ။

ရုတ္တရက္ ဓာတ္မီးေရာင္ လက္သလို ဝင္းခနဲေသာ ္လည္းေကာင္း စိတ္ကူးဉာဏ္၌ ေပၚလာ ရေပသည္။

စကားတစ္လံုး ေမ့၍ ေနသျဖင့္ သတိရေအာင္ အေရး တႀကီးႀကံေသာ ္လည္း “ပါးစပ္ဖ်ားက ေလးတြင္ ပါ၊ ဒီစကားဘာပါလိမ့္မလဲ၊ ဒီနာမည္ ဘယ္ကို ေရာက္ေနပါလိမ့္မလဲ..”စသည္ျဖင့္ ေတြ းႀကံ လွ်င္ စိတ္အားထက္သန္စြာ ေဒါမာန္ႏွင့္ ႀကံေလေလေဝးေလေလ၊ မိေတာ့မလို ေပၚေတာ့မလိုၿဖစ္ၿပီး ေပ်ာက္တတ္ေလသည္။

ထိုကဲ့သို႕ မရွာမႀကံဘဲ စိတ္ကိုမတင္ဘဲ-

“ေပၚလာမွာ ပဲ”ဟု တကယ္စိတ္ခ်ကာ ေအးေအးေနလွ်င္ အလိုလိုေပၚလာတတ္ေလသည္။

ထိုနည္းအတိုင္း ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ ႏွင့္ လုပ္ကိုင္ျခင္းသည္ အံႀကိတ္ကာ လက္သီးလက္ရံုး တန္း၍ အရမ္းရွာႀကံျခင္းထက္ သာ၍ ျဖစ္ေျမာက္လြယ္သည္။

စိတ္၌ တစ္စံုတစ္ရာကို လိုခ်င္ေတာ့င္တလွ်င္

“ရမွာ ပဲ”ဟု ယံုၾကည္ရံုသာမဟုတ္ဘဲ ဉာဏ္မ်က္စိန႕ လိုခ်င္ေသာ အရာကို ထင္ျမင္ေအာင္ရႈ က သာ၍ ရလြယ္ေလသည္။

မိန္းမ တစ္ေယာက္ သည္ ကတ္တေလာက္တစ္ခု၌ ျမင္ရေသာ ေမာ္ေတာ္ ကားကို လြန္စြာ လို ခ်င္သျဖင့္ ထိုကားရုပ္ပံုကို ကတ္ေၾကးႏွင့္ ညွပ္ၿပီး မိမိထိုင္ေနက်စားပြဲေပၚတြင္ စကၠဴအမာေပၚ၌ ကပ္၍ ေထာင္ထား၏ ။

ထုိကားကို ေန႕စဥ္ၾကည့္ကာ…

“ငါတစ္ေန႕ေတာ့ ဒီကားကို ရေအာင္လုပ္မယ္”ဟု စြဲလမ္းယံုၾကည္လ်က္ေနရာ ေနာက္ဆံုး၌ ထိုကား၏ သ႑ာန္ကို မ်က္စိမွိတ္ၿပီး အကုန္အစင္ေပၚေအာင္ ထင္ျမင္ႏုိင္ေလ၏ ။

သံုးလမွ မၾကာမီ ထိုကားေလးကို စီးေသာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ ႏွင့္ ေတြ ႕ၿပီး ခ်စ္ႀကိဳက္ၾက ရာ ဖူးစာဖက္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဤကားသည္ သက္ေသ ျဖစ္သည္ဟု စိတ္ခ်ေလာက္ေသာ အေနသို႕ ေရာက္၍ ေနေလ၏ ။

မၾကာမီ၄င္းကားႏွင့္ ပင္ တူစံုတြဲ ကာ ေန႕စဥ္ သြားၾကရေလသည္။

ကားကို ေတာင့္တရံုႏွင့္ ေယာက်္ားပါရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ေလာကမွာ ျဖစ္ႏုိင္ေသာ အရာ…မ ျဖစ္ႏုိင္ေသာ အရာဟူ၍ ရွိ၏ ။

အုိင္ယာလန္ထီထိုးရာ၌ ဤနည္းမ်ိဳးျဖင့္ ေပါက္မည္ ဟု မဆုိႏုိင္ေပ။ တစ္ကမၻာလံုးရွိေသာ လူ ထီထိုးသူတုိ႕၏ စိတ္ေတြ ရွိၾကေလသည္။

အျခားအေၾကာင္းေတြ လည္း မ်ား စြာ ရွိ၏ ။

“ဝီရိယထုတ္၍ အလုပ္ကို လုပ္လွ်င္ ဝီရိယအက်ိဳးခံစားရမည္ ”ဟူေသာ စကားသည္ မျငင္းႏုိင္ ေတာ့ စကား ျဖစ္၏ ။

သို႕ေသာ ္လည္း ဝီရိယထုတ္၍ လုပ္ၿပီး ေသဆံုးသူ၊ အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ခုေၾကာင့္ မေတာ္ တ ဆ အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္ျခင္းမ်ား လည္း ရွိႏုိင္ေလသည္္။

ဤေလာကသည္ မျမင္ႏုိင္ေသာ စက္ႀကိဳးေတြ ရႈပ္ေပြ၍ ေနေသာ ေလာက ျဖစ္၏ ။

နည္းလမ္းတစ္ခုသည္ အဘယ္မွ်ပင္ ဟုတ္မွန္ေသာ ္လည္း အခန္႕မသင့္သည့္ အခါမ်ား ရွိတတ္ျခင္းေၾကာင့္ ထိုနည္းလမ္းကို မဟုတ္မမွန္ေသာ နည္းလမ္းဟု မဆုိႏုိင္ေပ။

ႀကီးပြားေအာင္ျမင္လိုသူမွာ …

ယံုၾကည္ေသာ စိတ္၊

ထက္သန္ေသာ စိတ္ ျဖစ္လိုသည့္ အေျခအေနကို ၾကည္လင္စြာ ျမင္ေသာ စိတ္ႏွင့္ လုပ္ဖို႕သာ လို၏ ။ ျဖစ္မည္ ၊မ ျဖစ္မည္ ကို ေၾကာင့္ၾက ပူပန္ေတြ းေခၚ၍ ေနရန္ မဟုတ္ေပ။ ဘာကို ဘယ္လိုစ၍ လုပ္ရ မည္ ကိုလည္း အလိုလိုျမင္လွ်င္ လမ္းေပၚ၍ လာေပလိမ့္မည္ ။

လူ၌ ရွိသမွ်ေသာ အရာတုိ႕သည္ အေမြးတစ္ေခ်ာင္းမက်န္ အသံုးက်သည္။

အထင္အျမင္ ေပါက္ျခင္းသည္ အသံုးအက်ဆံုး၊ အစြမ္းဆံုးေသာ လက္နက္ ျဖစ္ေလသည္။

ဗိသုကာ အေဆာက္အဦးကို ေဆာက္လုပ္မည္ ရွိသည့္အခါ စိတ္၌ အထင္အျမင္ျဖင့္ ေဆာက္ လုပ္ၿပီး ျဖစ္ေလသည္။

ပဋိသေႏၶ ျဖစ္ျခင္း၌ ပင္ စိတ္၏ အထင္အျမင္သည္ သေႏၶသားကိုထိခိုက္လ်က္ ရုပ္အသြင္၊ အဆင္း၊ အေရာင္ ကုိ-ပျပင္ႏုိင္ေလရာ တစ္စံုတစ္ခုကို ထက္သန္ၾကည္လင္စြာ လိုခ်င္ေသာ ဆႏၵႏွင့္ အထင္အျမင္ေပါက္ျခင္း၊ ယံုၾကည္ျခင္းသည္ အျပင္အပ မ်ား စြာ လြယ္ကူေသာ အလုပ္မ်ား ၌ အဘယ္ အတြက္ မ ျဖစ္ေျမာက္ႏိုင္ပါမည္ နည္း။

လြယ္ကူသည္ဆုိျခင္းမွာ အထူးျပဳရန္မလိုေပ။

ေလာက၌ မိမိကဲ့သို႕ေသာ လူေတြ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္၍ ေနၾကျခင္းမ်ား ကို ၾကည့္ေနဖို႕ သာ လို၏ ။ ကိန္းေသ ျဖစ္ႏုိင္ေသာ အရာမ်ား မို႕သာ ၄င္းတုိ႕ ျဖစ္ေျမာက္ၾက၏ ။

“ငါ ဘာလုိ႕ မ ျဖစ္ရမွာ လဲ” ဟု ယံုၾကည္ဖို႕သာရွိ၏ ။